Στη διακεκαυμένη ζώνη της κλιματικής κρίσης προσκαλεί τους μικρούς θεατρόφιλους να περπατήσουν ο Ανδρέας Φλουράκης. «Ο “Φύλακας της λίμνης” καλεί τα παιδιά να καταλάβουν ότι η δική τους συμμετοχή για τη σωτηρία της φύσης είναι πάρα πολύ σημαντική και ότι αν μάθουμε να συνεργαζόμαστε και να φροντίσουμε όλοι μαζί αυτό που αγαπάμε, η κατάσταση μπορεί να ανατραπεί» λέει από την πλευρά της η σκηνοθέτης Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη, που συναντιέται ξανά με τον γνωστό συγγραφέα για το έργο που παίζεται κάθε Κυριακή και με επιπλέον εορταστικές παραστάσεις στο Θέατρο Μικρό Γκλόρια.
«Είναι ένα νέο, επίκαιρο έργο ενός σημαντικού νεοέλληνα συγγραφέα που αφορά κάτι που βιώνουμε πολύ έντονα» λέει, εξηγώντας ότι «ο φύλακας της λίμνης είναι κάποιος που ενδιαφέρεται πραγματικά και αγαπάει το περιβάλλον και τη φύση, δηλαδή το σπίτι μας, όλους εμάς, όμως δεν είναι υπεράνθρωπος. Είναι κάποιος σαν όλους εμάς, που για να προστατεύσει αυτό που αγαπάει και αγαπάμε, χρειάζεται τη βοήθειά μας». Για τη Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη σε αυτό το έργο ο Ανδρέας Φλουράκης «θίγει τρία πολύ σημαντικά θέματα της εποχής μας. Αφενός χτυπάει το καμπανάκι του κινδύνου της κλιματικής κρίσης την οποία ήδη βιώνουμε, από την άλλη μας καλεί να σκεφτούμε πολύ σοβαρά πώς πρέπει να διαχειριστούμε την ανάπτυξη έτσι ώστε και το περιβάλλον να μην πληγώνουμε, και τις ζωές μας να καλυτερεύουμε. Μία από τις σκηνές του έργου που είναι πολύ καίριες και αποδομεί τελείως αυτή την “καραμέλα” της ανάπτυξης που ακούμε συνέχεια είναι η σκηνή με την Ελληνοαμερικανίδα επενδύτρια, η οποία θεωρεί ότι η λίμνη δεν προσφέρει τίποτα έτσι όπως είναι και προτείνει να γίνουν νέα επενδυτικά έργα προκειμένου να υπάρχει κέρδος. Προτείνει, ούτε λίγο ούτε πολύ, να γίνει η “Λας Λίμνη”, ένα νέο Λας Βέγκας δηλαδή».
Μέσα από μια πανδαισία λέξεων, πρωτότυπης μουσικής και μελωδικών τραγουδιών ο «Φύλακας της λίμνης» κλείνει το μάτι στα παιδιά και η παράσταση που έστησε η γνωστή σκηνοθέτιδα επιχειρεί να τα βοηθήσει «να κατανοήσουν βιωματικά την τεράστια σημασία που έχει η φύση στη ζωή μας» αλλά και την «ανάγκη να καταλάβουν ότι ο άνθρωπος είναι μέρος της φύσης, άρα είναι μέρος του προβλήματος και μέρος της λύσης».
Την ίδια ώρα, η γνωστή σκηνοθέτιδα διευκρινίζει ότι «όπως το έργο του Ανδρέα δεν έχει ίχνος διδακτισμού, έτσι και η παράσταση είναι φτιαγμένη όχι για να σηκώσει το δάχτυλο στα παιδιά, αλλά να τα παρασύρει σε έναν κόσμο γεμάτο χρώματα, μουσικές, τραγούδια και να αφήσει ελεύθερη τη φαντασία τους για να πλάσουν τη δική τους όμορφη λίμνη».
«Για μας είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να γίνονται κομμάτι του έργου» υπογραμμίζει η σκηνοθέτιδα και εξηγεί τις προθέσεις όλων των συντελεστών: «Προσπαθήσαμε μέσα από αυτοσχεδιασμούς, εναλλαγές ρόλων και έντονη κίνηση να ζωντανέψουμε τους χαρακτήρες, είτε πρόκειται για ανθρώπους είτε πρόκειται για ζώα, ώστε τα παιδιά να τους αισθανθούν σαν οικεία φιλικά πλάσματα και να τους κατανοήσουν. Τα παιδιά γίνονται συμμέτοχοι σε αυτό που συμβαίνει δίπλα τους, γιατί η σκηνή είναι μπροστά στα πόδια τους και τους δίνει τη δυνατότητα να διαδρούν με όσα συμβαίνουν και ειδικά με τις περιπέτειες του βατράχου».
Βραβευμένη με βραβείο Σκηνοθεσίας Κάρολος Κουν και με δεκάδες παραστάσεις για μεγάλους στις αποσκευές της, η Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη ξαναμπαίνει στον κόσμο του παιδικού θεάτρου. Είναι πρόκληση άραγε να σκηνοθετεί για παιδιά; «Τη γλώσσα και τους κώδικες επικοινωνίας που χρησιμοποιούν τα παιδιά τους αισθάνομαι πιο οικείους από τότε που απέκτησα την κόρη μου. Είναι μεγάλη πρόκληση για μένα να μπορέσω όχι μόνο να κατανοήσω τη γλώσσα τους, αλλά να μεταδώσω μέσα από αυτή μεγάλα ζητήματα της εποχής μας γιατί τα παιδιά γνωρίζουν και βλέπουν τα πάντα γύρω τους με τα μάτια της ψυχής τους. Μόνο μέσα από τα παιδιά μπορεί να διασωθεί ο κόσμος μας». Και διευκρινίζει: «Εγώ σκηνοθέτησα όπως σκηνοθετώ ένα έργο ενηλίκων, απλά χρησιμοποιώντας με διαφορετικό τρόπο τους θεατρικούς κώδικες».
Με τη συμβολή του Κώστα Νικολόπουλου στη μουσική, της Φιλάνθης Μπουγάτσου στα σκηνικά και τα κοστούμια, της Σοφίας Μαρτίου στις χορογραφίες και των Κωνσταντίνα Αργυροπούλου-Πέτροβα, Δημήτρη Ζέρβα, Θανάση Κεφαλά, Δάφνης Λιανάκη και Δημήτρη Ντάσκα, η παράσταση ανοίγει έναν δρόμο για να πλάσουν τα παιδιά έναν φωτεινό κόσμο γεμάτο φαντασία και εικόνες, μέσα από μια ευφάνταστη οικολογική ιστορία.
