Οι Man Called Shadow είναι μια μουσική κολεκτίβα με δημιουργικό «εγκέφαλο» τον παραγωγό και μπασίστα Δημήτρη Νάσσιο (ή Quasamodo) και τα υπόλοιπα βασικά μέλη της να είναι ο κιθαρίστας και συμπαραγωγός Λεωνίδας Τάσιος και οι ερμηνευτές Αλέξανδρος Σιδηρόπουλος (πιο γνωστός σαν Alex Sid) και Στέφανος-Φίλιππος Διαμαντόπουλος (ή Adámas).
Το ομότιτλο ψηφιακό πρώτο άλμπουμ τους εμφορείται από καλοαφομοιωμένες αναφορές στη soul και στο funk των δεκαετιών του 1960 και του 1970, σε πρώτο επίπεδο ίσως «ρετρό», αλλά επί της ουσίας απόλυτα σύγχρονο και ακατανίκητα σαγηνευτικό. Συνομιλήσαμε με τον Δημήτρη Νάσσιο για αυτή την ξεχωριστή, αν όχι μοναδική περίπτωση της σημερινής ελληνικής μουσικής σκηνής.
Man Called Shadow είναι ψευδώνυμο σου ή όνομα ενός project; Γιατί λείπει το άρθρο, είτε οριστικό (the) είτε αόριστο (a); Και από πού προέρχεται, αλήθεια, η ιδέα γι’ αυτό;
Man Called Shadow είναι το όνομα του νέου project που δημιουργήσαμε με τον Λεωνίδα Τάσιο και τους στενούς μας φίλους και λειτουργεί ως κολεκτίβα για να δουλεύουμε όλοι μαζί. Το άρθρο που λείπει είναι για να διαβάζεται με δύο τρόπους, «Άνθρωπος σκιά» και «Άνθρωπος φώναξε τη σκιά».
Ποια είναι η σχέση των Smokey Bandits με τους MCS; Είναι η συνέχειά τους ή κάτι ολότελα διαφορετικό, που σε έναν βαθμό βέβαια οι βάσεις του είναι στο πρώτο σχήμα σου;
Οι Smokey Bandits ήταν ένα project που έκανα με τον Γιώργο Φωτιάδη το 2008, όπου είχαμε αποφασίσει να μην βάλουμε φωνητικά στα τραγούδια και ακολουθούσε την τότε τάση της μουσικής, τη world music. Οι MCS είναι ένα διαφορετικό project, με πολλούς κοινούς φίλους μουσικούς από το παρελθόν, οπότε αν υπάρχει κάποια ομοιότητα με τους Smokey Bandits, ίσως είναι γιατί έχουμε όλοι μια ιδιαίτερη αγάπη στον cinematic ήχο και έχουμε συνεργαστεί συχνά στο παρελθόν.
Με τους MCS πηγαίνεις πολύ πιο βαθιά στη μαύρη μουσική και ιδιαίτερα στο παρελθόν της απ’ όσο στο παλιότερα ή κάνω λάθος;
Η αγάπη μου γι’ αυτή τη μουσική, και ιδιαίτερα των δεκαετιών του 1960 και του 1970, είναι ένα στοιχείο που βρίσκει πολύ συχνά τον δρόμο του στις παραγωγές μου. Με τους MCS, ναι, το τονίσαμε ακόμα περισσότερο.
Το στοίχημα αυτή τη φορά ήταν το να χρησιμοποιήσεις περισσότερα φυσικά όργανα ή, αντιθέτως, να επιτύχεις έναν ήχο όσο το δυνατόν πιο κοντινό στον αυθεντικό χρησιμοποιώντας ηλεκτρονικά;
Σίγουρα το δεύτερο. Ο μέσος όρος καναλιών τού κάθε τραγουδιού είναι 110! Αυτό συμβαίνει γιατί δούλεψα πολύ την παραγωγή του δίσκου μας με την τεχνική wall of sound του μεγάλου παραγωγού Phil Spector. Ο Spector ντούμπλαρε πολλές κοινές μελωδίες με διαφορετικά όργανα, κάτι που έκανα κι εγώ είτε με φυσικά είτε με ηλεκτρονικά μέσα. Αυτός είναι ο τρόπος που χρησιμοποίησα για να πλησιάσω όσο γινόταν πιο «αυθεντικά» τη μουσική του παρελθόντος.
Υπάρχουν κάποιοι ξένοι παραγωγοί που να τους είχες ως πρότυπα ή έστω να επηρεάστηκες πολύ από αυτούς όταν σκέφτηκες το concept των MCS;
Θα έλεγα ότι είναι ο ίδιος άνθρωπος που με έκανε να θέλω να μάθω μουσική για να συνθέτω. Αυτός είναι ο αείμνηστος Ennio Morricone.
Αν δεν είχες γνωρίσει και συνεργαστεί με τον Anduze, θα υπήρχαν οι MCS ή έστω θα είχε πάρει το πράγμα τις διαστάσεις που πήρε; Θεωρείς, αλήθεια, τον δίσκο του μια «προέκταση» των MCS;
Φυσικά και θα υπήρχαν. Το άλμπουμ το γράφαμε με τον συνεργάτη μου Λεωνίδα Τάσιο έναν χρόνο πριν συνεργαστούμε με τον Anduze και είχαν ήδη ερμηνεύσει κάποια τραγούδια ο Αλέξανδρος και ο Στέφανος-Φίλιππος. Μια μέρα που δουλεύαμε με τον Anduze τον δίσκο του στο στούντιό μου, του έβαλα να ακούσει ένα από τα τραγούδια μας και το λάτρεψε. Αυτό ήταν το «High hopes», στο οποίο έβαλε τη μοναδική του πινελιά. Ο δίσκος του Anduze δεν συνδέεται καθόλου με τους Man Called Shadow πέρα από το γεγονός ότι έκανα την παραγωγή και σ’ αυτόν και το ότι ο Anduze είναι πολύ καλός μας φίλος.
