Η Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου (ΕΑΚ) τοποθετήθηκε στην πρόσφατη διαβούλευση εκφράζοντας επί της αρχής τη σύμφωνη γνώμη της για την ενοποίηση του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (ΕΚΚ) και του Εθνικού Κέντρου Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας (ΕΚΟΜΕ). Ωστόσο, τα μέλη της εξέφρασαν προβληματισμούς για τις ασάφειες ως προς τη διαχείριση του χρηματοδοτικού προϋπολογισμού του νέου φορέα μεταξύ των επιλεκτικών προγραμμάτων (χρηματοδότηση δημιουργών) και των αυτόματων προγραμμάτων (φορολογικά κίνητρα παραγωγών). Επιπλέον, δεν έχουν διευκρινιστεί αρκετά τόσο η λειτουργία όσο και η στρατηγική του νέου οργανισμού και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο θα συνεχίσει η διακριτή λειτουργία των δύο φορέων που συγχωνεύει.
Αν και η διαβούλευση του νομοσχεδίου έχει ολοκληρωθεί, η ΕΑΚ στην παρέμβασή της, που άρχισε με την εισαγωγή του προέδρου της Λευτέρη Χαρίτου, επιχείρησε να ενημερώσει για τα μείζονα ζητήματα που οφείλουν να επιλυθούν προκειμένου να ωφεληθούν οι οπτικοακουστικές παραγωγές στην Ελλάδα και να μην μετατραπεί η νέα Α.Ε. σε έναν σκιώδη οργανισμό αδιαφάνειας. Η κινηματογραφίστρια Ελίνα Ψύκου παίρνοντας τον λόγο ανέφερε ότι το ΕΚΚ τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια της εφαρμογής του Νόμου 3905/2010 κατάφερε να ορθοποδήσει αν και ήταν υποχρηματοδοτούμενο, ενώ ανέφερε ότι το νέο νομοσχέδιο στέκεται κυρίως στο cash rebate, χωρίς να αποσαφηνίζει τα επιλεκτικά προγράμματα που διαχειριζόταν μέχρι πρότινος το ΕΚΚ, επομένως το ζήτημα είναι υπαρξιακό για το νέο ελληνικό σινεμά. Η σκηνοθέτρια δήλωσε επίσης ότι δεν υπάρχει πρόβλεψη για το αν η σύζευξη των φορέων συνιστά κοινή πολιτική που στον πυρήνα της θα έχει τον πολιτισμό και την εγχώρια κινηματογραφία και όχι μόνο παροχή υπηρεσιών για τις ξένες παραγωγές, ενώ επισήμανε ότι θα πρέπει να δίνεται βαρύτητα στην εθνική μας κινηματογραφία.
Ο σκηνοθέτης Γιώργος Τσεμπερόπουλος ανέφερε ότι αρχικά υπήρχαν υποσχέσεις ενίσχυσης του ρόλου του ΕΚΚ από τη συγχώνευση, όμως κάθε άλλο παρά βέβαιο μοιάζει αυτό. Δήλωσε ότι χρειάζεται ενίσχυση και η μικρού μήκους δημιουργία, δηλαδή το φυτώριο, ώστε να μην μαθαίνουν σκηνοθεσία οι νέοι δουλεύοντας στην τηλεόραση. Επίσης, επισήμανε ότι είναι ξεκάθαρες οι λεπτομέρειες των οικονομικών απολαβών των μελών του Δ.Σ. (453.000 ευρώ τον χρόνο για πέντε μέλη, πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο), αλλά δεν υπάρχει σαφής πρόβλεψη για τη χρηματική επένδυση στα επιλεκτικά προγράμματα. Αναρωτήθηκε, τέλος, αν η επένδυση που διαχειριζόταν το ΕΚΚ θα μείνει στα 3,5 εκατομμύρια ή θα πέσει ακόμα παρακάτω και έκρινε πως αυτό δεν μοιάζει με αναπτυξιακό νομοσχέδιο.
