Του Σχολαστικού
Αυτό που αναδεικνύεται, με αφορμή την υπόθεση με τα σχολεία και τις κάμερες, είναι μια σύγκρουση ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς και την Κεραμέως.
Και όταν βλέπετε τον Πέτσα να βγαίνει και να κατηγορεί τους λίγους συνδικαλιστές που βαριούνται να δουλέψουν, σε αντίθεση με τους πολλούς φιλότιμους εκπαιδευτικούς, είναι προφανές ότι προς τα εκεί πάει το πράγμα.
Το ζήτημα δεν σχετίζεται μόνο με τις κάμερες. Ούτως ή άλλως, εξαιτίας του τεχνολογικού πρωτογονισμού στον οποίο είναι καταδικασμένο το δημόσιο σχολείο, το μέτρο αυτό θα καταλήξει σε κωμωδία.
Και δεν τους ενδιαφέρει άλλωστε η εφαρμογή του. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να υπάρχει απόφαση του υπουργείου ότι τα σχολεία είναι εν λειτουργία. Έτσι ώστε να μπορούν να ζητήσουν οι σχολάρχες τα δίδακτρα από τους γονείς.
Η ένταση όμως έχει και ευρύτερα αίτια. Και αφορά το νομοσχέδιο που ανάρτησε η Κεραμέως για διαβούλευση μέσα στην πανδημία.
Και που προφανώς φορτώνει ακόμα περισσότερα προβλήματα στη δημόσια εκπαίδευση. Αλλιώς δεν θα το έσπρωχνε μέσα στην πανδημία.
Για παράδειγμα, η αύξηση των μαθητών ανά τάξη, στα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία.
Εκεί που είχε ξεκινήσει από πέρσι η μείωση των μαθητών σε 22 στα νηπιαγωγεία και την Α’ Δημοτικού, τώρα οι μαθητές σε όλες τις τάξεις εκτινάσσονται στους 26 ή και στους 27.
Προβλέπεται μάλιστα κατώτατο όριο 20 μαθητών ανά τμήμα στα δημοτικά και 16 στα νηπιαγωγεία.
Δεν είναι μόνο ότι υποβαθμίζεται έτσι το επίπεδο του μαθήματος. Είναι ότι με την απόφαση αυτή θα κλείσουν ή θα συγχωνευτούν τάξεις, ενδεχομένως και σχολεία, θα μετακινηθούν παιδιά και εκπαιδευτικοί.
Και φυσικά θα τελειώσει και κάθε συζήτηση για προσλήψεις. Αυτός είναι ο βασικός στόχος.
Είναι να απορεί κάποιος πώς ακριβώς σκέφτονται όλοι αυτοί που κατά τα άλλα ορκίζονται στην αριστεία.
Το δόγμα τους δεν είναι καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα. Είναι μια βαθιά περιφρόνηση προς το δημόσιο σχολείο.
Διότι αυτό που προσπαθούν να κάνουν είναι να βελτιώσουν την Παιδεία κόβοντας πόρους από παντού. Και πετώντας κόσμο έξω. Αυτό είναι παράλογο.
Για την ακρίβεια, δεν είναι παράλογο, είναι κακόβουλο.
Αυτός είναι και ο λόγος που γεμίζουν το Λύκειο με περισσότερους κόφτες, εξετάσεις επί εξετάσεων και τράπεζες θεμάτων.
Εδώ υπάρχει και άλλη πρόθεση. Να σπρώξουν ακόμα περισσότερο κόσμο στα φροντιστήρια. Τα οποία -όπως και ο καθένας που παίρνει λεφτά για να πουλάει Παιδεία- είναι προνομιακοί συνομιλητές της παρούσας κυβέρνησης και του υπουργείου.
Το χειρότερο όμως είναι αυτό που κάνουν στα ΕΠΑΛ. Τα οποία αντιμετωπίζουν ως σκουπιδοντενεκέ για όποιον δεν παίρνει τα γράμματα.
Εκεί λοιπόν, βάζουν ηλικιακό όριο τα 17 χρόνια. Κόβουν δηλαδή τον δρόμο για όποιον θέλει μια δεύτερη ειδικότητα ή μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή του.
Το επιχείρημά τους μάλιστα είναι πιο άθλιο από τις πράξεις τους. Το κάνουν, λέει, επειδή οι μεγαλύτεροι κάνουν μπούλινγκ στους μικρότερους.
Λένε δηλαδή ότι τα ΕΠΑΛ είναι μια ζούγκλα για την οποία δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, πέρα από τον αποκλεισμό των μεγαλύτερων. Σαν να μιλάνε για φυλακές και για διαχωρισμό των βαρυποινιτών από τους ελαφρότερους εγκληματίες.
Μπράβο, ρε. Ωραίο υπουργείο Παιδείας έχουν στήσει οι άριστοι.
Υπάρχει και εδώ πρόθεση πίσω από το μέτρο. Να στραφούν όσοι θέλουν κάποια κατάρτιση και κάποια ειδικότητα στις ιδιωτικές σχολές που υπάρχουν γι' αυτή τη δουλειά.
Θα θυμάστε άλλωστε ότι ένα από τα πρώτα μέτρα που πήρε αυτή η κυβέρνηση ήταν η κατάργηση των διετών τμημάτων κατάρτισης που είχαν δημιουργηθεί στα πανεπιστήμια.
Μια αιφνιδιαστική κίνηση, που άφησε 1.500 παιδιά ακάλυπτα και τίναξε στον αέρα τον προγραμματισμό και τα σχέδιά τους.
Αυτή είναι πάνω -κάτω η φιλοσοφία των αρίστων για τη δημόσια Παιδεία. Την ώρα που τα σχολεία σε ολόκληρη την Ευρώπη έχουν σύγχρονες δομές, σύγχρονα προγράμματα, πολλές ειδικότητες, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς.
Και εδώ, αντί να εκσυγχρονίσουν την Παιδεία, κοιτάνε πώς θα πετάξουν κόσμο απέξω.
Και πώς θα καλύψουν τα κενά με αναπληρωτές, με μισθούς που δεν τους επιτρέπουν να ζουν αξιοπρεπώς εκτός έδρας.
Και χωρίς προσλήψεις.
Αυτά τα λίγα. Για να ξέρουμε, όταν αναμασάνε τα περί «αριστείας», τι ακριβώς έχουν μέσα στο κεφάλι τους.
Ο σχολαστικός
