Παρά τις επιμέρους θετικές διατάξεις που περιλαμβάνει το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, το οποίο τίθεται σε δημόσια διαβούλευση (μείωση του πέναλτι απασχόλησης συνταξιούχων, αύξηση του ορίου οφειλών για να λάβει κάποιος σύνταξη, μείωση του χρόνου δοκιμαστικής περιόδου για τους εργαζόμενους, έγκαιρη ενημέρωση του εργαζομένου για τροποποιήσεις στη σύμβαση εργασίας), ο πυρήνας του παραμένει βαθιά αντιδραστικός.
Η κυβέρνηση των κ. Μητσοτάκη-Γεωργιάδη, με πρόσχημα την κύρωση ευρωπαϊκής κοινοτικής Οδηγίας (2019/1152), προωθεί την ακραία ευελιξία και επισφάλεια στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων:
1. Καταστρατηγείται έμμεσα το 8ωρο μέσω της εισαγωγής της δυνατότητας παράλληλης απασχόλησης σε έτερο εργοδότη, που μπορεί να οδηγήσει σε 13ωρη εργασία μέσα στο 24ωρο, με ό,τι αυτό σημαίνει για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία σε μια χώρα που οι ελεγκτικοί θεσμοί βρίσκονται σε «αδρανή» λειτουργία.
2. Προωθούνται, τυποποιούνται και θεσμοποιούνται νέες ευέλικτες μορφές απασχόλησης (zero hour contracts και συμβάσεις κατά παραγγελία) που μετατρέπουν σε «λάστιχο» τον εργαζόμενο ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης.
3. Ακυρώνεται στην πράξη για μεγάλες επιχειρήσεις η υποχρέωση προαναγγελίας των υπερωριών (κατάθεση εγγράφου Ε8) αν ενσωματώσουν στη λειτουργία τους την ψηφιακή κάρτα εργασίας, η οποία αρχίζει και ακρωτηριάζεται ή καθίσταται προαιρετική.
4. Ποινικοποιούνται η απεργία και η συνδικαλιστική δράση με την επιβολή βαρύτατου προστίμου και ποινής φυλάκισης σε όσους ασκήσουν ψυχολογική πίεση ή εμποδίσουν τους απεργοσπάστες να εισέλθουν στον χώρο δουλειάς.
5. Προωθείται το 6ήμερο, το οποίο επεκτείνεται σε όλους τους κλάδους των επιχειρήσεων (ισχύει ήδη στον επισιτισμό-τουρισμό), γεγονός που αναμένεται να επηρεάσει τον θεσμό της οικογένειας και την ψυχική υγεία των εργαζομένων και συνεπακόλουθα να οξύνει το δημογραφικό πρόβλημα της χώρας.
Η κυβέρνηση ουσιαστικά, λειτουργώντας ως «πλασιέ» συγκεκριμένων συμφερόντων της βαριάς βιομηχανίας, των κατασκευαστικών εταιρειών, των μεταφορών και των υπηρεσιών εστίασης (catering), συνεχίζει στον γνωστό νεοφιλελεύθερο δρόμο που άνοιξε πριν από δύο χρόνια, με τις απλήρωτες υπερωρίες, τη μείωση των προστίμων για την εργοδοτική αυθαιρεσία, τη διάλυση του ΣΕΠΕ, την απελευθέρωση των απολύσεων κ.λπ.
Την ώρα που η υπόλοιπη Ευρώπη συζητά για μείωση του χρόνου εργασίας, χωρίς μείωση αποδοχών (35ωρο) και για περισσότερο κρατικό παρεμβατισμό-προστασία στην εργασία ως μοχλό ανάπτυξης, η ελληνική κυβέρνηση κάνει αυτό που ξέρει καλά. Καίει τα όνειρα και τις ελπίδες των εργαζομένων.
* Ο Διονύσης Τεμπονέρας είναι δικηγόρος-εργατολόγος
