Η εξέλιξη αυτή εκθέτει σοβαρά την κυβέρνηση Μητσοτάκη, η οποία στο εσωτερικό της χώρας έχει διακηρύξει ότι δεν πρόκειται να πάρει μέρος σε κανέναν διάλογο αν η Τουρκία δεν σταματήσει τις προκλήσεις και δεν αποσύρει το ερευνητικό σκάφος «Oruc Reis» από την ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Αυτό που διαπιστώνεται είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη ασκεί εξωτερική πολιτική με πρωτοφανή προχειρότητα, διγλωσσία και ανοργανωσιά. Λέει άλλα στους διεθνείς οργανισμούς και τους εταίρους της χώρας και άλλα στο εσωτερικό της ακροατήριο.
Αντί να ξεκαθαρίσει τους στόχους και τους σκοπούς της και να συνεννοηθεί με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις σε μια κοινή γραμμή, παίζει σε δύο ταμπλό.
Στο εσωτερικό δηλώνει αποφασισμένη να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα -πράγμα που έκανε κατά κόρον με την προσφυγική κρίση στον Έβρο. Παρασκηνιακά δεσμεύεται σε ό,τι της ζητήσουν. Κι αυτό που έχει καταφέρει είναι όσο οξύνεται η τουρκική προκλητικότητα τόσο να αυξάνονται οι πιέσεις προς την Ελλάδα για διάλογο.
Ακόμα περισσότερο εκτεθειμένη είναι η κυβέρνηση για τον ανήθικο τρόπο με τον οποίο άσκησε αντιπολίτευση στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Αν ήταν σήμερα αντιπολίτευση, η Ν.Δ. θα καλούσε σε συλλαλητήρια στο Σύνταγμα για πολύ λιγότερα απ’ όσα έχει κάνει η ίδια το τελευταίο διάστημα ως κυβέρνηση.
Τώρα διαψεύδουν τον Στόλτενμπεργκ. Και ζητούν να τους πιστέψουμε. Οι ίδιοι που έλεγαν παλιότερα «πιστεύουμε τον Ερντογάν και όχι τον Τσίπρα». Αλήθεια;
