Η ακρίβεια αποτελεί το πεδίο στο οποίο η κυβέρνηση δίνει τη σκληρότερη μάχη, «χωρίς όμως να βρισκόμαστε στο σημείο που θέλουμε και επιδιώκουμε» επισημαίνει στην ΑΥΓΗ της Κυριακής η Σοφία Ζαχαράκη. Η υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας υποστηρίζει ωστόσο πως δεν έχει υπάρξει άλλη κυβέρνηση η οποία να στηρίζει με τόσο πολύπλευρο τρόπο τους εργαζόμενους, τις οικογένειες, τους ευάλωτους. Αναφέρεται δε στην κατάρτιση του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για το Δημογραφικό προαναγγέλλοντας εκτενή διαβούλευση και με τα πολιτικά κόμματα, «επειδή το πρόβλημα για την Ελλάδα λαμβάνει χαρακτήρα εθνικού κινδύνου». Σε σχέση με τη στεγαστική κρίση, θεωρεί «ασυγχώρητο λαϊκισμό» να υποστηρίζει οποιοσδήποτε πως μπορεί σε μια νύχτα να δημιουργηθούν 100.000 κοινωνικές κατοικίες.
Κυρία υπουργέ, η κυβέρνηση δέχεται τις πιέσεις του αγροτικού κινήματος και του μετώπου των φοιτητών. Παράλληλα, οι πολίτες εκφράζουν στις δημοσκοπήσεις τη δυσαρέσκειά τους έναντι της ακρίβειας. Σας προβληματίζει το ενδεχόμενο να υποστεί πλήγματα η γαλάζια πολιτική κυριαρχία λόγω της δυσφορίας μεγάλων τμημάτων της κοινής γνώμης;
Καταρχήν, να ξεχωρίσουμε τα πράγματα. Είναι άλλο πράγμα τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου, τα οποία αναγνωρίζουμε και σε συνεργασία με τους αγρότες δίνουμε λύσεις, και άλλο είναι η «επαναστατική γυμναστική» και η μπαχαλοποίηση του δημόσιου πανεπιστημίου. Όταν χάνεται το εξάμηνο επειδή κάποιοι παίζουν «πόλεμο» στα πανεπιστήμια τραμπουκίζοντας νέες φοιτήτριες και νέους φοιτητές που έχουν διαφορετική άποψη και θέλουν τις σχολές ανοιχτές, η πίεση ασκείται στις οικογένειες και στους ίδιους τους φοιτητές. Σπούδασα στο ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο, έκανα το μεταπτυχιακό μου εδώ και γνωρίζω από πρώτο χέρι ποιοι επιδιώκουν και για ποιους λόγους τη δημιουργία μετώπου. Όχι πάντως για να προστατευθεί και να ενισχυθεί το δημόσιο πανεπιστήμιο, όπως διατείνονται. Η αναβάθμιση του δημόσιου πανεπιστημίου είναι ξεκάθαρος στόχος της κυβέρνησης και υπηρετείται με τη συνεπή και συνεχή αύξηση του προϋπολογισμού, την εξωστρέφεια και τη διασύνδεση των σχολών με πανεπιστημιακά ιδρύματα του εξωτερικού, την καλύτερη διασύνδεση με την αγορά εργασίας, την κατασκευή νέων φοιτητικών εστιών και τον εκσυγχρονισμό των υφιστάμενων. Στο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας η στήριξη του δημόσιου πανεπιστημίου είναι στην προμετωπίδα.
