Υπήρξε ανέκαθεν μία από τις μεγαλύτερες αδυναμίες του, σε βαθμό που να νιώθει πως είχε εμμονή. Πολλές φορές μάλιστα είχε υποστεί την κριτική των συνδαιτυμόνων του όταν προσπαθούσε να μετατρέψει τις ξενόφερτες λέξεις σε ελληνικές.
Βλέπετε, εκείνο το αξίωμα της δασκάλας του Δημοτικού πως η ελληνική γλώσσα είναι τόσο πλούσια που δεν έχει ανάγκη δανείων υπήρξε καταλυτική. Περισσότερο μάλιστα από τον δάσκαλο της Δ’ Δημοτικού που ήταν ποδοσφαιριστής στον ΠΑΣ Γιάννενα και έδινε μεγαλύτερη προσοχή στις αθλοπαιδιές και δη στο ποδόσφαιρο· με τα φάουλ, τα άουτ και τα πέναλτι.
Κάθε φορά λοιπόν που άκουγε μια νέα ξενόφερτη λέξη να χρησιμοποιείται, έσπευδε να τη μεταφράσει και να την παραθέσει υπό μορφή σημείωσης και από καιρού εις καιρόν και με τη σχετική αγανάκτηση, για να προκαλέσει την αντίδραση των υπολοίπων που στην αρχή εκφράζονταν με ένα «άσε, ρε» και αργότερα μετεξελίχθηκε σε ένα ουπς ή ουάου. Ανάλογα την περίσταση.
Ωριμάζοντας, κράτησε τη μεταφορά και τη μετάφραση για τον εαυτό του, μιας και οι όροι πλήθαιναν. Κάπως έτσι, ο υπόγειος ηλεκτρικός σιδηρόδρομος έμεινε μετρό, τα δεδομένα στις επικοινωνίες παρέμειναν ως mobile data και η ταχύτητα στις συνδέσεις ονομαζόταν bandwith, ακόμα κι από εκείνος που δεν μίλαγαν γρι αγγλικά.
Όσο δε προχώραγαν τα χρόνια, τα δάνεια αυξάνονταν με γεωμετρική πρόοδο, φουλ δηλαδή, ακολουθώντας στην αρχή την πορεία του ελληνικού εκσυγχρονισμού που ακολουθούσε κατά πόδας τις διεθνείς εξελίξεις κι έπειτα την πρόοδο των τραπεζικών δανείων. Την άνοδο των επιτοκίων στα δάνεια, τα spreads και τα funds που ήρθαν να τα εισπράξουν.
Έτσι, μικρή σημασία έδινε πλέον στις διατυπώσεις και έκανε focus στην ουσία· εξάλλου εκεί βρισκόταν και η «ταμπακιέρα» που, παρότι δάνειο κι αυτή, είχε με τον καιρό ελληνοποιηθεί παρά το γεγονός ότι κανένας δεν χρησιμοποιούσε, για να μη σχολιάσουμε και ότι κανένας δεν κατέληγε σε αυτήν όταν μιλούσε.
Στο κάτω-κάτω, είχε αποφασίσει να κάνει εκείνον τον αναγκαίο συμβιβασμό.
Την εποχή του Covid τα πράγματα άρχισαν να εξελίσσονται ραγδαία, με το τελευταίο φύλλο συκής να πέφτει, αφού ακόμα και το Ελληνικό Δημόσιο αποφάσισε να χρησιμοποιεί επισήμως τους ξενικούς όρους.
Οι επιχειρήσεις, για παράδειγμα, έπρεπε να αναρτούν σήμανση που γνωστοποιούσε ότι ο χώρος είναι Covid free, έπειτα τα πιστοποιητικά εμβολιασμού και νόσησης που εφοδίαζαν τον πολίτη με το πιστοποιητικό free pass. Στην εξέλιξη της ενεργειακής κρίσης δε, ακολούθησαν τα fuel pass και τα energy pass. Μιας και δύσκολα, διακοπές θα πας.
