Μη κρατικά τα είπαν για να ακούγονται εύηχα. Γιατί τα ιδιωτικά ΑΕΙ συνδέονται άμεσα με το κέρδος κάποιων ιδιωτών και η διαφορά είναι σαφής με τη δημόσια Παιδεία που κατοχυρώνει το σύνταγμα. Η κυβέρνηση, τελευταία, για να κάνει πιο εύπεπτο τον δυναμίτη στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας, τα ονόμασε «ελεύθερα».
Πόσο θλιβερό να επικαλούνται αυτή τη λέξη για να δικαιολογήσουν το βαθύ χάσμα των ανισοτήτων που θα υπερμεγεθύνουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και θα προσθέσουν χαρακτηριστικά «πολιτιστικής» ανισότητας στις ήδη υπάρχουσες ταξικές αντιθέσεις. Και πόσο εξόφθαλμα υποκριτικό όταν το μύθευμα της «αριστείας» θα ισχύει μόνο για τα δημόσια ΑΕΙ στα οποία η εισαγωγή θα γίνεται με Πανελλαδικές εξετάσεις, όχι όμως και για τα ιδιωτικά ΑΕΙ, που μόνο κριτήριο εισαγωγής θα είναι το χρήμα.
Το επιχείρημα-πολιορκητικός κριός που επαναλαμβάνει η κυβέρνηση και αντιλαλούν τα μίντια είναι το προσχηματικό ενδιαφέρον για τα χρήματα των οικογενειών που φεύγουν στο εξωτερικό, που συνδυάζεται με το ιδιαίτερης συναισθηματικής φόρτισης «για να μην χρειάζεται να φεύγουν τα παιδιά μας έξω». Είναι όμως έτσι;
Υπάρχει περίπτωση να μην φύγουν τα παιδιά στο εξωτερικό όταν οι προϋποθέσεις όχι μόνο για τις σπουδές τους αλλά κυρίως για την επαγγελματική τους αποκατάσταση είναι πολύ καλύτερες; Ή μήπως το Yale και το Ηarvard ζήλεψαν την πολύ μικρή ελληνική «αγορά» και διαγωνίζονται ποιο θα ανοίξει παράρτημα στη χώρα;
Εχει κανείς την ψευδαίσθηση ότι αν δεν ήθελαν να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα, αν δεν σκόπευαν να αφαιμάξουν προς όφελός τους ακόμα και τα ελάχιστα χρήματα-κόπους ζωής που μπορεί να συγκεντρώσει μια οικογένεια για το μέλλον του παιδιού της και αν δεν το είχαν αναγάγει ως θέμα ύψιστης ιδεολογικής τιμής της Δεξιάς στη χώρα, θα ενδιαφέρονταν να ανοίξουν ιδιωτικά ΑΕΙ για την αναβάθμιση των σπουδών ή για την εκροή φοιτητών; Γιατί δεν ήθελαν ούτε να ακούσουν ποτέ για ελεύθερη πρόσβαση στα ΑΕΙ, αντίθετα, με το εύρημα περί «αριστείας» φρόντισαν να μένουν εκτός πανεπιστημίων τουλάχιστον 30.000 νέοι κάθε χρόνο.
Ποιος έχει αφήσει στο έλεος της υποχρηματοδότησης τα δημόσια ΑΕΙ τόσα χρόνια; Ποιος δεν προσλαμβάνει καθηγητές, δεν φτιάχνει κατάλληλους χώρους, δεν αγοράζει ούτε καν εκπαιδευτικό υλικό που καθηγητές και φοιτητές αναγκάζονται να προμηθεύονται από μόνοι τους; Ποιος άραγε τόσα χρόνια δεν χάνει ευκαιρία να διαβάλλει τα δημόσια πανεπιστήμια παρουσιάζοντάς τα σαν άντρα ακολασίας, κι ας είναι τουλάχιστον πέντε από αυτά ανάμεσα στα καλύτερα σε παγκόσμια κατάταξη; Ποιος, αν όχι η Δεξιά και η Ακροδεξιά και τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης που «εκπαιδεύουν» τους πολίτες της χώρας στη δήθεν «ελευθερία» της προαποφασισμένης επιλογής των επιχειρηματιών για φτηνά, υπάκουα και απολύτως εξαρτημένα εργατικά χέρια;
