Κάθε χρόνο η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου προσφέρεται για μεγαλόστομες δηλώσεις περί εθνικής ενότητας, για την "ελληνική ψυχή" που ύψωσε το ανάστημα στον κατακτητή, τα πόσα μπορούμε να καταφέρουμε ενωμένοι. Πάντα από κοντά γραφικοί αρνητές της ναζιστικής θηριωδίας, συνειδητά ακροδεξιοί ή αδιάβαστοι συνωμοσιολόγοι.
Φέτος τα πράγματα ήταν κάπως διαφορετικά. Οι αρνητές, η διαστρέβλωση και η απόκρυψη των ιστορικών γεγονότων πρωταγωνίστησαν. Όχι από λούμπεν ακροδεξιούς αλλά από τα κυβερνητικά στελέχη. Από την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως, που... άλλαξε την ημερομηνία έναρξης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κατά τον οποίο οι Έλληνες πολέμησαν τον "λαϊκισμό", στη Δόμνα Μιχαηλίδου, κατά την οποία η εθνική εορτή αναδεικνύει την αξία του εθελοντισμού (!) και της κοινωνικής προσφοράς. Κάτι που ενόχλησε ακόμα και βουλευτές της Ν.Δ. όπως ο Θ. Πλεύρης και ο Γ. Λοβέρδος.
Από τη Σοφία Βούλτεψη, που μας έμαθε ότι η Ελλάδα δεν πολέμησε κατά του φασισμού και του ναζισμού αλλά κατά της Ιταλίας και της Γερμανίας -ακριβώς το ίδιο υποστήριξε στο Faceboοk και ο μέχρι πρότινος νεοδημοκράτης Σκαλούμπακας, έως τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, η οποία επέλεξε να τιμήσει την εθνική επέτειο με την ιστορική φωτογραφία των Αμερικανών στρατιωτών να καρφώνουν την αστερόεσσα στην Ίβο Τζίμα. Με επεξεργασία βέβαια, ώστε στον Ειρηνικό να κυματίζει η γαλανόλευκη!
Μετεξεταστέοι από ιδεολογία
Θα μπορούσε κανείς να γελάσει με τους δήθεν "άριστους", που θα έμεναν μετεξεταστέοι στο Γυμνάσιο εάν έγραφαν τέτοιες φαιδρότητες. Εδώ όμως, όπως φαίνεται, έχουμε να κάνουμε με μια συνειδητή στρατηγική ωμού ιστορικού αναθεωρητισμού και φανατική ιδεοληπτική διαχείριση της Ιστορίας.
Αν διαβάσει κανείς τα κείμενα του Σάκη Μουμτζή στον "Φιλελεύθερο", θα εντοπίσει την επιχείρηση να μπουν οι ιδεολογικές βάσεις. Πρόκειται για τον συγγραφέα του βιβλίου "Η κόκκινη βία", που πραγματεύεται την περίοδο της Κατοχής και του Εμφυλίου και δήθεν αποκαλύπτει τους "μύθους της Αριστεράς". Ποιος θα ξεχάσει το δισέλιδο αφιέρωμα στους μαυραγορίτες, που παρουσιάζονται σχεδόν ως... εντερπρενέρ της εποχής; Μόλις προχθές δε μέμφθηκε την ΕΡΤ3 για ιστορικό ντοκιμαντέρ, καθώς "όλα τα ιστορικά ντοκιμαντέρ που μονταρίστηκαν μετά το 1974 είναι κομμουνισμένα".
Το "φιλελεύθερο" αφήγημα ξεκινάει από τον "ήρωα" Μεταξά, φτάνει στους "εθνοπροδότες" κομμουνιστές, υποβαθμίζει εν πολλοίς τον ρόλο της ΕΑΜικής Αντίστασης σε ένα λίγο - πολύ ιδεολογικό κατασκεύασμα των "Κόκκινων", συνεχίζει στους "συμμορίτες" και καταλήγει στο ξέπλυμα των δωσιλόγων, που αποτέλεσαν τον εθνικό κορμό του αντικομμουνιστικού μεταπολεμικού κράτους. Μια Ιστορία που δεν διαφέρει σε πολλά από τα κατηγορητήρια των στρατοδικείων και τα επιχειρήματα των κυβερνήσεων, του κράτους και του παρακράτους στον νυν υπέρ πάντων αγώνα κατά του κομμουνισμού.
