Δευτέρα 3 Αυγούστου 2015. Αν και απόγευμα, η ζέστη στη Βιέννη παραμένει στα όρια υποφερτού και ανυπόφορου. Περπατώ, με ελάχιστα διαλείμματα, από το πρωί έχοντας κατέβει ώς την Πριντς Όιγκεν Στράσε, έχοντας ανέβει ακολούθως μέχρι την Πράτερστρασε στη βόρεια πλευρά του ποταμού και έχοντας ξανακατέβει στη νότια όχθη, με δύο - τρεις στάσεις, η τελευταία πριν από μια ώρα για πράσινο τσάι και μια υπέροχη στέρνγκουκερτορτε, κάτι σαν σοκολάντεντορτε, κέικ σοκολάτας με κρέμα, στο café bar «Urania» με θέα το μήκους 17,3 χιλιομέτρων Κανάλι του Δούναβη, και η προηγούμενη νωρίς το μεσημέρι για σοκολάτα με λικέρ πορτοκάλι («am Ring») στο καφέ της όπερας.
Κατευθυνόμενος στο κέντρο, την Ίνερε Στατ, περνάω από την παλιά εβραϊκή συνοικία. Ανεβαίνοντας ένα στενό ανηφορικό δρομάκι, το περιβάλλον αλλάζει απότομα. Μακριά από τους ήχους και τις παραστάσεις του ποταμιού και ακόμη πιο μακριά από την κίνηση του κέντρου στα νότια όπου κατευθύνομαι, βλέπω μια μικρή σκιερή δροσερή πλατεία, ήσυχη, ανάμεσα σε μπαρ και υπαίθρια καφέ χωρίς κόσμο, αφού είναι αργά για μεσημβρινούς θαμώνες και νωρίς για βραδινούς.
Η Ρούπρεχτσπλατς πήρε το όνομά της από την παλαιότερη εκκλησία στη Βιέννη, τη Ρούπρεχτσκιρχε, την Εκκλησία του Αγίου Ρούπρεχτ. Εδώ βρισκόταν η αρχαία πόλη Βιντομπόνα από το ομώνυμο ρωμαϊκό στρατόπεδο, που στη γαελική σημαίνει Λευκή Βάση, ή Ουινδόβονα στα ελληνικά, την αναφέρει στα «Γεωγραφικά» και ο Κλαύδιος Πτολεμαίος. Τον 13ο αιώνα μετονομάστηκε σε Μπέργκχοφ. Από τη δεκαετία του 1980 οι ντόπιοι αποκαλούν τη συνοικία Μπερμουνταντράιεκ, «Τρίγωνο των Βερμούδων», επειδή πολλοί νέοι «χάνονταν» περιπλανώμενοι στα μπαρ της περισσότερο τρέντι βιεννέζικης συνοικίας.
Ένας από τους παλιούς οικισμούς χτίστηκε γύρω από την εκκλησία που πήρε το όνομα του Ρούπρεχτ, επισκόπου του Σάλτσμπουργκ έως τον θάνατό του στις 27 Μαρτίου 710, τριάντα χρόνια προτού χτιστεί σύμφωνα με την παράδοση η εκκλησία.
Η πρώτη γραπτή αναφορά σ’ αυτήν χρονολογείται το 1200. Το 1276 υπέστη ζημιές από πυρκαγιά, ανακαινίστηκε και γύρω στο 1500, στον χώρο δίπλα στην εκκλησία, λειτουργούσαν οι αποθήκες του μονοπωλίου του αλατιού, από τις οποίες το προμηθεύονταν οι λιανοπωλητές, καθώς το αλάτι μεταφερόταν και από τον πλωτό εμπορικό δρόμο του Δουνάβεως, με τον Άγιο Ρούπρεχτ ανακηρυχθέντα προστάτη των αλατεμπόρων.
Η Ρούπρεχτσκιρχε ήταν «Σάλτσαμτ», μοναδικό νόμιμο σημείο πώλησης αλατιού σε κτίσμα κολλητά στον πύργο του ναού που ονομαζόταν Πράγκχαους (αυτό κατεδαφίστηκε το 1832, οκτώ χρόνια μετά την απελευθέρωση το εμπορίου άλατος), κάτι που υποδηλώνει και την οικονομική σπουδαιότητα του ναού για τη Βιέννη.
Το 1622 προστέθηκε η μπαρόκ διακόσμηση που το 1832 έγινε νεο-γοτθική, η οποία αντικαταστάθηκε σε δύο φάσεις, το 1924 και το 1935, από μπαρόκ αψίδα. Το 1949, ενώ είχε ήδη υποστεί ζημιές από τους βομβαρδισμούς του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, χρειάστηκε ξανά επιδιορθώσεις μετά τη ζημιά που προκάλεσε η πτώση ενός γειτονικού κτηρίου. Η τελευταία ανακαίνιση έγινε πριν από μόλις 23 χρόνια.
Στο εσωτερικό του ρομανικού ύφους ναού ξεχωρίζει μια πέτρινη πλάκα με την επιγραφή «AEIOU 1439». Ουδείς γνωρίζει τι σημαίνει, έχουν δοθεί περισσότερες από 300 ερμηνείες. Από τις επικρατέστερες είναι το «Aller Ehren ist Oesterreich voll» («Η Αυστρία τυγχάνει μεγάλου σεβασμού») και το «Austria erit in orbe ultimum» («Η Αυστρία θα υπάρχει για πάντα»). Το 1439, πάντως, έχει γραφτεί σε ανάμνηση της επίσημης εισόδου με πομπή του Φρειδερίκου Γ' στη Βιέννη στις 6 Δεκεμβρίου 1439.
Υπάρχουν ακόμη ένας μπαρόκ σταυρός από το πρώτο τέταρτο του 18ου αιώνα, μια οκταγωνική κρήνη από μάρμαρο και την επιγραφή AMDYEM («anno MD in aeternam memoriam», δηλαδή «έτος 1500 σε αιώνια ανάμνηση»). Επίσης, η σαρκοφάγος του Αγίου Βιτέλιου και το πιο σημαντικό και γνωστότερο κόσμημα του ναού, τα περίφημα βιτρό του. Τα παλαιότερα από αυτά χρονολογούνται από το 1370 και παριστάνουν τον Εσταυρωμένο με την Παναγία και τον Άγιο Ιωάννη το ένα και τη Μαντόνα με το Θείο Βρέφος το άλλο.
Η εκκλησία χρησιμοποιήθηκε τον 15ο αιώνα ως φυλακή του βασιλιά Βλέντσελ της Βοημίας και του Άλμπρεχτ ΣΤ’.
Βγαίνοντας, βλέπω μια πινακίδα που προαναγγέλλει κονσέρτα εκκλησιαστικής μουσικής στην Ρούπρεχτσκιρχε. Φεύγοντας προς τα νότια και το κέντρο της πόλης παίρνω ένα φυλλάδιο με την πλούσια ιστορία του ναού.
