«Ο καύσωνας σαρώνει όλη τη χώρα (το θερμόμετρο θα ξεπεράσει τους 41 βαθμούς στην Αττική και τους 42 βαθμούς στα ηπειρωτικά) και ταλαιπωρεί ανθρώπους, ζώα και φυτά ενώ στη βόρεια και κεντρική Ευρώπη οι καταστροφές προέρχονται από βροχές και πλημμύρες. Στην Αθήνα ο καύσωνας συνοδεύεται από νέφος και πυρκαγιές στα γύρω δάση που δημιουργούν επιπλέον κινδύνους για αρρώστους, ηλικιωμένους και παιδιά.
Υψηλές τιμές σημείωσε χτες το διοξείδιο του αζώτου στην ατμόσφαιρα της Αθήνας, ενώ ο καπνός και το διοξείδιο του Θείου κυμάνθηκαν σε μέτρια επίπεδια σύμφωνα με τις ανακοινώσεις του ΠΕΡΠΑ. [...]
Ο ουρανός απύ το πρωί είχε ένα σκληρό γκρι χρώμα αντί του γαλάζιου που κυριαρχεί αυτή την εποχή.
Το Κέντρο Αμέσου Βοηθείας (ΚΑΒ-Ι66) που ήταν όλη μέρα χτες σε επιφυλακή δέχθηκε αμέτρητες κλήσεις για παροχή άμεσης βοήθειας σε ανθρώπους με καρδιολογικά κι αναπνευστικά προβλήματα. Οι εφημερίδες, εξάλλου, κατέγραψαν 3-4 περιστατικά θανάτων, που τα απέδωσαν στον καύσωνα. Επίσης καταγράφηκαν θάνατοι πουλερικών και άλλων ζώων.
Στους δρόμους σημειώθηκαν αρκετές λιποθυμίες και μερικοί τουρίστες και ντόπιου πολίτες κατέφυγαν στα συντριβάνια της Ομόνοιας και του Συντάγματος για να δροσιστούν».
Η περιγραφή αυτή γράφτηκε σε πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ στο φύλλο της 21ης Ιουλίου 1987 για τον καύσωνα, που ξεκινούσε να πλήττει την Αθήνα. Οι τρομακτικά υψηλές θερμοκρασίες επρόκειτο να διαρκέσουν για συνολικά οκτώ ημέρες.
Τα φύλλα των εφημερίδων της επομένης περιέγραφαν με δραματικούς τόνους την κατάσταση, προειδοποιώντας για ακόμα υψηλότερες θερμοκρασίες.
«Μάταια οι Αθηναίοι που περπατούσαν χτες στους δρόμους αναζητούσαν λίγη δροσιά στους ίσκιους των κτιρίων κάτω από τα λιγοστά δέντρα της πρωτεύουσας. Η άσφαλτος και το τσιμέντο λειτουργούσαν σαν θερμοσυσσωρευτές αποδίδοντας τη θερμοκρασία σ' όλη την ατμόσφαιρα και στους δυστυχείς και στους δυστυχείς πεζούςκι οδηγούς» (Αυγή - 22 Ιουλίου 1987)
Ωστόσο οι επόμενες μέρες επρόκειτο να είναι εφιαλτικές. Στις 23 Ιουλίου έκαναν την εμφάνισή τους στα πρωτοσέλιδα τα ονόματα των πρώτων νεκρών της προηγούμενης ημέρας από τον καύσωνα. Τα ρεπορτάζ ανέφεραν νεκρούς σε όλες της περιοχές του Λεκανοπεδίου, ενώ πρόσθετη ανησυχία δημιουργούσε το γεγονός πως μια γυναίκα που έχασε τη ζωή της αναφερόταν ως [αγνώστων στοιχείων» καθώς βρέθηκε σε «τυμανιαία κατάσταση» στη συμβολή δύο ορδών στο Μαρούσι.
Η 24η Ιουλίου περιγραφόταν ως «η πιο επικίνδυνη μέρα της εβδομάδας. Και οι νεκροί ανέρχονταν μέχρι αργά το βράδυ της προηγούμενης ήδη σε 120.
«Στις 9 η ώρα το βράδυ, χθες, στα νοσοκομεία που εφημέρευαν η κατάσταση ήταν εφιαλτική. Υπήρχαν παντού ράντζα για να τοποθετούνται οι άνθρωποι που κατέφθαναν με προβλήματα καρδιολογικά, πνευμονολογικά. ζαχαροδιαβήτη και εγκεφαλικά επεισόδια. Η ηλικία των πασχόντων με ελάχιστες εξαιρέσεις, κυμαινόταν μεταξύ 60 και 80 ετών. Όπως μας πληροφορούσαν οι γιατροί των νοσοκομείων οι εισαγωγές ήταν υπερτριπλάσιες των συνηθισμένων χωρίς ω υπολογίζονται συγκριτικά τα τελικά θύματα.
