Τα συναισθήματά του είχε να τα μοιραστεί. Στο καφενείο της γειτονιάς, στο Διαδίκτυο με τους φίλους του· και άλλους που δεν είναι αλλά έτσι τους ονομάζει, ιντερνετική αδεία. Μοιραζόταν τις χαρές και τις μελαγχολίες, με τεχνική ή χωρίς.
Άλλοτε με φωτογραφίες του από εξωτικούς προορισμούς, καταπράσινα τοπία, πολυτελή καταστήματα εστίασης και γραφικά ταβερνάκια.
Άλλες φορές πάλι με μουσική. Προσεκτικά διαλεγμένη, ώστε οι στίχοι να αποδίδουν την αίσθηση και η μουσική να την αναδεικνύει.
Όταν δεν ήθελε να μοιραστεί, έπαιρνε τους δρόμους και τους πεζοδρόμους, έβρισκε κάποιο πάρκο για να κάνει νέους φίλους, άγνωστους.
Εσωστρέφεια.
Κάτω από τις φυλλωσιές των δέντρων άλλαζαν οι εικόνες μαζί με τις στεναχώριες που συμπληρώνονταν με τα προβλήματα των άλλων, που έχουν πάντα μικρότερη επίπτωση στη ζωή του, φαινομενικά τουλάχιστον.
Εκεί δεν υπήρχαν φωτογραφίες.
Ο ιδανικός τρόπος για να ανοίξει μια κουβέντα ήταν ο καιρός. Είναι άλλωστε ένα θέμα που όλους τους ενδιαφέρει άμεσα. Η ζέστη, το κρύο, πιθανόν η ανάγκη μιας ομπρέλας, η δυσφορία από την αφρικανική σκόνη, για την οποία μάλιστα η μάσκα πολύ λίγα κατάφερνε. “Για να το λέμε και αυτό”, φρόντιζε πάντα να συμπληρώνει για να εισπράξει συχνά ένα μειδίαμα και να λάβει μια απάντηση που μοιάζει κάπως ως: “...και όχι μόνο αυτό” και να προχωρήσει στο παρασύνθημα.
Το παρασύνθημα θα περιελάμβανε μια συζήτηση για τις τιμές στα είδη διατροφής που ανεβαίνουν ραγδαία τον τελευταίο καιρό, τα υπερκέρδη των ενεργειακών παρόχων που πρόσφατα ο πρωθυπουργός τα αναβάπτισε ως υπερέσοδα, αφού στο λεξικό δεν υπάρχει η λέξη “εσοδοσκοπία”.
Τις τιμές στα καύσιμα που κανείς δεν μπορεί να ανακαλύψει τον μαθηματικό τύπο που τα κάνει να ανεβαίνουν τάχιστα μετά τις αυξήσεις στην τιμή του βαρελιού και να κατεβαίνουν βραδύτατα με την πτώση του. Αυτό αντιβαίνει τους νόμους της φυσικής, επιχειρηματολογούσε προκαλώντας τον συνομιλητή του, για να του απαντήσει κι εκείνος: “και τους νόμους των μαθηματικών επίσης”.
Εν πάση περιπτώσει, αυτές ήταν λίγο ως πολύ οι συζητήσεις στα πάρκα, τις πλατείες, όπως και στο καφενείο της γειτονιάς και στο Διαδίκτυο τον τελευταίο καιρό, μαζί με μια ενοχική συστολή, βγαλμένη από τα παλιά..
Όπως δηλαδή στις συζητήσεις για τον καιρό, που ήταν φυσικό φαινόμενο, και, παρά την ενόχληση, ήταν βέβαιο πως στην εξέλιξη του φαινομένου ουδείς μπορεί να αντισταθεί παρά μόνο αν είχε κατάλληλα προετοιμαστεί, αλλά η κλιματική, όπως κάθε κρίση, δεν ήταν πάντα ορατή.
