«Δεν απειλώ-Ονειρεύομαι» τιτλοφορούσε το τελευταίο του κείμενο στα σόσιαλ μίντια ο Γιώργος Μπλάνας, καταθέτοντας ένα πολιτικό, υπαρξιακό μανιφέστο για «την οδύνη του ανθρώπου, ο οποίος δεν αντέχει πια να δέχεται με στωικότητα ό,τι τον αναιρεί ως ύπαρξη» με πλείστες όσες παραπομπές σε κορυφαίους της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Βαθιά πολιτικός και βαθιά ανθρώπινος, ο Γ. Μπλάνας, από τους κορυφαίους σύγχρονους ποιητές μας και εξαίρετος μεταφραστής, κυρίως του αρχαίου δράματος, της αγγλόφωνης ποίησης και βιβλίων του Καρόλου Μαρξ, πέθανε την Κυριακή το βράδυ από ανεύρυσμα στον Ερυθρό Σταυρό, όπου νοσηλεύτηκε το τελευταίο διάστημα. Στα 65 του χρόνια έφυγε από τη ζωή έχοντας προφτάσει ωστόσο να δημιουργήσει έργο σημαντικό και πολυσχιδές. Ποιητής, μεταφραστής, δοκιμιογράφος, επιμελητής εκδόσεων, δοκιμάστηκε σχεδόν σε όλα τα είδη της γραφής και της αφοσιώθηκε πλήρως.
Πληθωρικός, τρυφερός και δοτικός άνθρωπος, στιβαρός ποιητής αλλά και στοχαστής, ο Γ. Μπλάνας έκλεισε στην ποίηση αλλά και στη ζωή του τη βάσανο του σύγχρονου ανθρώπου, τα αδιέξοδα και την αγωνία του απέναντι στη μεγάλη Ιστορία και απέναντι στα άδυτα της ψυχής. Η πολιτική, η φιλοσοφική θεώρηση του κόσμου, ο κόσμος των ιδεών βρίσκονταν στο επίκεντρο της ποίησής του, η οποία υπερέβαινε τα μοντερνιστικά πρότυπα και όρια για να μιλήσει για τη σημερινή ανθρώπινη κατάσταση. Η σύνθεσή του «Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη», που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στην ΑΥΓΗ, συγκαταλέγεται μαζί με τα «Στασιωτικά» και το «Επεισόδιο» στις τρεις μεγάλες πολιτικές-ιστορικές συνθέσεις του, στις οποίες καταγράφει την αγωνία του σύγχρονου ανθρώπου απέναντι στην Ιστορία συνδέοντας το ιστορικό παρελθόν με το παρόν και καθιστώντας τον πολίτη ιστορικό υποκείμενο.
Ο Γ. Μπλάνας δημιούργησε μεγάλες συνθέσεις και όχι μικρά ποιήματα, επιχειρώντας να διεισδύσει στα μυστήρια του σύγχρονου κόσμου και στα υπαρξιακά ερέβη του σύγχρονου ανθρώπου. Με δωρικό ύφος και δοκιμιακή υφή, ο στίχος του αναμετρήθηκε επίσης με το αίτημα για εκφραστική ανανέωση της ποίησής μας. Την ίδια ώρα, ο ίδιος καταδυόταν στη φιλοσοφική, στη γλωσσική και στη ρυθμική παράδοση των κειμένων. Φώτισε την παράδοση, την ιστορία και τις φιλοσοφικές ιδέες με δικούς του ρηξικέλευθους τρόπους, εμπλουτίζοντας έτσι διαρκώς την ποίησή του και διευρύνοντας συνεχώς το εννοιολογικό της πεδίο. Εντρύφησε στην αρχαιοελληνική γραμματεία μεταφράζοντας υποδειγματικά, εκτός από το αρχαίο δράμα, και μερικές ραψωδίες της «Ιλιάδας». Άλλωστε, η μεταφραστική διαδικασία για τον Γ. Μπλάνα είχε εξίσου μεγάλη βαρύτητα και δημιουργικό χαρακτήρα με την ποίησή του - δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια πολλές από τις παραστάσεις αρχαίου δράματος που παρουσιάζονται στη χώρα είχαν τη δική του υπογραφή στη μετάφραση. Από τα στοιχεία που τον χαρακτήριζαν ήταν η εντυπωσιακή ευρυμάθεια και η ακάματη εργατικότητά του, εξαιτίας των οποίων παρέδωσε ένα μεγάλο σε όγκο και εύρος έργο.
Γεννημένος στο Αιγάλεω το 1959 και με σπουδές στην Οργάνωση και Διοίκηση Βιβλιοθηκών, ξεκίνησε την επαγγελματική του διαδρομή ως υπάλληλος στο βιβλιοπωλείο Πρωτοπορία. Εργάστηκε επίσης για αρκετά χρόνια ως κειμενογράφος στον χώρο της διαφήμισης, για να αφοσιωθεί στη συνέχεια στην παραγωγή του βιβλίου και στη συγγραφή. Για χρόνια υπήρξε αρθρογράφος της ΑΥΓΗΣ. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1982 από τις σελίδες του περιοδικού Γράμματα και Τέχνες. Το 1987 εξέδωσε το πρώτο ποιητικό βιβλίο του «Η ζωή κολυμπά σαν φάλαινα ανύποπτη πριν τη σφαγή», το οποίο η κριτική υποδέχθηκε με ενθουσιασμό, επισημαίνοντας τη συναισθηματικά φορτισμένη αλλά πάντα διαυγή και υποβλητική γλώσσα και τη φιλοσοφική προβληματική. Έκτοτε εξέδωσε 12 ποιητικά βιβλία και πλήθος μεταφράσεων σύγχρονων, κλασικών και αρχαίων ελληνικών έργων. Βραβεύτηκε με το Βραβείο Περιοδικού Διαβάζω για τη σύνθεση «Στασιωτικά [1-50]» και με το Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης για τη μετάφραση του μυθιστορήματος «Ζωή και πεπρωμένο» του Βασίλι Γκρόσμαν, ενώ τιμήθηκε με έπαινο «Κάρολος Κουν» για τη μετάφραση της τραγωδίας «Ηρακλής μαινόμενος» του Ευριπίδη.
Η ημέρα και η ώρα της πολιτικής κηδείας και της αποτέφρωσης της σορού του δεν είχαν οριστεί όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές.
