"Σχεδόν πενήντα χρόνια βάσανα και διωγμοί, τώρα στη μαύρη αρρώστια ανάξια πλερωμή. Τίποτα δεν πάει χαμένο στη χαμένη σου ζωή, τ' όνειρό σου ανασταίνω και το κάθε σου 'γιατί'". Με αυτούς τους στίχους του Μανώλη Ρασούλη, που τους έντυσε με μελωδία ο Μάνος Λοϊζος και είναι ένα από αυτά τα τραγούδια που αγαπούσε ο Κλέαρχος Τσαουσίδης, τον αποχαιρέτησαν χθες οι πολλοί φίλοι, σύντροφοι και συνάδελφοί του που παραβρέθηκαν στην πολιτική του κηδεία στα νεκροταφεία της Θέρμης.
«Οι αλήθειες είναι σκληρές και όμορφες μαζί, όπως το να γνωρίζεις ότι σαν άνθρωπος είσαι μια οργανική ένωση με αρχή και τέλος. Όπως το να γνωρίζει πως το μόνο που σε κάνει να διαφέρεις από τα υπόλοιπα όντα είναι το μυαλό σου και η δύναμή του. Όπως το να πιστεύεις πως μόνο η δικαιοσύνη σε κοινωνικοποιεί και σε απελευθερώνει από το απολυταρχικό και απολίτιστο σύστημα που μας περιβάλει.
Όταν γνωρίζεις αυτές τις απλές αλήθειες και τις παντρέψεις με την εσωτερική δύναμή σου, φτιάχνεις μια πανέμορφη εξίσωση μέσα σου και μ' αυτήν πορεύεσαι. Αυτή η εξίσωση είναι ο Κλέαρχος» ήταν τα πρώτα αποχαιρετιστήρια του, εμφανώς συγκλονισμένου, φίλου του δημοσιογράφου Ηλία Κουτσούκου. «Οι κοινωνικοί αγώνες θα συνεχίζονται, οι συνεχείς απώλειες θα συνεχίζονται και η φράση 'ρε, δεν πάνε στον διάολο όλοι τους' θα ακούγεται -εσωτερικά- από πολλούς.
Όμως το να πορεύεται κάποιος με όραμα την κοινωνική δικαιοσύνη και την αξιοπρεπή καθημερινή συμπεριφορά του στις μέρες μας είναι δύσκολο δικαίωμα που ο Κλέαρχος μετέτρεψε σε αξίωμα» συνέχισε για να καταλήξει πως «από όλη αυτήν την πορεία του θα μπορούσε κάποιος εντελώς ρεαλιστικά να ρωτήσει, τι έμεινε. Έμεινε αυτό που δεν μπορεί να αποτεφρωθεί στη ζώσα μας καθημερινότητα. Δηλαδή, φίλες και φίλοι, έμεινε ο Κλέαρχος μέσα μας».
Ο επίσης επιστήθιος φίλος και συναγωνιστής του στα χρόνια της χούντας ο Τρ. Μηταφίδης αναφέρθηκε στην αντιδικτατορική δράση του Κλέαρχου Τσαουσίδη, την οποία ποτέ δεν «διαφήμιζε» ο ίδιος στην πολιτική του διαδρομή, αλλά και στη μεγάλη του συμμετοχή στον αγώνα η Θεσσαλονίκη να βγει από τη συλλογική «αμνησία» και να αναδείξει την πραγματική της Ιστορία, ένας αγώνας που ακόμη συνεχίζεται.
Ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΜΘ Νίκος Καρράς μίλησε για την επαγγελματική του επάρκεια, τη μεγάλη του μόρφωση, αλλά και τη συνδικαλιστική του δράση και προσφορά.
Η σύντροφος της ζωής του, η Τατιάνα και η μονάκριβη κόρη του Μαρία, συντετριμμένες από τον χαμό του αγαπημένου τους συζύγου και πατέρα, δεν είναι εύκολο να παρηγορηθούν και το «κουράγιο» από εκατοντάδες χείλη που άκουσαν το μόνο που τους επιβεβαίωσε είναι ότι ο Κλέαρχος θα λείψει σε πολλούς και δεν θα ξεχαστεί εύκολα.
Κλέαρχε, φίλε και σύντροφε, καλό ταξίδι.
