Ορισμένα στατιστικά στοιχεία και άλλα δεδομένα για το ζήτημα των ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Τα παρουσίασε ο μεταπτυχιακός διδάσκων-ερευνητής Γιώργος Μπελεγράκης στην προχθεσινή συζήτηση της Εναλλακτικής Παρέμβασης Δικηγόρων Αθήνας για το άρθρο 16.
Εν πρώτοις: Ο δημόσιος χαρακτήρας της Ανώτατης Εκπαίδευσης δεν είναι μόνο ελληνική πρωτοτυπία. Η λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων απαγορεύεται επίσης στο Λουξεμβούργο και στη Δανία.
Στις χώρες που επιτρέπεται, η αναλογία των φοιτητών που είναι εγγεγραμμένοι σε ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι περίπου στο 5% του συνόλου.
Εξαίρεση αποτελεί το Βέλγιο, όπου η αναλογία είναι περίπου μισοί-μισοί.
Αλλά και η Κύπρος και η Λιθουανία, όπου η φοίτηση στα ιδιωτικά είναι πολύ μεγαλύτερη, καθώς οι συγκεκριμένες χώρες είναι γνωστές σαν «αγορές πτυχίων».
Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια παρέχουν στη μέγιστη πλειονότητά τους σπουδές Management και Διοίκησης Επιχειρήσεων. Και γενικά στρέφονται σε επιμέρους εξειδικεύσεις που χρειάζεται η αγορά.
Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΟΣΑ για το 2023, η χρηματοδότηση των ιδιωτικών ιδρυμάτων παρέχεται κατά 85% από κρατικές πηγές.
Κατά συνέπεια, η ιδέα ότι υπάρχει πλεονάζον ιδιωτικό κεφάλαιο που θέλει να επενδύσει σε ιδιωτικά πανεπιστήμια είναι απλώς μούφα.
Ενα παράδειγμα λειτουργίας είναι αυτό του Εθνικού Επιστημονικού Ιδρύματος στις ΗΠΑ. Η φιλοσοφία είναι κρατική χρηματοδότηση και ιδιωτική διοίκηση.
Υπό την έννοια αυτή, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα έχουν πλήρη πρόσβαση στα χρηματοδοτικά εργαλεία που υπάρχουν σήμερα για την εκπαίδευση και την έρευνα, όπως το ΕΛΙΔΕΚ, στο Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών κ.λπ.
Κι αυτό καταρρίπτει τον ισχυρισμό πως τα ιδιωτικά πανεπιστήμια θα ωθήσουν τα δημόσια προς τα μπρος μέσω του ανταγωνισμού. Στην πραγματικότητα, τα δημόσια πανεπιστήμια θα γονατίσουν ακόμα περισσότερο.
Στην Ευρώπη η αναλογία είναι 1 πανεπιστημιακός δάσκαλος ανά 15,1 φοιτητές. Στην Ελλάδα η αναλογία είναι 1 προς 49,1 - η χειρότερη στην Ε.Ε.
Παρ’ όλα αυτά, το ελληνικό πανεπιστήμιο παράγει αξιόλογο επιστημονικό έργο. Είναι 8ο σε δημοσιεύσεις και 17ο σε αριθμό εργαζόμενων στην έρευνα.
Αυτό το πλεονέκτημα, με την είσοδο των ιδιωτικών πανεπιστημίων στον χώρο, αντί να καλλιεργηθεί, θα εξανεμιστεί λόγω των περικοπών στη χρηματοδότηση.
Αυτά ως τεκμηρίωση σχετικά με το ακαδημαϊκό κύρος των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Και για τη συρρίκνωση που θα αντιμετωπίσει το δημόσιο πανεπιστήμιο.
Στα πολιτικά, να σημειώσουμε την ευθεία επίθεση που έκανε ο Μητσοτάκης στους κινητοποιημένους φοιτητές χαρακτηρίζοντάς τους ληστές.
Είναι τεράστια ντροπή και όνειδος. Αλλά δεν μας εκπλήσσει ο Μητσοτάκης.
Οταν βγαίνει και χαρακτηρίζει τους φοιτητές συλλήβδην μπαχαλάκηδες με ευτελή κίνητρα, προφανώς κάποια γραμμή έχει επιλέξει.
Το ότι υπερασπίζονται το σύνταγμα δεν το συζητάνε καν.
Προφανώς η κυβέρνηση εκτιμά πως η κλιμάκωση με τους φοιτητικούς συλλόγους θα την ωφελήσει επικοινωνιακά.
Ακόμα καλύτερα αν γίνουν τις επόμενες μέρες και μερικές φασαρίες.
Ο Χρυσοχοΐδης είναι μανούλα σε κάτι τέτοια άλλωστε.
Στην κατεύθυνση της όξυνσης να συνυπολογιστούν και οι εισαγγελικές διώξεις που ασκήθηκαν κατά των καταλήψεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Είναι μάλλον πρωτοφανές να ασκείται δίωξη εναντίον φοιτητικών κινητοποιήσεων.
Τι σκοπεύουν να κάνουν δηλαδή; Να μαζέψουν όλους τους καταληψίες και να τους περάσουν από δίκη;
Ταυτόχρονα, φαίνεται να ασκείται ισχυρή πολιτική πίεση στους πρυτάνεις να ζητήσουν από την αστυνομία να εκκενώσει τις καταλήψεις.
Και όλα αυτά δείχνουν ότι η κυβέρνηση θέλει να φέρει τα πράγματα σε ακραίο σημείο.
Την ώρα μάλιστα που με τους αγρότες είναι Παναγία. Με το σεις και με το σας.
Κάτι λένε όλα αυτά.
