Για πρώτη φορά επιστήμονες στις ΗΠΑ ανακάλυψαν γενετικούς παράγοντες κινδύνου οι οποίοι παίζουν ρόλο στο κατά πόσο ένας ασθενής με κορωνοϊό θα εμφανίσει ή όχι απώλεια όσφρησης ή/και γεύσης. Η απώλεια αποτελεί διακριτό γνώρισμα της λοίμωξης από κορωνοϊό, κάτι που ωστόσο δεν εμφανίζουν όλοι οι ασθενείς, χωρίς να είναι ακόμη σαφές γιατί αυτό συμβαίνει.
Η νέα μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Genetics δείχνει ότι υπάρχει και γενετικό υπόβαθρο στις παρατηρούμενες διαφορές από άνθρωπο σε άνθρωπο, όσον αφορά την απώλεια της όσφρησης και της γεύσης.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον δρα Άνταμ Ότον της εταιρείας γενετικών αναλύσεων 23andMe Inc., οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γενετικής «Nature Genetics», ανέλυσαν το πλήρες γονιδίωμα σχεδόν 70.000 ατόμων άνω των 18 ετών από τις ΗΠΑ και τη Βρετανία. Διαπιστώθηκε ότι ορισμένες γενετικές παραλλαγές που βρίσκονται κοντά σε δύο γονίδια UGT2A1 and UGT2A2, αυξάνουν κατά 11% την πιθανότητα ενός ατόμου να νιώσει απώλεια όσφρησης ή γεύσης μετά από λοίμωξη λόγω κορονοϊού.
Τα δύο αυτά γονίδια κωδικοποιούν ένζυμα που εκφράζονται σε κύτταρα, τα οποία υπάρχουν στο εσωτερικό της μύτης και εμπλέκονται στην ανίχνευση των οσμών. Η ανακάλυψη ρίχνει περισσότερο φως στους υποκείμενους βιολογικούς μηχανισμούς της απώλειας όσφρησης ή γεύσης λόγω Covid-19.
Στο παρακάτω διάγραμμα Μανχάταν και περιφερειακό διάγραμμα για την «απώλεια γεύσης ή όσφρησης», γίνεται σύγκριση ατόμων θετικά στον SARS-CoV-2 με και χωρίς αυτό το σύμπτωμα.
