Άνοδο σχεδόν 9 μονάδων βάσης σημείωσε χθες η απόδοση του ελληνικού δεκαετούς ομολόγου, στο 3,05%. Το σπάσιμο του ορίου του 3% για το δεκαετές ομόλογο συνοδεύτηκε και με παράλληλη άνοδο 12 μονάδων βάσης του πενταετούς ομολόγου, στο 2,04%.
Αυτή είναι η είδηση εν μέρει. Γιατί είναι εξαιρετικά σπάνιο γεγονός στη σύγχρονη οικονομική Ιστορία. Δηλαδή μια χώρα να αναβαθμίζεται πιστοληπτικά και ταυτόχρονα να ανεβαίνουν οι αποδόσεις των ομολόγων της, δηλαδή να ακριβαίνει το κόστος δανεισμού της.
Ο λόγος; Το έχουμε ξαναγράψει. Πολλοί μπορεί να θεωρούν τις αγορές «πόρνες», αλλά μόνο «χαζές» δεν είναι. Ξέρουν να εκτιμούν μέχρι ενός εκατομμυριοστού τις δυνατότητες μιας εθνικής οικονομίας και να προσδιορίζουν το ύψος του επιτοκίου με το οποίο θα δανείσουν μια χώρα. Πριν από έξι μήνες το επιτόκιο δανεισμού για δέκα χρόνια για την Ελληνική Δημοκρατία ήταν 0,80% σχεδόν. Τώρα είναι κατά 350%-400% υψηλότερα.
Η κυβέρνηση επιθυμεί διακαώς να δανειστεί μερικά δισεκατομμύρια για να καλύψει το έλλειμμα του περσινού προϋπολογισμού αλλά και του τρέχοντος. Αλλά η άνοδος κατά 350% του κόστους του δεκαετούς ομολόγου σημαίνει ότι για τα συγκεκριμένα δανεικά θα πλήρωνε σχεδόν τετραπλάσιους τόκους για μια δεκαετία.
Η κυβέρνηση εγκαταλείπει τον μακροπρόθεσμο δανεισμό πλέον γιατί είναι ακριβός και καταφεύγει στον πενταετή με επιτόκιο στην περιοχή του 2% (ήταν κοντά στο 0,50 πριν από λόγους μήνες). Αυτό σημαίνει ότι οι «λατρεμένες αγορές» θεωρούν ότι η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας χειροτερεύει.
Ό,τι και να λένε οι κύριοι Μητσοτάκης και Σταϊκούρας, σημασία έχει τι λένε η Λαγκάρντ και οι αγορές… Ή όχι;