Το ενοχλητικό απόστημα της ΕΑΜικής Αντίστασης
Μια μανιασμένη προσπάθεια των νικητών του Εμφυλίου να ξαναγράψουν την Ιστορία απαλείφοντας το ενοχλητικό "απόστημα" της ΕΑΜικής Αντίστασης. Να σβήσουν από τα κατάστιχα της Ιστορίας την ηρωική θυσία δεκάδων χιλιάδων κομμουνιστών και αριστερών αγωνιστών και τον κομβικό ρόλο του ΚΚΕ στην οργάνωση της Αντίστασης και την ανύψωση του ηθικού των ανδρών και γυναικών, στις πόλεις και στα βουνά. Με λάθη -αλίμονο- και τη μαζική στήριξη του λαού με κάθε τρόπο και μέσο. Όπως περιέγραφε στην "Αυγή" στις 3 Φεβρουαρίου 1955 ο στρατηγός Στέφανος Σαράφης: "Η Ελλάς είχε την ωραιότερη εθνική αντίστασιν, με κυριώτερη οργάνωσιν το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ. Και αντί να την αξιοποιήσουν, έγινε προσπάθεια να εκμηδενισθεί, να κατασπιλωθεί, χωρίς να ληφθεί υπ’ όψιν ότι αυτή είναι σε βάρος των εθνικών συμφερόντων. Όλη αυτή η εκστρατεία έγινε για λόγους πολιτικούς και στενότερα κομματικούς".
Τα θεσμικά μέτρα
Γιατί λοιπόν εν έτει 2019 η δεξιά παράταξη αγωνιά τόσο πολύ να ξαναγράψει την Ιστορία, κατά το δοκούν; Η Αριστερά κατάφερε να κερδίσει δυο εκλογές και ένα δημοψήφισμα το 2015. Ακόμα και η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, τον περασμένο Ιούλιο, απέχει πολύ από το να θεωρηθεί στρατηγική. Κάθε άλλο. Για τους νόμιμους ιδιοκτήτες, αυτό το ατύχημα δεν πρέπει να επαναληφθεί. Θεσμικά μέτρα για να μην ξανακυβερνήσει η Αριστερά είχε προαναγγείλει ο Μάκης Βορίδης και η αναθεώρηση της ιστορικής παρακαταθήκης της για την ελευθερία και τη δημοκρατία είναι ένα από αυτά. Ιδεολογική ηγεμονία ονομάζεται.
Η ιστορική ενοχή
Δεκαετίες ολόκληρες το κράτος εδίωκε την Αριστερά. Ακόμα κι έτσι, στη συλλογική μνήμη η αντίσταση κατά του φασισμού είναι συνώνυμη με το ΕΑΜ, τον ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝ και μετέπειτα τον ΔΣΕ. Για την παράταξη, της οποίας ουκ ολίγοι πολιτικοί πρόγονοι βρέθηκαν στο πλευρό των κατακτητών, φόρεσαν γερμανικές στολές, έστρεψαν τα όπλα τους κατά των αγωνιστών και στη συνέχεια αναδείχθηκαν σε επιφανείς εκπροσώπους του αστικού κράτους, που εξαπέλυσε διωγμό σε βάρος της Αριστεράς, όπως και να το κάνουμε, αυτή η Ιστορία είναι αρκετά άβολη. Και πρέπει να διαγραφεί ή έστω να εξωραϊστεί. Τι τον νοιάζει εξάλλου τον δεκαεπτάχρονο τι έγινε 79 χρόνια πριν;
Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του Δ. Κουσουρή, στο βιβλίο του "Δίκες των δωσιλόγων, 1944-1949. Δικαιοσύνη, συνέχεια του κράτους και εθνική μνήμη", ότι στις υποθέσεις δωσιλογισμού που έφτασαν στο ακροατήριο μόνο το 45% των κατηγορουμένων καταδικάστηκε. Συνολικά εκτελέστηκαν 25 δωσίλογοι στην Ελλάδα. Την ίδια πενταετία, από το 1944 έως το 1949, εκτελούνται από τα έκτακτα στρατοδικεία 3.500 κομμουνιστές ή συμπαθούντες τον κομμουνισμό. Επισημαίνει δε ότι στην Ελλάδα, σε αντίθεση με τις άλλες χώρες, οι δωσίλογοι μέσω του Εμφυλίου πολέμου όχι μόνο επανεντάχθηκαν αρκετά γρήγορα στην κοινωνία και σε επίσημες θέσεις αλλά κάποιοι από αυτούς έγιναν, σε λιγότερο από 15 χρόνια, μέλη της Ακαδημίας Αθηνών. "Με έναν τρόπο αποτέλεσαν πυρήνα ενός πολιτικού προσωπικού αλλά και μιας οικονομικής και πνευματικής ελίτ, οι οποίοι πήραν στα χέρια τους το μεταπολεμικό κράτος", σημειώνει ο ιστορικός.