Δεν είναι λίγο παράδοξη η συμμετοχή του Alex Sid, ενός εξαίρετου μεν μουσικού, που όμως το ευρύ κοινό τον γνώρισε μέσα από τη συνεργασία του με την Αναστασία Μουτσάτσου και τον έχει ταυτίσει με την μουσική του σίριαλ «Άγριες Μέλισσες»;
Ο Alex, όπως και όλοι οι συντελεστές των MCS, είναι, όπως προανέφερα, πρώτα φίλοι και μετά συντελεστές. Κάνουμε παρέα ανεξαρτήτως μουσικής. Η μουσική που γράψαμε μαζί είναι αυτή που είναι επειδή ακριβώς έβαλαν όλοι το «πετραδάκι» και την ιδιαιτερότητά τους. Αυτός ήταν ο απώτερος σκοπός του δίσκου. Πιο συγκεκριμένα, ο Alex έχει τρομερό ταλέντο στον cinematic ήχο (λόγω της δουλειάς του στη σειρά) κι αυτό, όπως και η φωνή του, ήταν οι κύριοι λόγοι που θέλαμε να είναι μέρος της κολεκτίβας μας.
Εκτός από αυτούς υπάρχουν και κάποιοι άλλοι άνθρωποι που, χωρίς να φαίνονται ίσως, βοήθησαν στο να υπάρξουν και να προχωρήσουν οι MCS;
Ναι, συνολικά συμμετείχαν είκοσι τέσσερις μουσικοί και η βοήθειά τους ήταν πολύ σημαντική στο να ολοκληρωθεί ο δίσκος. Μπορείτε να τους δείτε όλους στη σελίδα των Man Called Shadow στο Facebook.
Και ποια είναι η θέση μέσα σε όλα αυτά του άλλου και εντελώς διαφορετικού project σου, των Quasamodo;
Είναι πολύ λογικό για εμένα στα σχεδόν είκοσι χρόνια που ασχολούμαι με τη μουσική να αλλάζω μουσικές κατευθύνσεις και ονόματα. Το Quasamodo είναι το προσωπικό όνομα που χρησιμοποιώ από το ξεκίνημά μου στη μουσική. Δεν είναι συγκρότημα. Το συγκρότημά μου είναι η Q Orchestra, με την οποία παίζαμε ζωντανά ως Quasamodo and The Q Orchestra και ως Smokey Bandits. Κατάφερα από μικρός (με τύχη και πολλή δουλειά) να κυκλοφορήσω μουσική σε διεθνή labels, όπως η Freestyle και η Jalapeno Records, γιατί ο soul/funk ήχος ήταν και είναι από τους αγαπημένους μου. Η συνεργασία μου μ’ αυτά τα labels σημαίνει ότι έχω πάντα μια πόρτα ανοιχτή όποτε θελήσω να ξαναγράψω soul/funk, κάτι που έχει αρχίσει να με «γαργαλάει» πάλι.
Το concept MCS είναι καθαρά στουντιακό ή υπάρχουν και ιδέες για να μεταφερθεί στη σκηνή κάποια στιγμή;
Ένας από τους απώτερους σκοπούς μας είναι οι ζωντανές εμφανίσεις, γιατί δεν υπάρχει πιο όμορφη στιγμή από το να μοιράζεσαι τη μουσική σου με τον κόσμο. Είχαμε τη χαρά να παίξουμε το πρώτο μας live στο πάρτι του Pepper Radio στο Ζάππειο στις 19 Μαΐου και ετοιμάζουμε τη ζωντανή παρουσίαση του δίσκου μας.
Και τα προσεχή σχέδιά σου ως MCS, Quasamodo και ό,τι άλλο ίσως μπορεί να έχεις στο μυαλό σου και να προετοιμάζεις;
Να συνεχίσουμε να γράφουμε μουσική (τρία τραγούδια του επόμενου δίσκου μας είναι ήδη έτοιμα) και να φτιάξουμε ένα live show δύο ωρών ώστε να περνάμε πιο πολύ χρόνο παίζοντας ζωντανά μουσική για το κοινό μας. Επίσης, τα τελευταία χρόνια εργάζομαι και ως παραγωγός για άλλα ονόματα, με κάποια highlights να είναι ο τελευταίος δίσκος της Idra Kayne, η παραγωγή και κάποιες συνθέσεις στον δίσκο του Anduze, ενώ αυτόν τον καιρό δουλεύω το νέο single μιας εξαίρετης ερμηνεύτριας, της καλής μου φίλης Αλεξάνδρας Σιετή.
Πολυσχιδής, ακούραστος και παραγωγικότατος, ο Δημήτρης Νάσσιος σίγουρα μας επιφυλάσσει πολλά και διαφορετικά ενδιαφέροντα πράγματα για το μέλλον.
