Μετά το πρώτο σοκ, η προσπάθεια ανασυγκρότησης και αντεπίθεσης. Η καταδίκη για διαφθορά του πρώην Προέδρου της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί μπορεί να μην ήταν κεραυνός εν αιθρία ούτε καν η πρώτη φορά που καταδικάζεται πρώην Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, όμως δημιούργησε αίσθηση λόγω της βαρύτητας των κατηγοριών. Και μπορεί ο Σαρκό να μην είναι (επισήμως) ενεργός πολιτικά, την τέχνη όμως του επικοινωνείν διόλου δεν την έχει ξεχάσει. Το πρόβλημά του είναι ότι μπορεί μεν να έχει ανοιχτά μπροστά του, φιλόξενα, όλα τα μεγάλα ΜΜΕ της χώρας, από το ιδιωτικό κανάλι με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση, το TF1, έως τη μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδα Λε Παριζιέν, μπορεί να διαθέτει και μια πλούσια ατζέντα ισχυρών φίλων, εκείνο που πλέον δεν φαίνεται να διαθέτει είναι... επιχειρήματα.
Σε αυτή τη φάση, ο πρώην Πρόεδρος καταδικάστηκε (μαζί με τον δικηγόρο του και έναν δικαστή) στη βάση 17 τηλεφωνικών συνομιλιών για διαφθορά και αθέμιτη άσκηση επιρροής, ενώ στις υποθέσεις που τον αφορούν και είναι σε εξέλιξη περιλαμβάνονται κι εκείνες για τη χρηματοδότηση της προεκλογικής του εκστρατείας το 2007 από τον Μουαμάρ Καντάφι και η υπόθεση Bygmalion για τη χρηματοδότηση της εκστρατείας του 2012, στο πλαίσιο ενός μπλεγμένου κουβαριού άσκησης εξουσίας, εξαγοράς επιρροής, εκβιασμών κ.ο.κ. Ο Σαρκοζί πήρε σβάρνα τα ΜΜΕ, ξεκινώντας από συνέντευξη στη Φιγκαρό, μετά στο κανάλι TF1 του φίλου του, μεγιστάνα Μαρτέν Μπούιγκ, και έπεται συνέχεια. Το μήνυμά του είναι απλό: Δεν υπάρχει υπόθεση. Ο φάκελος είναι άδειος. Οι δικαστές μερολήπτησαν. Πρόκειται για “βαθιά αδικία”.
Φυσικά, ο πρώην Πρόεδρος ξέρει καλά ότι μπροστά του έχει δύο μετώπα. Το δικαστικό, όπου κατέθεσε έφεση, και εκείνο της κοινής γνώμης. Στην περίπτωσή του, το δεύτερο ίσως μετράει περισσότερο από το πρώτο. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο Σαρκοζί στο παρελθόν έχει χρησιμοποιήσει, χάρη στις ισχυρές του διασυνδέσεις, τα ΜΜΕ. Είναι, έτσι, χαρακτηριστικό ότι ήδη έχουν αρχίσει να γράφονται σχόλια σχετικά τη δήθεν μεροληπτική στάση της Εθνικής Οικονομικής Εισαγγελίας (που ίδρυσε το 2013 ο τότε Πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, με αφορμή την υπόθεση του υπουργού Οικονομικών Καουζάκ που είχε αποσιωπήσει τραπεζικό λογαριασμό του στην Ελβετία). Σχόλια που αναφέρονται σε δήθεν πολιτική ατζέντα της Οικονομικής Εισαγγελίας, παρά το γεγονός ότι η τελική απόφαση δεν της ανήκει. Μάλιστα η καταδίκη επιβεβαίωσε ότι η Εισαγγελία έκανε καλή δουλειά.
