Η ανησυχία που βγαίνει περισσότερο συχνά στην επιφάνεια σε ό,τι αφορά τις συνεχιζόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις στο Χόλιγουντ είναι ο κίνδυνος να χάσουμε νέα επεισόδια από τις αγαπημένες μας σειρές. Η αναταραχή όμως στον χώρο των ΜΜΕ και της ψυχαγωγίας αποτελεί πρόωρη ένδειξη των προβλημάτων που πολλές άλλες επιχειρήσεις οι οποίες κυριαρχούνται από την τεχνολογία θα αντιμετωπίσουν σύντομα.
Οι ηθοποιοί και οι σεναριογράφοι απεργούν για διάφορους λόγους - αμοιβές, επιδόματα, όπως επίσης και για τις επιπτώσεις της Τεχνητής Νοημοσύνης στη δουλειά τους. Στον πυρήνα του όμως, ο αγώνας τους αφορά στην αξία άυλων πόρων και πνευματικών δικαιωμάτων, όπως ιδέες για ιστορίες, ψηφιακές εικόνες και φωνές, καθώς επίσης και το ζήτημα του πώς θα έπρεπε να μοιραστεί η αξία αυτή. Οι άυλοι πόροι απαρτίζουν το μεγαλύτερο μέρος του επιχειρηματικού πλούτου στις περισσότερες βιομηχανίες. Πράγματα όπως λογισμικά προγράμματα, πατέντες, ψηφιακά δεδομένα, καταχωρισμένα εμπορικά σήματα και άλλα ζητήματα πνευματικής ιδιοκτησίας αποτελούν σχεδόν το 80% της αξίας μεγάλων εταιρειών. Το ποσοστό αυτό πιθανότατα θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο με την εξέλιξη της τεχνολογίας, καθώς νέες εφαρμογές θα βρίσκουν τον δρόμο τους στην παλιά βιομηχανία και καθώς το ηλεκτρονικό εμπόριο θα κερδίζει έδαφος.
Λίγες βιομηχανίες είναι σήμερα τόσο εξαρτημένες από τους άυλους πόρους όσο το Χόλιγουντ. Όμως, τα τελευταία χρόνια, η Σίλικον Βάλεϊ κλόνισε το επιχειρηματικό μοντέλο του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, όπως επίσης και της μουσικής βιομηχανίας και των ΜΜΕ. Με τον ίδιο τρόπο που η αλγοριθμική αγορά διαφημίσεων άλλαξε θεμελιακά τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι καταναλώνουν και παράγουν ειδήσεις, ψηφιακές υπηρεσίες όπως το Netflix άλλαξαν τις μεθόδους παραγωγής και κατανάλωσης των προϊόντων του Χόλιγουντ.
Με το διαδίκτυο, η Σίλικον Βάλεϊ πρόσφερε ένα νέο κανάλι διανομής για την ψυχαγωγία μαζί με νέες επενδύσεις για την παραγωγή νέων εκπομπών προκειμένου να γεμίσει ο ατελείωτος ψηφιακός αγωγός. Όμως οι μεγάλες επιχειρήσεις τεχνολογίας εξασφάλισαν επίσης μεγαλύτερο έλεγχο πάνω στο περιεχόμενο. Πριν από μια δεκαετία, παραδείγματος χάριν, δεν ήταν ασυνήθιστο για τους δημιουργούς να κατέχουν ποσοστό ενός τελικού προϊόντος, όπως μια τηλεοπτική σειρά. Με την άνοδο υπηρεσιών streaming, εταιρείες όπως το Netflix και το Hulu ήταν σε θέση να πληρώνουν περισσότερο για κάθε επεισόδιο μιας σειράς. Ήταν όμως και λιγότερο διατεθειμένοι να μοιραστούν την πνευματική ιδιοκτησία του τελικού προϊόντος. Δεν υπήρχαν προβλήματα όσο το χρήμα ήταν φτηνό. Όταν όμως η υπερπαραγωγή και τα υψηλότερα επιτόκια έριξαν τις αξίες για τις μεγάλες πλατφόρμες streaming, τα αφεντικά της ψυχαγωγίας ήταν λιγότερο διατεθειμένα να καταλήξουν σε παρόμοιες συμφωνίες. Από την άλλη, πολλοί ηθοποιοί και σεναριογράφοι δεν είχαν πια μερίδιο σε μελλοντικά έσοδα. Το αποτέλεσμα ήταν και οι δύο πλευρές να αισθανθούν πιεσμένες.