Ως προς την ακρίβεια, είναι πράγματι το πεδίο που δίνουμε τη σκληρότερη μάχη, χωρίς όμως να βρισκόμαστε στο σημείο που θέλουμε και επιδιώκουμε. Δεν ζούμε σε άλλον πλανήτη, έχουμε πλήρη επίγνωση της κατάστασης. Όμως δεν ξέρω ειλικρινά αν έχει υπάρξει άλλη κυβέρνηση η οποία να στηρίζει με τόσο πολύπλευρο τρόπο τους εργαζόμενους, τις οικογένειες, τους ευάλωτους. Θυμίζω ότι το 2019 παραλάβαμε τον κατώτατο μισθό στα 650 ευρώ και σε λίγο διάστημα αναμένεται να υπερβεί σημαντικά τα 800 ευρώ. Η αύξηση αυτή συμπαρασύρει όλα τα επιδόματα προς τα πάνω. Από το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα έως τα επιδόματα των παιδιών. Για να μιλήσω όμως για το δικό μου χαρτοφυλάκιο, για τη στήριξη της οικογένειας διαθέτουμε 440 εκατομμύρια ευρώ μόνο εντός του 2024. Για τα σχολικά γεύματα, που δίνονται καθημερινά σε περίπου 231.000 παιδιά Δημοτικού σε 153 δήμους, αυξήσαμε τον προϋπολογισμό μας για το πρόγραμμα κατά 13 εκατομμύρια ευρώ ανά έτος, ανεβάζοντας τον συνολικό τριετή προϋπολογισμό στα 344 εκατομμύρια ευρώ. Ενώ για το πρόγραμμα επισιτιστικής βοήθειας, το γνωστό ΤΕΒΑ, τα χρήματα που θα δοθούν στις 13 περιφέρειες αυξάνονται, από τα 330 εκατομμύρια, στα 400 εκατομμύρια ευρώ για την επόμενη προγραμματική περίοδο. Εμείς συνομιλούμε με την κοινωνία με όρους σκληρής και μεθοδικής προσπάθειας, αποτελέσματος, αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης. Αυτή τη σχέση θέλουμε να διαφυλάξουμε και θα τη διαφυλάξουμε ακριβώς με την ίδια συνταγή.
Πώς θα αντιμετωπιστεί το δημογραφικό όταν οι τιμές στα βρεφικά ήδη διπλασιάζονται και το κόστος ζωής, ειδικά για τα νοικοκυριά με παιδιά, συνεχίζει να αυξάνεται;
Επιτρέψτε μου να πω ότι δημιουργεί λάθος εντύπωση για τη σύνθετη φύση του προβλήματος η απλοϊκή εξήγηση ότι το δημογραφικό έχει μία και μόνη διάσταση, την οικονομική. Έχει αλλάξει συνολικά το μοντέλο ζωής, ιδίως στις δυτικές κοινωνίες. Αλλά και κάθε χώρα έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Με αυτές τις παραδοχές προχωρούμε στην κατάρτιση του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για το Δημογραφικό με πέντε βασικούς πυλώνες. Επειδή μάλιστα το πρόβλημα για την Ελλάδα λαμβάνει χαρακτήρα εθνικού κινδύνου, στην εκτενή διαβούλευση και με τα πολιτικά κόμματα θα ζητήσουμε προτάσεις, συνεργασία και συστράτευση.
Η αντιπολίτευση εγκαλεί την κυβέρνηση για μηδαμινή αξιοποίηση πόρων από το Ταμείο Ανάκαμψης (200 εκατ. ευρώ) προκειμένου να αντιμετωπιστεί η στεγαστική πολιτική αλλά και για μη παρέμβαση έναντι του Airbnb. Πώς απαντάτε;
Δεν θα αποφύγω να απαντήσω στην αντιπολίτευση, η οποία εμφανίζεται διαρκώς ως η «καλή νεράιδα» που θα χτυπήσει το ραβδάκι και θα λύσει μαγικά τα προβλήματα. Θεωρώ ασυγχώρητο λαϊκισμό να υποστηρίζει οποιοσδήποτε πως μπορεί σε μια νύχτα να δημιουργηθούν 100.000 κοινωνικές κατοικίες. Υπάρχει όμως για πρώτη φορά στεγαστική πολιτική, η οποία είναι και βασικός πυλώνας του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για το Δημογραφικό. Αυτή τη στιγμή υλοποιούνται παράλληλα προγράμματα ύψους 2,3 δισεκατομμυρίων ευρώ για τη στέγαση. Μέσω του προγράμματος «Σπίτι μου» χιλιάδες νέοι έως 39 ετών απέκτησαν ήδη το δικό τους σπίτι. Μέχρι το τέλος του χρόνου ξεκινάει, με χρήματα που περνάμε στον τακτικό προϋπολογισμό του υπουργείου, το νέο πρόγραμμα «Ανακαινίζω-Νοικιάζω». Επιδοτούμε μέρος της ανακαίνισης σχεδόν 12.500 κλειστών κατοικιών για να ενισχύσουμε το οικιστικό απόθεμα. Προϋπόθεση για να λάβει κάποιος την επιδότηση είναι να διαθέσει το διαμέρισμα σε μακροχρόνια μίσθωση για τουλάχιστον τρία χρόνια. Στο μεταξύ, όπως έχει ανακοινώσει ο πρωθυπουργός, ειδική ομάδα θα εξετάσει επιπλέον παρεμβάσεις στο καθεστώς του Airbnb πέρα από αυτές που ήδη έχουν υπάρξει ως προς τη φορολόγηση. Με κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης υλοποιούμε σημαντικά προγράμματα κοινωνικής στέγασης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για ευάλωτους συμπολίτες μας, άστεγους και κακοποιημένες γυναίκες που διαμένουν σε ξενώνες φιλοξενίας.