Παρ' όλα αυτά, έχει ξεκινήσει και είναι σε εξέλιξη εναντίον της εκστρατεία από δεξιές και όχι μόνο δυνάμεις καθώς η καταδίκη Σαρκοζί προκάλεσε αμηχανία στο κυβερνητικό στρατόπεδο, με τον υπουργό Εσωτερικών Ζεράλντ Νταρμανέν, που ήταν επικεφαλής της εκστρατείας του Σαρκοζί το 2016, να στέλνει μήνυμα υποστήριξης σε “αυτόν τον μεγάλο Πρόεδρο της Δημοκρατίας σε αυτές τις δύσκολες ώρες”. Μια εκστρατεία με μεγάλη πολιτική υστεροβουλία, προερχόμενη από το δεξιό κόμμα, τους Ρεπουμπλικανούς, που βλέπουν το είδωλό τους να κατακρημνίζεται, χάνοντας κάθε ελπίδα επανόδου στο προσκήνιο ενόψει των εκλογών του 2022. Μάλιστα, πέρσι το καλοκαίρι, 18 βουλευτές τους ζητούσαν την κατάργηση της Οικονομικής Εισαγγελίας. Ο επικεφαλής των Ρεπουμπλικανών Κριστιάν Ζακόμπ χαρακτήρισε “αυστηρή” την καταδίκη Σαρκοζί. “Πώς να μην σοκαριστεί κανείς από τη βαρύτητα της ποινής ενώ η Οικονομική Εισαγγελία δεν κατέθεσε καμία απόδειξη;” παρατήρησε ένας από τους αντιπροέδρους του κόμματος, ο Ολιβιέ Μαρλέξ, μιλώντας για “μέρα θλίψης για τη Δημοκρατία” και προσθέτοντας ότι “ήδη το 2017 οι επιλογές της Οικονομικής Εισαγγελίας καθόρισαν τις προεδρικές εκλογές” (υπονοώντας την υπόθεση penelope gate, την κατάχρηση δημόσιου χρήματος μέσω πλασματικών θέσεων εργασίας, όπου εμπλέκονταν ο πρώην πρωθυπουργός και βραχύβιος υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές Φρανσουά Φιγιόν και η σύζυγός του - ο Φιγιόν καταδικάστηκε).
Η εκπρόσωπος, το 2017, του Φιγιόν Βαλερί Μπουαγιέ έσπευσε να δηλώσει ότι “αν δεν ήταν η Οικονομική Εισαγγελία, ο Μακρόν δεν θα ήταν Πρόεδρος”, αναβιώνοντας έτσι τη θεωρία της συνωμοσίας, την οποία υποστηρίζουν αρκετοί σήμερα στους Ρεπουμπλικανούς. Γίνεται, έτσι, φανερό ότι ο δρόμος των δικαστικών περιπετειών που ανοίγεται μπροστά στον Σαρκοζί και τις “φίλιες δυνάμεις”, που έχουν και επιρροή και μέσα, είναι ακόμη μακρύς και με... εκπλήξεις για πολλές πλευρές. Γιατί οι αποκαλύψεις θυμίζουν ρωσικές κούκλες: η μία κρύβει μέσα της μια άλλη, και αυτή το ίδιο κ.ο.κ. Πλέον κανείς στη δεξιά πολυκατοικία στη Γαλλία δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος.
Η εξέγερση των δημοσιογράφων του Λε Παριζιέν...
Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Μέσα σε ένα μιντιακό τοπίο όπου κυριαρχούν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, που επιχειρούν σε μεγάλο βαθμό να καθορίσουν τη δημόσια συζήτηση, υπάρχουν και μερικά... γαλατικά χωριά. Όπως, για παράδειγμα, η συντακτική ομάδα της μεγάλης κυκλοφορίας εφημερίδας Λε Παριζιέν, που όρθωσε το ανάστημά της κόντρα στο κύριο άρθρο της διεύθυνσης, που ασκούσε κριτική στη Δικαιοσύνη για την καταδίκη Σαρκοζί, αποδίδοντάς της αυστηρότητα και αδιαλλαξία. Ιδιοκτήτης της εφημερίδας, από το 2015, είναι ο επιχειρηματίας Μπερνάρ Αρνό, 4ος πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου (με περιουσία 157 δισ. δολάρια), φίλος και κουμπάρος (στον δεύτερο γάμο) του Σαρκό. Το σύνολο και των πέντε συνδικαλιστικών οργανώσεων της εφημερίδας και το σωματείο των δημοσιογράφων εξέφρασαν επισήμως την αντίθεσή τους στο κύριο άρθρο της εφημερίδας της Τρίτης 2 Μαρτίου, “γιατί το περιεχόμενό του δεν ανταποκρίνεται στις αξίες που εκφράζει επί 77 χρόνια η Λε Παριζιέν”.