Ο παραγωγός Γιώργος Καρναβάς (Heretic) έθεσε το πρακτικό ζήτημα της λήξης των εργασιών του ΕΚΟΜΕ στις 5 Μαΐου, κάτι που δημιουργεί πρόβλημα στις ήδη εγκεκριμένες χρηματοδοτήσεις, καθώς όσοι θα βρεθούν στην αγορά των Καννών θα πρέπει να εξηγήσουν αυτή την περίπλοκη και αχαρτογράφητη μετάβαση στους ξένους παραγωγούς με κίνδυνο να τιναχθούν τα σχέδια στον αέρα.
Τέλος, ο πρόεδρος του ΕΚΟΜΕ Λεωνίδας Χριστόπουλος είπε ότι η συγχώνευση διορθώνει διοικητικές παθογένειες, καθώς η κινηματογραφική πολιτική του ΕΚΚ υπαγόταν στο υπουργείο Πολιτισμού, ενώ το χρηματοδοτικό εργαλείο του ΕΚΟΜΕ στο υπουργείο Ψηφιακής Διακυβέρνησης. Δήλωσε επίσης ότι τα επιλεκτικά προγράμματα βασίζονται στον Νόμο 3905/2010 που δεν καταργείται, ενώ διαβεβαίωσε ότι απαγορεύεται οι πόροι των επιλεκτικών προγραμμάτων να χρησιμοποιηθούν για το cash rebate, καθώς αυτά χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ το cash rebate απβό το ΕΣΠΑ. Διαβεβαίωσε, τέλος, ότι υπάρχει πρόβλεψη ώστε έως το 50% των τελών της συνδρομητικής τηλεόρασης να διοχετεύεται στα επιλεκτικά προγράμματα ώστε να ενισχυθούν σημαντικά.
Η καμπάνια «Save Greek Cinema»
Πριν από λίγες μέρες πάνω από 300 επαγγελματίες του κινηματογράφου υπέγραψαν κείμενο με το οποίο εναντιώνονται στο νομοσχέδιο «Δημιουργική Ελλάδα» μέσω της καμπάνιας «Save Greek Cinema». Ενώσεις όπως ο Σύνδεσμος Ανεξάρτητων Παραγωγών Οπτικοακουστικών Έργων (ΣΑΠΟΕ), η Ένωση Ελληνικού Ντοκιμαντέρ (ΕΕΝ) και η Ένωση Σκηνοθετών Παραγωγών Ελληνικού Κινηματογράφου (ΕΣΠΕΚ) αποδοκίμασαν το νέο σχέδιο νόμου και στο κείμενο που συνόδευε τις υπογραφές τους ανέφεραν ότι «το ΕΚΚ ως πολιτιστικός φορέας έχει καθοριστικό ρόλο στη χρηματοδότηση του ελληνικού κινηματογράφου από το αρχικό στάδιο της ιδέας, ενώ το ΕΚΟΜΕ ως επενδυτικός φορέας, χωρίς καλλιτεχνικά κριτήρια, επιστρέφει μέρος του κόστους σε ολοκληρωμένες παραγωγές, δηλαδή σε παραγωγές κάθε είδους από όλον τον κόσμο που έχουν ήδη διασφαλίσει το απαιτούμενο κεφάλαιο» και επισήμαναν ότι «δεν διασφαλίζεται η κρατική χρηματοδότηση της κινηματογραφικής δημιουργίας. Η πρόταση νόμου καταργεί το ΕΚΚ, τον μοναδικό φορέα στήριξης του κινηματογράφου στην Ελλάδα. Το νέο μόρφωμα-υπεροργανισμός αντιμετωπίζει τον κινηματογράφο και κάθε οπτικοακουστικό έργο με αγοραία αντίληψη, σαν επενδυτικό σχέδιο και τουριστικό προϊόν για τους εγχώριους και ξένους επενδυτές. Η έννοια “δημιουργία” μπαίνει πλέον σε εισαγωγικά, καθώς μετατρέπεται ολοκληρωτικά σε “παραγωγή”. Η εθνική κινηματογραφία αφενός ταυτίζεται ως “προϊόν” με την τηλεόραση, αφετέρου εξαϋλώνεται κάτω από την ομπρέλα του όρου “οπτικοακουστικό”, που χωράει από βιντεοπαιχνίδια μέχρι εφαρμογές μέσων κοινωνικής δικτύωσης».
