Επί μήνες ολόκληρη η Ευρώπη περίμενε με κομμένη την ανάσα το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών. Οι χώρες του Νότου προσδοκούσαν μια αλλαγή πολιτικής, αν και οι δημοσκοπήσεις δεν ήταν καθόλου ελπιδοφόρες. Οι χώρες του Βορρά -ακόμη και η Γαλλία, αν πιστέψει κανείς τη σφυγμομέτρηση που έδειχνε ότι σχεδόν 60% των Γάλλων θα ψήφιζαν Μέρκελ- θα ήθελαν να διατηρηθεί η προτεραία κατάσταση.
Ο Γερμανός ψηφοφόρος δεν έκανε σε κανέναν τη χάρη. Έβγαλε μεν πανίσχυρη την Άνγκελα Μέρκελ από την κάλπη, έστειλε το μήνυμα ότι θέλει να μην αλλάξει τίποτε, αλλά δεν της χάρισε έναν εύκολο κυβερνητικό εταίρο, αφού πέταξε έξω από τη Βουλή τους Φιλελεύθερους.
Από τη Δευτέρα το πρωί το έργο που παίζεται στο Βερολίνο είναι «πώς θα αποφύγεις το φιλί της γυναίκας αράχνης». Αν και σχεδόν όλοι προεξοφλούν τον σχηματισμό ενός μεγάλου συνασπισμού -και οι Γερμανοί στις δημοσκοπήσεις δηλώνουν ότι στην πλειονότητά τους τον επιθυμούν- στους κόλπους του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος επικρατεί περίπου πανικός. Το SPD «έχει πλήρη συναίσθηση της ευθύνης του για τη διακυβέρνηση της χώρας», όπως λέει η ηγεσία του, αλλά φοβάται να γίνει το επόμενο κλοτσοσκούφι στο υπουργικό συμβούλιο της Μέρκελ. Ξέρει καλά ότι, ακόμη κι αν επιβάλει σε μεγάλο βαθμό τη δική του ατζέντα, όπως έγινε στον προηγούμενο μεγάλο συνασπισμό το διάστημα 2005-2009, όλες τις κοινές επιτυχίες θα της καρπωθεί η καγκελάριος, όλες τις κοινές αποτυχίες θα της πληρώσει ο μικρός εταίρος.
Γι' αυτό πολλά στελέχη του δηλώνουν ότι προτιμούν να μείνουν στην αντιπολίτευση, αλλά στο τέλος το πιθανότερο είναι ότι το SPD θα προσπαθήσει να πουλήσει ακριβά το τομάρι του. Όχι μόνο στα εσωτερικά θέματα -κατώτατος μισθός, φορολογία, ενεργειακή πολιτική- αλλά και στα ευρωπαϊκά: περισσότερη αναπτυξιακή πολιτική με μίνι χαλάρωση της λιτότητας και κυρίως επιτάχυνση της πορείας προς την τραπεζική ένωση.
Οι διαφορές δεν είναι αγεφύρωτες, αλλά δεν είναι και μικρές. Οι διαπραγματεύσεις, που θα αρχίσουν το νωρίτερο από την επόμενη εβδομάδα, θα είναι σκληρές και υπάρχει πάντοτε το ενδεχόμενο να ναυαγήσουν. Το μόνο όπλο που έχει στα χέρια του το SPD απέναντι στην πανίσχυρη καγκελάριο είναι ότι αριθμητικά υπάρχει μια οριακή αριστερή πλειοψηφία στη νέα Βουλή. Μπορεί να έχει ξεκαθαρίσει προεκλογικά ότι δεν θα το χρησιμοποιήσει, ότι δεν θεωρεί «ώριμη» για τα κυβερνητικά έδρανα την Αριστερά, ωστόσο κατά τη διάρκεια της τετραετίας αυτής μπορεί να γίνει η μοναδική του διέξοδος για να γλιτώσει έναν θανάσιμο εναγκαλισμό. Η άλλη διέξοδος είναι να αποφασίσει η Μέρκελ ότι αυτή θα είναι η τελευταία της θητεία στην καγκελαρία. Ίδωμεν...
