Ναι, τελικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι ο πρώτος CEO Έλληνας πρωθυπουργός, αναφωνούσε προ ημερών με ενθουσιασμό ιστοσελίδα οικονομικής - επιχειρηματικής επικαιρότητας (emea.gr).
Διαπίστωσα ότι τον χαρακτηρισμό αυτό του τον έχει αποδώσει αρκετές φορές από την αρχή της θητείας του στο Μαξίμου, υπογραμμίζοντας με ασυγκράτητο θαυμασμό την ευχέρεια με την οποία ο πρωθυπουργός συνομιλεί με επιχειρηματίες και επενδυτές, τακτικούς επισκέπτες του πρωθυπουργικού μεγάρου, με τους οποίους φιλοδοξεί «να κάνει επιτέλους την Ελλάδα μια κανονική χώρα».
Η αφορμή του τελευταίου «δημοσιογραφικού» διθυράμβου ήταν η παρουσία του Κυρ. Μητσοτάκη σε επενδυτικό φόρουμ στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, όπου σε 17 λεπτά -κατά το «ρεπορτάζ»-, με αέρα και άνεση σύγχρονου πρωθυπουργού - μάνατζερ, «κατάφερε να προμοτάρει αποτελεσματικά τη χώρα» ως ιδεώδη επενδυτικό προορισμό, εντυπωσιάζοντας μάλιστα -πάντα κατά το «ρεπορτάζ»- τον παρόντα διάδοχο του θρόνου, αναπληρωτή πρωθυπουργό και υπουργό Άμυνας της Σαουδικής Αραβίας (Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν Αλ Σαούντ). Ο οποίος -σύμφωνα με άλλο «ρεπορτάζ» άλλου μόνιμα γοητευμένου από τον πρωθυπουργό ΜΜΕ- είπε στον Κυρ. Μητσοτάκη: «Έχουμε 5 δισ. ευρώ για σας. Πού θέλετε να τα επενδύσουμε;».
Υποθέτουμε ότι πρόκειται για τον Σαουδάραβα αξιωματούχο που παίρνει τις κρισιμότερες αποφάσεις εδώ και πέντε χρόνια για τη μετατροπή της Υεμένης σε πεδίο ανελέητων βομβαρδισμών και την παράδοση του πληθυσμού της στον λιμό, τον εκτοπισμό και τον θάνατο, για τα οποία άλλωστε επανειλημμένα έχει επιβληθεί στη Σαουδική Αραβία εμπάργκο στις πωλήσεις όπλων, συστηματικά παραβιαζόμενο ακόμη και από τους εισηγητές του. Αλλά αυτό είναι άσχετο. Σωστά; Εδώ μιλάμε για μεγάλες μπίζνες.
Πέρα από τον γραφικό χαρακτήρα των μιντιακών διθυράμβων στον πρωθυπουργό - μάνατζερ, η περιγραφή είναι στην πραγματικότητα ακριβής και ρεαλιστική. Μπορεί η διαχείριση της πανδημίας να απειλεί να εξελιχθεί σε ανθρωπιστική τραγωδία, μπορεί οι αρχικοί σχεδιασμοί για μια αμέριμνη διακυβέρνηση να έχουν αχρηστευτεί, μπορεί η ευφορία για ένα μετα-πανδημικό αναπτυξιακό άλμα να εξανεμίζεται, μπορεί η κυβέρνηση να παρακολουθεί αμήχανη την έκρηξη της ακρίβειας, μπορεί το ενδεχόμενο να ξαναμπεί η οικονομία σε καθεστώς σκληρής μνημονιακής προσαρμογής να είναι ορατό, αλλά κανείς δεν μπορεί να καταλογίσει στην κυβέρνηση ότι δεν είναι αποτελεσματική στις μπίζνες.
Η χώρα έχει μετατραπεί σε μια ανώνυμη εταιρεία, εισηγμένη σε ένα ιδιότυπο διεθνές χρηματιστήριο, ίσως δημοπρατήριο ή παζάρι, στο οποίο πωλείται κομμάτι - κομμάτι. Δεν υπάρχει πεδίο του κράτους, της κρατικής πολιτικής, ακόμη και της κυριαρχίας, που να εξαιρείται από την προσφορά του άμεσα ή έμμεσα στα ιδιωτικά συμφέροντα, στο όνομα των επενδύσεων και της προσέλκυσης χρηματοδοτικών πόρων.
Στο ασφαλιστικό σύστημα η κυβέρνηση έχει ανοίξει διπλό παράθυρο μερικής ιδιωτικοποίησης, με τις επικουρικές και το ιδιωτικό μάνατζμεντ στον ΕΦΚΑ. Το σύστημα Υγείας πλαγιοκοπείται αμφίπλευρα με τη χρηματοδότηση των κλινικαρχών και, κυρίως, με την ουσιαστική μετατροπή του ΕΟΠΥΥ σε ασφαλιστική εταιρεία.
Η περίφημη ψηφιακή διακυβέρνηση, που στη διάρκεια της πανδημίας επεκτάθηκε εντυπωσιακά μετατρέποντας τους πολίτες σε χρήστες πλατφορμών, έχει ανατεθεί αφανώς σε ιδιωτικές εταιρείες με άγνωστους όρους και κόστος. Στη δημόσια περιουσία του κράτους, ακόμη και στους στρατηγικούς τομείς της ενέργειας, στους οποίους κρίνεται η δημόσια, η κοινωνική, ακόμη και η εθνική ασφάλεια, έχει μπει γενικό πωλητήριο.
Επενδυτικά κεφάλαια με κραυγαλέα κερδοσκοπική προϊστορία, όπως η CVC ή η Macquirie, μπαίνουν σε κρίσιμες επιχειρήσεις, καταλύοντας τον δημόσιο έλεγχό τους, με άγνωστες προθέσεις για το μεσοπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο μέλλον. Κανείς δεν ξέρει πού θα βρίσκονται σε λίγα χρόνια τα μερίδια - φιλέτα που αποκτούν στη ΔΕΗ, στον ΔΕΔΔΗΕ, στη ΔΕΠΑ.
Ο ζήλος με τον οποίο η κυβέρνηση διαθέτει πολύτιμο εθνικό πλούτο σε αφανή κεφάλαια είναι τόσος που ενίοτε εκνευρίζει ακόμη και πολλαπλά ευεργετημένες εγχώριες επιχειρηματικές αυτοκρατορίες. Το Μαξίμου και τα υπουργικά γραφεία, αλλά κυρίως τα νομικά γραφεία που τους πλαισιώνουν στο ιδιότυπο νομοπαρασκευαστικό outsourcing, έχουν μετατραπεί σε βιομηχανία καταιγιστικής παραγωγής κατά παραγγελία, φωτογραφικών νομοθετημάτων και διατάξεων εξυπηρέτησης εθνικών και διεθνών επενδυτών.
Η Χώρα Α.Ε. λειτουργεί άψογα, έστω και πεθαίνοντας εκτός εντατικών, και ο πρωθυπουργός αναδεικνύεται σε μάνατζερ με ταλέντα Έλον Μασκ. Το αν προκύπτουν και οφέλη ανάλογα με αυτά του ακόρεστου Νοτιοαφρικανού μάνατζερ είναι προς έρευνα.
