Οδοιπορικό στην Καρδίτσα / Το τραγούδι της κας Ευδοξίας από τα Άγραφα

Κατά την επίσκεψή μας στον συνοικισμό Καμινάδες της Καρδίτσας, μία από τις πιο φτωχικές γειτονιές της πόλης κι απ' αυτές που χτυπήθηκαν περισσότερο, συναντήσαμε την 84χρονη Ευδοξία Παράσχη. Μια πολύ γλυκιά κι ευαίσθητη φυσιογνωμία, η οποία ήρθε προς το μέρος μας να πει δυο κουβέντες.

Η κ. Ευδοξία είδε το σπίτι της, όπως όλοι, να γεμίζει νερά. Να καταστρέφονται έπιπλα, συσκευές, κρεβάτια, αναμνήσεις. «Δεν μπορούσα να πεθάνω πρώτα;» είπε με καημό. Είναι διπλά δύσκολο να ξεκινάς από την αρχή πράγματα στα 80 σου.

Στο παρελθόν η κ. Ευδοξία είχε ζήσει άλλη μία μεγάλη καταστροφή. Τον Φλεβάρη του 1966 είχε γίνει ένας μεγάλος σεισμός με επίκεντρο τα Άγραφα, αφήνοντας πίσω του 1.453 κατεστραμμένα σπίτια και πάνω από 5.000 αστέγους. Πολλοί μετανάστευσαν σε νοτιότερες περιοχές και σχημάτισαν νέες συνοικίες. Το 99% των κατοίκων στις Καμινάδες είναι οι σεισμόπληκτοι εκείνης της εποχής, τα παιδιά και τα εγγόνια τους.

Τα περισσότερα σπίτια είναι φτωχικά. Στις σκεπές τους δεν έχουν κεραμίδια, αλλά κεραμιδί λαμαρίνες. Πολλά από αυτά είναι πλινθόκτιστα, ένας τρόπος χτισίματος που είναι πλέον απαγορευμένος. Δυστυχώς, οι πλημμύρες της 18ης Σεπτεμβρίου υπενθύμισαν το γιατί. Πολλά από αυτά τα οικήματα κατέρρευσαν κατά τη διάρκεια της κακοκαιρίας, ενώ όσα έμειναν όρθια έχουν στους τοίχους τους ρωγμές και υγρασία.

Η κ. Ευδοξία με βοήθεια από τις κόρες της κατάφερε να τα βάλει σε «μια σειρούλα», όπως συνηθίζουν να λένε εδώ. Πριν μας αποχαιρετίσει ζήτησε να μας πει ένα τραγούδι. Ένα κλέφτικο απ' τ' Άγραφα που έλεγε ο παππούς της. Έφερε την καρεκλίτσα της, την έβαλε στον δρόμο και άρχισε.

Κώστας Παπαντωνίου