1213. Βρυξέλλες. Δούκας της Βραβάντης, κομητείας έως το 1183 και τώρα κράτος της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στο έδαφος των Κάτω Χωρών, είναι ο 48χρονος Ερρίκος Α΄ ο Θαρραλέος. Ο Ερρίκος αναγνωρίζει επισήμως ως συντεχνία την Ευγενή Αυλή των Τοξοτών. Έτσι, οι αρμπαλετριέ, χειριστές της βαλίστρας, αποκτούν πρόσθετα δικαιώματα, όπως η ελεύθερη χρήση ενός ξεροχώραφου στη συνοικία Σαμπλόν, λίγο έξω από τα τείχη της πόλης, για εξάσκηση.
1304. Δούκας της Βραβάντης είναι ο Ιωάννης Β΄ ο Ειρηνόφιλος, που το 1312 θα συντάξει τη Χάρτα του Κόρτενμπεργκ θεσπίζοντας ένα από τα αρχαιότερα Κοινοβούλια. Η Συντεχνία των Αδελφών του Νοσοκομείου του Αγίου Ιωάννου παραχωρεί στη Συντεχνία των Τοξοτών το διπλανό οικόπεδο στη Σαμπλόν. Εκεί οι τοξότες χτίζουν ένα ταπεινό παρεκκλήσι προς τιμήν της Παναγίας.
1348. Μεσούντος του «μαύρου θανάτου», οπότε οι Εβραίοι διώκονται στη Βραβάντη επί Ιωάννου Γ' κατηγορούμενοι πως μολύνουν τα πηγάδια, μια φτωχή κοπέλα, η Βεατρίκη Σούουτκενς, οραματίζεται την Παναγία. Της ζητάει να φέρει το άγαλμά της από τον καθεδρικό της Αμβέρσας στις Βρυξέλλες. Με τον σύζυγό της διαπλέουν με βάρκα τον Σεν. Όπως αναφέρει η παράδοση, συντελείται σειρά θαυμάτων, από την περάτωση του ταξιδιού μολονότι επικρατούσε άπνοια έως την ανεξήγητη «παράλυση» του ιερέα στην Αμβέρσα που δεν αντέδρασε και τη Βεατρίκη να επιστρέφει με το άγαλμα της Παναγίας με τη Μικρή Ράβδο σε βάρκα περιβαλλόμενη από φωτεινή ομίχλη και μια ουράνια μελωδία.
Το ζευγάρι υποδέχονται ο 48χρονος Ιωάννης Γ΄ και η Συντεχνία των Τοξοτών, ανακηρύσσοντας την Παναγία με τη Μικρή Ράβδο προστάτιδα, αναλαμβάνει την φύλαξη του αγάλματος στο παρεκκλήσι της στη Σαμπλόν. Οργανώνεται «όμεγκανκ», που σημαίνει «περιφορά» στα ολλανδικά, αναμνηστική πομπή η οποία έκτοτε θα πραγματοποιείται κάθε χρόνο. Αυτή θα εξελιχθεί στη λαμπρή γιορτή Όμεγκανκ των Βρυξελλών. Κάθε χρόνο, τελευταία Κυριακή πριν την Πεντηκοστή, το άγαλμα θα περιφέρεται με πλήθος φανοφόρων πιστών στην πόλη. Από το 1930, 100ή επέτειο της Βελγικής Επανάστασης, η πομπή θα πραγματοποιείται δύο φορές τον χρόνο, αρχές Ιουνίου και Ιουλίου, ακολουθώντας την πορεία εισόδου του βασιλιά της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Καρόλου E΄ και του γιου του Φιλίππου το 1549, έτος ενοποίησης των 17 δουκάτων και κομητειών των Κάτω Χωρών, στις Βρυξέλλες. Η πομπή, όπου συμμετέχουν έμποροι, ζυθοποιοί, μουσικοί, και άλλοι επαγγελματίες, θα ξεκινά στην αναπαράστασή της από τη συνοικία Σαμπλόν ή Ζάβελ και θα καταλήγει στην Μεγάλη Πλατεία.
