Ο αριθμός των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν οξεία επισιτιστική ανασφάλεια παγκοσμίως έχει υπερδιπλασιαστεί σε 345 εκατομμύρια από το 2019 λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, των συγκρούσεων και της κλιματικής αλλαγής, όπως ανέφερε σήμερα το Παγκόσμιο Επισιτιστικό Πρόγραμμα (WFP). Σύμφωνα με το Πρόγραμμα 828 εκατομμύρια άνθρωποι πέφτουν για ύπνο πεινασμένοι κάθε βράδυ. Συνολικά 50 εκατομμύρια άνθρωποι σε 45 χώρες βρίσκονται στα πρόθυρα του λιμού.
Πριν από την κρίση του κορωνοϊού, 135 εκατομμύρια υπέφεραν από οξεία πείνα παγκοσμίως, δήλωσε στο Reuters η Κορίν Φλάισερ, περιφερειακή διευθύντρια του WFP. Από τότε οι αριθμοί έχουν αυξηθεί και αναμένεται να αυξηθούν περαιτέρω λόγω της κλιματικής αλλαγής και των συγκρούσεων.
Ο αντίκτυπος των περιβαλλοντικών προκλήσεων είναι ένας άλλος αποσταθεροποιητικός παράγοντας που μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη τροφίμων και να οδηγήσει σε συγκρούσεις και μαζική μετανάστευση που συμβαίνει.
«Ο κόσμος απλά δεν μπορεί να το αντέξει αυτό», δήλωσε η Φλάισερ. Όπως χαρακτηριστικά είπε τώρα βλέπουμε 10 φορές περισσότερους εκτοπισμούς παγκοσμίως λόγω της κλιματικής αλλαγής και των συγκρούσεων και φυσικά είναι αλληλένδετοι. «Ανησυχούμε πραγματικά για τις σύνθετες επιπτώσεις του κορωνοϊού, της κλιματικής αλλαγής και του πολέμου στην Ουκρανία» σημείωσε.
Στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, ο πόλεμος στην Ουκρανία είχε τεράστιο αντίκτυπο, συνέχισε η Φλάισερ, εξηγώντας ότι η περιοχή αυτή εξαρτάται από τις εισαγωγές τροφίμων. «Η Υεμένη εισάγει το 90% των αναγκών της σε τρόφιμα. Και το 30% από αυτά προέρχονται από χώρες της Μαύρης Θάλασσας», υπενθύμισε.
Το WFP στηρίζει 13 εκατομμύρια από τα 16 εκατομμύρια ανθρώπους που έχουν ανάγκη από επισιτιστική βοήθεια, αλλά η βοήθειά που παρέχει καλύπτει μόνο τις μισές καθημερινές ανάγκες ενός ατόμου λόγω έλλειψης κεφαλαίων. Το κόστος είχε αυξηθεί κατά 45% κατά μέσο όρο από μετά την πανδημία.
Το Ιράκ, από την πλευρά του, χρειάζεται περίπου 5,2 εκατομμύρια τόνους σιταριού, αλλά παράγει μόνο 2,3 εκατομμύρια τόνους. Η έλλειψη πρέπει να καλυφθεί με εισαγωγές, που όμως κοστίζουν ακριβά. Παρά την κρατική υποστήριξη, η σοβαρή ξηρασία και η έλλειψη νερού θέτουν σε κίνδυνο την ευημερία των μικροϊδιοκτητών σε όλο το Ιράκ, κατέληξε η Φλάισερ.
