Συγκρότημα με μεγάλη διαδρομή και ιδιαίτερα αγαπητό, τα Υπόγεια Ρεύματα έχουν εδώ και αρκετά χρόνια σταθεροποιήσει τη σύνθεσή τους σε ένα τρίο στο οποίο τον ιδρυτή και ηγετική φυσιογνωμία τους, τον τραγουδιστή και κιθαρίστα Γρηγόρη Κλιούμη, συμπληρώνουν ο μπασίστας Νίκος Γιούσεφ και ο ντράμερ Τάσος Πέππας. Ο πλέον πρόσφατος δίσκος τους «Η γη που αφήνω» κυκλοφόρησε λίγο πριν το τέλος της περσινής χρονιάς και κατά τη γνώμη μας αποτυπώνει το κοινωνικοπολιτικό κλίμα της καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον ελληνικό μέχρι στιγμής. Μας μίλησαν γι’ αυτόν, για μια χρονιά στην οποία σχεδόν όλα άλλαξαν και για τους ανθρώπους.
Δεδομένου ότι ο προηγούμενος δίσκος σας ήταν ζωντανά ηχογραφημένος και με παλαιότερα τραγούδια είχατε ομολογουμένως πολύ καιρό να κυκλοφορήσετε «κανονικό» album με νέα τραγούδια και ηχογραφημένο σε στούντιο. Πόσο διαφορετική ήταν λοιπόν η προσέγγισή σας στη σύνθεση καταρχάς των τραγουδιών από το τελευταίο που είχατε κάνει;
Για χρόνια πειραματιστήκαμε με τις live ηχογραφήσεις, τον λόγο που έγινε αυτό δεν μπορούμε να το αναλύσουμε εν συντομία, όμως η διαφορά στην προσέγγιση είναι τεράστια όταν χρησιμοποιείς την τεχνολογία δουλεύοντας αρκετά στην ησυχία του σπιτιού σου. Παραμένει ο πειραματισμός αλλά ας πούμε ότι ωρίμασε μέσα στα χρόνια. Πλέον δεν μας κατευθύνει αλλά τον κατευθύνουμε.
Υπήρξαν αντίστοιχα διαφορές στον τρόπο που εργαστήκατε στο στούντιο σε σχέση με την προηγούμενη φορά;
Έχοντας πρώτα δουλέψει αρκετά από τα σπίτια μας ανταλλάσσοντας ψηφιακά αρχεία μεταφερθήκαμε στο στούντιο με τον Πέτρο Πετρόπουλο, τον ηχολήπτη μας και μπορέσαμε να διορθώσουμε/ξαναγράψουμε ό,τι χρειάστηκε και να μιξάρουμε με αναλογική κονσόλα. Είχαμε δηλαδή πολύ χρόνο να τα δούμε και να τα ξαναδούμε.
Τελικά βρίσκετε την φόρμα του (βασικού ροκ) τρίο πιο απελευθερωτική για την μουσική του συγκροτήματος από τις προηγούμενες και πιο πολυμελείς μορφές του;
Ναι, την βρίσκουμε πιο απελευθερωτική. Λιγότερα σώματα περισσότερη κίνηση, όπως μας λέει και η φύση.
Τι σημαίνει για εσάς τους ίδιους ο τίτλος του τραγουδιού «Η Γη Που Αφήνω» τον οποίο μάλιστα δώσατε και σαν γενικό στον δίσκο;
Η έννοια της μετανάστευσης παίρνει και θα παίρνει όλο και μεγαλύτερη κοινωνική σημασία στην εποχή μας. Η μνήμη, η γειτονιά, οι άνθρωποι, οι αγκαλιές, από αυτά κρατιόμαστε όταν τα πάντα γύρω μας καταρρέουν.
Μπορεί ο Γ. Κλιούμης να είχε συνεργαστεί με τον Δημήτρη Μητσοτάκη στον δίσκο «Κατρακύλες» αλλά, αν δεν κάνω λάθος, είναι η πρώτη φορά που σε δίσκο σας υπάρχει τραγούδι στο οποίο τους στίχους έχει γράψει άλλος όπως συμβαίνει με το «Του Κόλλια» και τον τελευταίο. Πώς και γιατί συνέβη αυτό;
Είναι πραγματικά μεγάλη ιστορία, είναι αρκετό να πούμε ότι ο αδελφικός φίλος Δημήτρης ήταν εκεί όταν τον χρειαστήκαμε και τον ευχαριστούμε για τους εκπληκτικούς στίχους του, την παρουσία και τη φιλία του!
Και τι σας έκανε να συμπεριλάβετε, για πρώτη επίσης φορά, διασκευή και γιατί συγκεκριμένα του «Με Παραχαραγμένη Τη Ζωή Μας»;
Το ποίημα αυτό του Ανέστη Ευαγγέλου είχε μελοποιηθεί από τον σπουδαίο συνθέτη Κυριάκο Σφέτσα αλλά δεν είχε κυκλοφορήσει ποτέ. Ο συνθέτης, στενός φίλος του μπασίστα μας Νίκου Γιούσεφ, γνώριζε το υλικό που είχαμε καταπιαστεί για το νέο album. Μια βραδιά του Μαΐου που αρχειοθετούσε το έργο του διάβασε τους στίχους και ευθύς μας το έστειλε χωρίς δεύτερη σκέψη. Το ποίημα αυτό μας εξίταρε όπως και όλες οι άλλες μας επιλογές. Ήταν μεγάλη μας τιμή και πρόκληση να ερμηνεύσουμε με τον δικό μας τρόπο έναν από τους δασκάλους που είχαμε ως πρότυπο στο ξεκίνημα της διαδρομής μας.