Καθώς πλήθος κόσμου της πόλης των 40.000 κατοίκων συρρέει το 1348 να δει το θαυματουργό άγαλμα, η συντεχνία αποφασίζει να κατασκευάσει μεγαλύτερη εκκλησία. Έτσι, θα χτιστεί σε βραβαντινό γοτθικό ρυθμό η αφιερωμένη στην Παναγία Νοτρ Νταμ Ντι Σαμπλό. Μολονότι οι εργασίες θα διαρκέσουν μεταξύ 1400 και 1549, το αρχιτεκτονικό ύφος θα παραμείνει ενιαίο.
Εδώ θα βαφιστεί 20 Σεπτεμβρίου 1505 η Μαρία της Ουγγαρίας σε ηλικία μόλις 5 ημερών, καθώς θα κινδυνεύσει η ζωή της μητέρας της Ιωάννας της Καστίλλης (τελικά θα ζήσει άλλα πενήντα χρόνια) με ανάδοχο τον παππού της, αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Μαξιμιλανό. Ο ναός θα γίνει αγαπημένος τόπος προσευχής της Μαργαρίτας της Αυστρίας, κυβερνήτη της Ολλανδίας, εκκλησιασμού μοναρχών όπως ο αυτοκράτορας Κάρολος Ε΄ και ταφής ευγενών, όπως ο νομικός και διπλωμάτης καγκελάριος του δουκάτου της Βραβάντης, βαρόνος του Ζαβεντέμ Φερδινάνδος Φαν Μπουασό και ο ποιητής και διπλωμάτης Κλοντ Μπουτόν του Κορμπαρόν, του οποίου ο τάφος τον απεικονίζει με τη σύζυγό του Ζακλίν του Λανουά σε μορφή σκελετών.
Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2018. Η τελευταία για σήμερα επίσκεψη σε αξιοθέατο είναι αφιερωμένη στην Παναγία της Σαμπλόν στο κέντρο των Βρυξελλών. Το εξωτερικό είναι εντυπωσιακό, αν και η πόλη έχει ακόμη μεγαλύτερα βραβαντινά κτήρια, όπως το Δικαιοσύνης Μέλαθρον των 27 μεγάλων αιθουσών δικαστηρίων και των 245 μικρότερων χώρων σε έκταση 79.246 τ.μ. που το κατέτασσαν ως το μεγαλύτερο παγκοσμίως κτήριο του 19ου αιώνα. Ο ναός των 65 μέτρων ύψους και 24 μέτρων πλάτους είναι σταυροειδούς σχήματος και στο σημείο των σκελών του σταυρού υψώνεται ένας κωνικός πύργος.
Το εσωτερικό είναι γαλλικό μπαρόκ. Την αυστηρότητα, τα μουντά χρώματα και το σκοτάδι σπάνε τα υπέροχα χρωματιστά βιτρό που δεν κουράζομαι να θαυμάζω. Δυστυχώς, το άγαλμα της Παναγίας που ήρθε με βάρκα προ 670 χρόνων το κατέστρεψαν το 1565 καλβινιστές. Σώζονται όμως τοιχογραφίες του 1435 και τα παρεκκλήσια της συντεχνίας των στρατιωτικών, του Αγίου Μακλοβίου (Μακλού όπως ονομάζεται εδώ ο Ουαλός Άγιος Μαλό ή Μαχούτους Μάλο στα ουαλικά), πρώτου επισκόπου του Αλέ της Βρετάνης, και των Τουρν Ουντ Τάξις. Και, βεβαίως, ένα γλυπτό με τη βάρκα, τη Βεατρίκη Σούουτκενς, τον σύζυγό της και την Παναγία.