Σας προβληματίζει ο αριθμός των «διαρροών» που καταγράφηκε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. κατά την ψήφιση της ρύθμισης για την ισότητα στον γάμο;
Δεν υπάρχει καμία διαρροή με την έννοια που το θέτετε. Η ρύθμιση για την ισότητα στον γάμο αφορούσε ένα ζήτημα δικαιωμάτων. Στην αντίληψη του πρωθυπουργού, και κατ’ επέκταση της Ν.Δ., δεν χωρούσε ούτε κομματική στράτευση ούτε κομματική πειθαρχία. Γι’ αυτό και δεν ετέθη. Εξ όσων γνωρίζω, κανείς από τους συναδέλφους που απείχε ή καταψήφισε δεν είχε πει ότι θα ψηφίσει και στην ψηφοφορία «διέρρευσε». Η θέση όλων ήταν καθαρή.
Η επιλογή της αποχής εκ μέρους του Μάκη Βορίδη και τριών υφυπουργών κατά την πρόσφατη ψηφοφορία θα πρέπει να ληφθεί υπόψη από τον πρωθυπουργό;
Ο πρωθυπουργός ήταν ξεκάθαρος. Το νομοσχέδιο εξίσωσης δικαιωμάτων πολιτών και παιδιών εκλήθησαν να το ψηφίσουν κατά συνείδηση εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού. Όχι υπουργικά στελέχη ή κομματικά στελέχη. Η Βουλή έκανε το χρέος της. Δεν βλέπω σε τι χρησιμεύει να συντηρούμε τη συζήτηση ρωτώντας ενδεχομένως γιατί ο κ. Κασσελάκης δεν έλαβε μέτρα κατά του κ. Πολάκη, συντονιστή των τομεαρχών, ο οποίος απείχε παρά την κομματική πειθαρχία και τις προεδρικές προειδοποιήσεις.
Οι γυναικοκτονίες συγκλονίζουν τη χώρα. Η κυβέρνηση πρέπει να προχωρήσει στη νομική αναγνώριση του όρου;
Ξέρετε, κάθε φορά που μιλάμε γενικά για γυναικοκτονίες «αφαιρούμε» από το έγκλημα το πρόσωπο του ανθρώπου. Τα πρόσωπα της Ελένης Τοπαλούδη, της Τζεβριέ Εδινερλί, της Γαρυφαλιάς Ψαράκου και δεκάδων άλλων. Εδώ δεν μιλάμε για μια νέα μορφή εγκλήματος, αλλά για ένα στυγερό έγκλημα που κρυβόταν πίσω από την ταμπέλα «έγκλημα πάθους». Ενώ κοινωνικά και πολιτικά ο όρος «γυναικοκτονία» είναι χρήσιμος για να υπογραμμίζει το γενικό πλαίσιο, επιμένοντας στο ντιμπέιτ των επιχειρημάτων για τον όρο χάνουμε την ουσία, η οποία απαιτεί μια ενιαία πολιτική και κοινωνική απάντηση: Να παλέψουμε να εκριζώσουμε τις αιτίες και να αλλάξουμε το περιβάλλον μέσα στο οποίο διαπράττονται αυτά τα ειδεχθή εγκλήματα. Να ενδυναμώσουμε τις γυναίκες. Ως κυβέρνηση το κάνουμε όσο πιο συνεκτικά και οργανωμένα μπορούμε. Με τα 44 συμβουλευτικά κέντρα σε όλη την Ελλάδα, τις 20 δομές φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών, με την 24ωρη γραμμή SOS, το panic button, που πλέον επεκτείνεται σε όλη τη χώρα, τα 18 ειδικά γραφεία ενδοοικογενειακής βίας στα αστυνομικά τμήματα, τα προγράμματα στέγασης και παροχής εργασίας στις γυναίκες θύματα. Νομίζω πως έχουμε όλοι μεγαλύτερη υποχρέωση να συμβάλουμε στην προσπάθεια αυτή από το να επιχειρούμε να διαχωρίσουμε την αξία της ζωής ή την απαξία μιας εγκληματικής πράξης με βάση το φύλο.