Σε πολύ μεγάλο βαθμό τα υπόλοιπα τραγούδια του δίσκου αποτυπώνουν την χρονιά της πανδημίας και της καραντίνας, έτσι δεν είναι; Έχετε αλήθεια την αίσθηση ότι είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία της ανθρωπότητας εδώ και πάρα πολλά χρόνια ή όχι απαραίτητα;
Δεν είναι έτσι, τα τραγούδια λένε τα δικά τους. Κάποιο θα λέει και για την πανδημία που δεν είναι η μεγαλύτερη δοκιμασία του είδους μας. Υπάρχουν και άλλες «δοκιμασίες» όπως το περιβαλλοντικό, η πείνα και ο πόλεμος, μην ξεχάσουμε και το όνομά μας.
Ήσασταν από του τους πρώτους που κυκλοφόρησαν νέο τραγούδι μέσα στην πρώτη καραντίνα και μάλιστα με θέμα αυτήν. Κατά τα άλλα, πώς βιώσατε προσωπικά, σαν άνθρωποι, όλο αυτό το διάστημα; Θεωρείτε ότι τα μέτρα της κυβέρνησης, τόσο τα υγειονομικά όσο και τα υπόλοιπα, ήταν γενικά προς την σωστή κατεύθυνση;
Εμείς φτιάχναμε δίσκο, μια χαρά το βιώσαμε! Όσον αφορά στα μέτρα μια γενικά σωστή κατεύθυνση δεν λέει τίποτα, το θέμα είναι ο τρόπος και η σωστή εξειδίκευση. Δυσκολευόμαστε να ξεχωρίσουμε τα υγειονομικά μέτρα από τα επικοινωνιακά.
Και όσον αφορά στην αντιμετώπιση στον πολυσυζητημένο και πολύπαθο εντέλει χώρο του πολιτισμού στον οποίο βέβαια ανήκετε και εσείς;
Κάποιοι έχουν καταφέρει να πάρουν το βοήθημα των 500 ευρώ αλλά πολλοί άλλοι όχι. Είμαστε στην αρχή του 2021 και δεν έχουν πληρωθεί αυτοί που το δικαιούνται ούτε τον Νοέμβριο. Οι ημέτεροι παίρνουν αναθέσεις...Τι άλλο να σας πούμε; Χρειάζεται μεγάλη οργάνωση και δυναμικές αποφάσεις αλλά η κυβέρνηση έχει δείξει ότι το τελευταίο πράγμα που την ενδιαφέρει είναι ο πολιτισμός.
Είστε αισιόδοξοι για την αντιμετώπιση της πανδημίας, σε διεθνές επίπεδο και φυσικά και στη χώρα μας και την επιστροφή σχετικά σύντομα σε έναν απλά πιο φυσιολογικό τρόπο ζωής;
Η αντιμετώπιση της πανδημίας φαίνεται ότι προχωράει, επιστημονικά μιλώντας. Τώρα για φυσιολογικό τρόπο ζωής και κανονικότητα μάλλον όχι, οικονομικά και κοινωνικοπολιτικά μιλώντας. Τουλάχιστον να απαγορεύσουν και τις ομπρέλες μην χάσουμε το «μάννα εξ ουρανού» που θα πέσει στα κεφάλια μας! (γέλια)
Και αντίστοιχα, για τον ελληνικό πολιτισμό και ιδιαίτερα την μουσική; Πιστεύετε αλήθεια ότι θα επανέλθουμε στην προηγούμενη μορφή ζωντανών εμφανίσεων ή κάτι έχει ήδη αλλάξει σε αυτό και για πάντα;
Και ναι και όχι. Συναυλίες θα γίνουν ξανά αλλά όλοι έχουμε αλλάξει και αυτό είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει, υποθέτουμε ότι κάποιοι θα χρειάζονται την αδρεναλίνη, την επαφή, την κοινωνικότητα και όσα δίνει μια συναυλία και κάποιοι θα προτιμήσουν άλλους τρόπους. Ελπίζουμε βέβαια να έχουμε χώρους να παίξουμε και να μην έχουν κλείσει οι περισσότεροι λόγω οικονομικής καταστροφής.
Και τα δικά σας προσεχή σχέδια, όταν φυσικά οι συνθήκες θα το επιτρέψουν να αρχίσουν να εφαρμόζονται τέτοια;
Να παίξουμε ζωντανά τα νέα μας τραγούδια. Να γυρίσουμε όπως πριν σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και της Ευρώπης και να επικοινωνήσουμε την μουσική μας με τους ανθρώπους που την αγαπάνε, να συναντήσουμε τα νέα παιδιά και να μοιραστούμε τα όνειρά τους.
Αναμφίβολα η πιο ευγενής φιλοδοξία Κάθε δημιουργού/ών, από τον χώρο της μουσικής ή οποιονδήποτε άλλον...