Τα ταλέντα του Χόλιγουντ τα έβαλαν με την εργοδοσία και σε πολλές άλλες περιόδους τεχνολογικής αλλαγής. Το 1919, όταν η έκρηξη της σύγχρονης κινηματογραφικής βιομηχανίας οδήγησε σε ανώτατα όρια στις αμοιβές των ηθοποιών, η Μέρι Πίκφορντ, ο Τσάρλι Τσάπλιν και άλλοι αστέρες αποφάσισαν να ανοίξουν το δικό τους στούντιο, τους United Artists. Σήμερα, η μεσοαστική ζωή που απολαμβάνουν πολλά μέλη της βιομηχανίας ψυχαγωγίας πιέζεται από το streaming. Αν είσαι σεναριογράφος μιας επιτυχημένης σειράς όπως το «Stranger Things» του Netflix, παραδείγματος χάριν, δεν λαμβάνεις μερίδιο από τα κέρδη όπως θα συνέβαινε εάν εργαζόσουν για την τηλεόραση. Το πιθανότερο είναι επίσης να εργάζεσαι περισσότερο, να πληρώνεσαι λιγότερο και με λιγότερη ασφάλεια απ’ ό,τι στο παρελθόν. Θα μπορούσε κάποιος να επισημάνει ότι υπάρχει και περισσότερη δουλειά απ’ ό,τι στο παρελθόν, από τη στιγμή που το Διαδίκτυο επιτρέπει μια ατέρμονη ροή περιεχομένου. Πολύ συχνά όμως, η ποιότητα της δουλειάς πέφτει. Η Ένωση Σεναριογράφων της Αμερικής υποστηρίζει πως η αμοιβή των μελών τους έχει μειωθεί κατά 4% μέσα στην τελευταία δεκαετία.
Η Τεχνητή Νοημοσύνη έχει τη δυνατότητα να εκτινάξει αυτές τις τάσεις. Πολλοί ηθοποιοί ξεκίνησαν στη βιομηχανία ως κομπάρσοι. Όμως η δυνατότητα δημιουργίας ψηφιακών εικόνων διαγράφει τώρα αυτές τις θέσεις εργασίας. Ακόμη και καθιερωμένοι ηθοποιοί θα μπορούσαν να δουν τα εισοδήματά τους να μειώνονται αν τα στούντιο μπορούν να χρησιμοποιούν τις ψηφιακές εικόνες τους επανειλημμένα σε νέες ταινίες. Κάτι παρόμοιο ισχύει και για τους σεναριογράφους. «Μπορείς να φανταστείς τα στούντιο να χρησιμοποιούν τη δική τους εκδοχή του ChatGPT σε ένα σενάριο της Marvel με ψηφιακές εικόνες που ήδη κατέχουν και να παράγουν ένα σενάριο σε τρεις εβδομάδες αντί για έξι μήνες πληρώνοντας τους σεναριογράφους 15.000 δολάρια την εβδομάδα αντί για 500.000 δολάρια χωρίς μερίδιο στα κέρδη» δηλώνει ο πρώην παραγωγός Τζόναθαν Τάπλιν, καθηγητής στο USC και συγγραφέας του βιβλίου «Το τέλος της πραγματικότητας», που εξετάζει τις επιπτώσεις της Σίλικον Βάλεϊ στην οικονομία και την κοινωνία.
Ολα αυτά μπορεί να συγκινούν ελάχιστους. Τα προβλήματα των εργαζομένων στη βιομηχανία ψυχαγωγίας μοιάζουν μικρά σε σύγκριση με εκείνα που αντιμετωπίζει ένας αποθηκάριος της Amazon. H Τεχνητή Νοημοσύνη έχει όμως τη δυνατότητα να κλονίσει τις θέσεις εργασίας σε κάθε επίπεδο, από το εργοστάσιο και τα τηλεφωνικά κέντρα μέχρι τη νομική και την ακτινολογία. Πολλοί επαγγελματίες κάνουν καλοπληρωμένες δουλειές ρουτίνας που θα μπορούσαν να γίνουν καλύτερα από αλγόριθμους. Επιπλέον, σε ένα κόσμο όπου το άυλο αντιπροσωπεύει όλο και περισσότερο πλούτο αλλά οι βιομηχανίες που πλουτίζουν από αυτό δημιουργούν όλο και λιγότερες δουλειές, τα προβλήματα για τη μοιρασιά της ψηφιακής πίτας αναπόφευκτα θα επεκτείνονται. Εν κατακλείδι, η σημερινή μάχη στο Χόλιγουντ αποτελεί μόνο το πιλοτικό επεισόδιο μιας νέας σειράς που σύντομα θα προβληθεί σε έναν εργασιακό χώρο κοντά σας.
