Μέχρι και σήμερα η μεγαλύτερη μερίδα των μετόχων του παλιού ιδιωτικού ΟΑΣΘ συνεχίζει να απομυζά δημόσιο χρήμα διά του «Ηρακλή», του προμηθευτικού συνεταιρισμού που ουσιαστικά ήταν το alter ego του ΟΑΣΘ.
Κι αυτό διότι στον «Ηρακλή» ανήκουν τα ακίνητα που χρησιμοποιεί ο ΟΑΣΘ, δηλαδή τα διοικητικά του γραφεία επί της Παπαναστασίου και τα δύο αμαξοστάσια στον Φοίνικα και στη Σταυρούπολη. Για όλα αυτά καταβάλλει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό (πάνω των 1,5 εκατ. ευρώ), ποσό υπερβολικό στις μέρες μας.
Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει
Η ιστορία του «Ηρακλή» είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με αυτή του ιδιωτικού ΟΑΣΘ και άρα εξίσου «αμαρτωλή». Ο προμηθευτικός συνεταιρισμός στήθηκε από τους ίδιους τους μετόχους του ΟΑΣΘ και λειτούργησε ουσιαστικά ως «εργαλείο» για να αυξάνει τα κέρδη τους. Αν και ο ιδρυτικός Νόμος 3721/1957 για τον ΟΑΣΘ προέβλεπε ρητά ότι ο Οργανισμός «οφείλει να εγκαταστήσει τους απαραίτητους σταθμούς αυτοκινήτων, τα συνεργεία επισκευής και συντηρήσεως των λεωφορείων και τις εγκαταστάσεις διανομής καυσίμων αποκλειστικώς διά τας ανάγκας του», αυτό ουδέποτε έγινε - και μάλλον όχι τυχαία... Ο ίδιος νόμος επέβαλε μάλιστα και ένα 13% επιπλέον στο αντίτιμο του εισιτήριου για την απόσβεση των κτιρίων και εγκαταστάσεων στέγασης και άλλων αναγκών, «εφόσον ο ΟΑΣΘ θα διαθέσει ίδια κεφάλαια διά τοιαύτας εγκαταστάσεις, κτήρια και μηχανήματα» και όλα αυτά με τη λήξη της σύμβασης θα περιέρχονταν στην κυριότητα του Δημοσίου, «αδαπάνως εφόσον έχουν αποσβεσθεί ή με την καταβολή αποζημίωσης ίσης με την αναπόσβεστη αξία». Το 13% εισπράττονταν, αλλά προφανώς ουδέποτε χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα χρήματα για τον σκοπό που επέβαλλε ο νόμος. Οι μέτοχοι του ΟΑΣΘ προτίμησαν να μην έχει ο Οργανισμός δικά του κτήρια και εγκαταστάσεις και δημιούργησαν οι ίδιοι τον «Ηρακλή», τον οποίο και δανειοδότησαν από τον ΟΑΣΘ για να αγοράσει τις απαιτούμενες εκτάσεις για τα αμαξοστάσια που στη συνέχεια ενοικίασαν. Έτσι βρήκε την απόλυτη εφαρμογή της η λαϊκή ρήση «Γιάννης κερνάει. Γιάννης πίνει».
Το μεγάλο φαγοπότι με τα καύσιμα
Και δεν ήταν μόνο τα παχυλά ενοίκια που εισέπραττε ο «Ηρακλής» από τον ΟΑΣΘ. Τον προμήθευε και με καύσιμα, αλλά σε ιδιαιτέρως «τσουχτερή» τιμή. Όπως φαίνεται από τις εκθέσεις ορκωτού ελεγκτή για τα έτη από το 1960 έως 1963, μέσα από το μισθωτήριο που είχαν υπογράψει, δεσμεύονταν ότι ο ΟΑΣΘ θα προμηθεύεται αποκλειστικά από τον «Ηρακλή» καύσιμα και λιπαντικά. Εκεί διευρύνεται το «πάρτι», αφού ο "Ηρακλής" πωλούσε στον ΟΑΣΘ καύσιμα σε τιμές λιανικής! Στη σχετική έκθεση για το έτος 1960 ο ορκωτός λογιστής επισημαίνει στη διοίκηση του ΟΑΣΘ τα έξης: «Έχοντες την γνώμην ότι η υπό τοιούτους όρους μεσολάβησις του ειρημένου Συνεταιρισμού τυγχάνει επιζήμια διά τον Οργανισμό, συνεστήσαμεν εις την Διοίκηση όπως, επ’ ευκαιρία της προσφάτου αναμορφώσεως του μισθωτηρίου του Συνεργείου, απαλείψη των όρων περί υποχρεωτικής προμήθειας καυσίμων και λιπαντικών εκ του Συν/ρισμού Ηρακλής, εκτός εάν ο τελευταίος αποδεχθή να προμηθεύει ταύτα υπό τους ίδιους όρους των εταιρειών πετρελαιοειδών. Αι συστάσεις μας αυταί δεν υιοθετήθησαν συνεχισθείσης της προμήθειας καυσίμων και λιπαντικών εκ του προμνησθέντος Συνεταιρισμού εις τας τιμάς λιανικής πωλήσεως» (!!!).
Με λίγα λόγια, το «μεγάλο φαγοπότι» των μετόχων του ΟΑΣΘ ξεκίνησε από την ίδρυση του Οργανισμού και επεκτάθηκε με τον «Ηρακλή» σε πολλά επίπεδα... Κάπως έτσι ο «προμηθευτικός συνεταιρισμός» απέκτησε περιουσία με τα λεφτά του ΟΑΣΘ, οι μέτοχοί του και μέτοχοι του ΟΑΣΘ εισέπρατταν πέρα από τα μερίσματα του Οργανισμού και επιπλέον κέρδη από τις μετοχές τους στον μονίμως κερδοφόρο «Ηρακλή». Τώρα ζητούν από τη διοίκηση του ΟΑΣΘ να τους καταβάλει περίπου 1,3 εκατ. ευρώ για ενοίκια που άφησαν απλήρωτα οι ίδιοι, δηλαδή ο ιδιωτικός ΟΑΣΘ.