Μέχρι τις 9 η ώρα το βράδυ είχαν πεθάνει από θερμοπληξία: Στο Τζάνειο 27 άτομα, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδινε το νοσοκομείο. ενώ σύμφωνα με άλλες πληροφορίες. οι νεκροί ανέρχονταν σε 40. Στο Γενικό Κρατικό της Νίκαιας, σύμφωνα με το νοσοκομείο. υπήρχαν 14 νεκροί, ενώ σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες. οι νεκροί ήταν 25. Στον Ευαγγελισμό είχαν πεθάνει 35 άτομα εκ των οποίων, σύμφωνα με το νoσοκομείο, οι 19 από θερμοπληξία. Στο Λαϊκό είχαν πεθάνει 5 άτομα και στο Αιγινήτειο πέθανε ένας νέος λίγο μετά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο. Από την αστυνομική διεύθυνση των Αθηνών, δόθηκαν 11 ξαφνικοί θάνατοι σε διάφορα μέρη της πόλης και από την αστυνομική διεύθυνση Πειραιά, 4 ξαφνικοί θάνατοι» (Η Αυγή - 24 Ιουλίου 1987)
Τις επόμενες ημέρες το αναγνωστικό κοινό και οι πολίτες γενικότερα είχαν να αντιμετωπίσουν και την έλλειψη σαφούς ενημέρωσης για τον αριθμό των νεκρών. Τα νοσοκομεία έδιναν συγκεκριμένους αριθμούς, οι οποίοι όμως δεν συμβάδιζαν με τους αριθμούς που έδιναν άλλες πηγές (σύλλογοι εργαζομένων, γραφεία τελετών). Έτσι στις 25 Ιουλίου, ενώ ο επίσημος αριθμός των νεκρών ήταν 145, οι εφημερίδες μιλούσαν για «πραγματικό αριθμό 261 νεκρούς».
Το Σαββατοκύριακο των επόμενων ημερών έμελλε να είναι και το πιο φονικό. Την Τρίτη, που κυκλοφόρησε η Αυγή, ο αριθμός στο πρωτοσέλιδό της ήταν τροματικό. 1.200 νεκροί μέσα σε οκτώ ημέρες λόγω του καύσωνα.
Η κυβέρνηση του ανδρέα Παπανδρέου στο μεταξύ δεχόταν απανωτά πυρά για την έλλειψη υποδομών, με την χειρότερη από αυτές να αφορούν τις διακοπές νερού που σημειώνονται για μέρες κυρίως στις βόρειες περιοχές της Αθήνας και του Λεκανοπεδίου.
Το γεγονός αυτό δεν ξέφυγε και από το πενάκι του Ανδρέα Πετρουλάκη.
Η υποχώρηση του καύσωνα αποκάλυψε έναν ακόμα εφιάλτη. Οι άνθρωποι στα νοσοκομεία και τα σπίτια τους άφηναν τη ζωή τους κατά δεκάδες, με τα προβλήματα πια να μεταφέρονται στα νεκροταφεία της πόλης.
«Άταφοι παραμένουν πολλοί νεκροί προηγούμενων ημερών ενώ νέοι στοιβάζονται στους προθαλάμους, περιμένοντας θέση στη λίστα που έχει δημιουργηθεί. [...] Οι τάφοι πλέον ανοίγονταν ομαδικά με σκαπτικά μηχανήματα και στη συνέχεια γινόταν προσπάθεια διαχωρισμού των τάφων. Στα ψυγεία τοποθετούσαν τους νεκρούς χωρίς το φέρετρο για να χωρέσουν περισσότεροι. [...] Στο Περιστέρι όπου δεν υπάρχει και ψυγείο διατήρησης των νεκρών ο κάτοικοι της περιοχής ξεσηκώθηκαν από τη δυσοσμία που διαχεόταν σε μεγάλη απόσταση». (Αυγή - 29 Ιουλίου 1987).
Η κατάσταση αποκλιμακώθηκε και τα νοσοκομεία έπαψαν να βρίσκονται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης στις 31 Ιουλίου. Ο αριθμός των νεκρών επιμήμως είχε ξεπεράσει τους 1.300, ενώ την εμφάνισή τους έκαναν καταγγελίες που ανέφεραν μέχρι και 3.000 νεκρούς.
