Υπέρ της μείωσης όλων των φόρων, έμμεσων και άμεσων, τάσσεται ο Γιάννης Λοβέρδος, επικαλούμενος την ιδιότητα του φιλελεύθερου πολιτικού. Ο βουλευτής της Ν.Δ., μάλιστα, υπογραμμίζει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, ιδίως των συνεπών φορολογούμενων, οι υψηλοί έμμεσοι φόροι μπορεί να είναι άδικοι. Επιπλέον, δηλώνει ανοιχτά τη διαφωνία του με τον Αντώνη Σαμαρά ότι με την τροπολογία Καιρίδη θα καταστεί η χώρα μας «φάρος προσέλκυσης παράνομων μεταναστών».
Κύριε Λοβέρδο, ενώ ο καλπασμός της ακρίβειας εντείνεται, η κυβέρνηση αυξάνει τον ΦΠΑ στο 24% για συγκεκριμένες κατηγορίες αγαθών. Γίνονται αρκετά για την τιθάσευση των ανατιμήσεων; Είναι μόνο εισαγόμενη, τελικά, η ακρίβεια;
Η ακρίβεια, που όπως έχει παραδεχτεί και ο πρωθυπουργός «δαγκώνει», είναι αναμφίβολα το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα τόσο η κοινωνία όσο και η κυβέρνηση. Σε μεγάλο βαθμό οφείλεται στη διεθνή κατάσταση, εξαιτίας της πανδημίας και του πολέμου, στην κλιματική αλλαγή, στη μείωση της παραγωγής σε σημαντικά προϊόντα και πρώτες ύλες, στη διατάραξη της εφοδιαστικής και μεταφορικής αλυσίδας, στην αύξηση της κυκλοφορίας του χρήματος. Δευτερευόντως οφείλεται και σε εγχώρια διαχρονικά προβλήματα, όπως είναι η μικρή παραγωγή, η επίπτωση του κλίματος στην εγχώρια παραγωγή, ο μικρός κλήρος, η μη ανταγωνιστική οικονομία, το μεταπρατικό εμπόριο. Και, φυσικά, ρόλο παίζει κι αυτό που έχει ονομασθεί «πληθωρισμός της απληστίας». Η ακρίβεια εμφανίζεται κυρίως σε κλάδους με μειωμένη προσφορά, κυρίως στα τρόφιμα και στη στέγη. Η κυβέρνηση εξαντλεί τις δυνατότητές της να ανακουφίσει τα νοικοκυριά από την ακρίβεια με την επιδοματική της πολιτική. Αλλά δεν είναι απεριόριστα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της. Χρειάζεται αύξηση των εισοδημάτων των πολιτών. Κι αυτός είναι ο κεντρικός στόχος της. Παράλληλα με την αύξηση των ελέγχων για την καταπολέμηση της αισχροκέρδειας, για την οποία έχει ήδη επιβάλει τα μεγαλύτερα πρόστιμα από ποτέ στους μεγαλύτερους υπερεθνικούς κολοσσούς.
Πρέπει να αποκλιμακωθούν οι έμμεσοι φόροι;
Προσωπικά, ως φιλελεύθερος, είμαι υπέρ της μείωσης όλων των φόρων, έμμεσων κι άμεσων, και υπέρ της αυστηρότερης και κυρίως αποτελεσματικότερης καταπολέμησης της φοροδιαφυγής, που αποτελεί τον μεγαλύτερο εχθρό της οικονομίας αλλά και της κυβέρνησης. Συμφωνώ ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, ιδίως των συνεπών φορολογούμενων, οι υψηλοί έμμεσοι φόροι μπορεί να είναι άδικοι. Αλλά για να μειωθούν, πρέπει να αντικατασταθούν από άλλα έσοδα.
Σας προβληματίζουν οι αντιδράσεις που προκαλεί ο νέος φορολογικός νόμος σε κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες που συγκροτούν τη λεγόμενη μεσαία τάξη; Οι πολιτικοί σας αντίπαλοι υποστηρίζουν, μάλιστα, ότι παραμένουν στο φορολογικό απυρόβλητο τα «μεγάλα ψάρια»…
Με το πρόσφατο φορολογικό νομοσχέδιο αυτός ήταν ο στόχος της κυβέρνησης και του οικονομικού επιτελείου της: ο περιορισμός της φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής, που υπολογίζεται στα 40 δισ. ευρώ ετησίως. Ο νέος νόμος δεν αφορά μόνο την επιβολή αυτού του μαχητού, τεκμαρτού εισοδήματος στους ελεύθερους επαγγελματίες, που φορολογούνται επ’ αυτού. Αλλά και μια σειρά από άλλα μέτρα, που είναι βέβαιο ότι θα περιορίσουν τις δυνατότητες φοροδιαφυγής πολιτών και επιχειρήσεων. Όσον αφορά τον τεκμαρτό φόρο, στις περιπτώσεις εκείνες που δεν αντιστοιχεί με τα πραγματικά εισοδήματά τους οι φορολογούμενοι μπορούν να τον απορρίψουν και να ζητήσουν να ελεγχθούν τα οικονομικά τους για να αποδειχθεί η αλήθεια των ισχυρισμών τους και να πληρώσουν ό,τι πράγματι τους αναλογεί.
Η χώρα καθίσταται «φάρος προσέλκυσης παράτυπων μεταναστών», όπως υποστηρίζει ο Αντ. Σαμαράς που καταψήφισε την τροπολογία του Δ. Καιρίδη; Έχουν βάση οι ισχυρισμοί του πρώην πρωθυπουργού;
Ο Αντώνης Σαμαράς είναι παλιός μου φίλος από τη δεκαετία του 1980. Τον σέβομαι και τον εκτιμώ. Όπως όλοι μας στη Ν.Δ., ως πρώην πρόεδρο του κόμματός μας και ως πρώην πρωθυπουργό. Δεν θα συμφωνήσω, όμως, με την άποψή του ότι με την τροπολογία Καιρίδη θα καταστεί η χώρα μας «φάρος προσέλκυσης παράνομων μεταναστών». Η Ελλάδα ως το σύνορο της Ευρώπης με την Ασία μοιραία αποτελεί, μαζί με άλλες χώρες της Μεσογείου, χώρο διέλευσης μεταναστών από τις ασιατικές και αφρικανικές χώρες. Γι’ αυτό η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη αγωνίζεται να καταστήσει τα σύνορά μας απαραβίαστα κι έχει κατορθώσει να περιορίσει δραστικά τις παράνομες μεταναστευτικές ροές. Και με το νέο Ευρωπαϊκό Σύμφωνο Μετανάστευσης και Ασύλου να καταστήσει όσους δικαιούνται ασύλου στη χώρα μας να μπορούν να διαμοιράζονται και σε άλλες χώρες της Ε.Ε. Η τροπολογία για τους μετανάστες, που ψηφίστηκε παρά τις αντιδράσεις, αφορά μόνον μετανάστες που διαβιώνουν παράνομα στη χώρα μας εδώ και τρία χρόνια, και όχι πρόσφατα, κι επιθυμούμε να εργάζονται νόμιμα, με πλήρη φορολογικά κι ασφαλιστικά δικαιώματα κι υποχρεώσεις, στη γη, στις κατασκευές, στην εστίαση, όπου αντιμετωπίζουμε σοβαρές ελλείψεις εργατικού δυναμικού. Δεν μιλάμε σε καμία περίπτωση για χορήγηση ελληνικής υπηκοότητας. Άλλο πράγμα η προστασία των συνόρων και η αντίθεση στην παράνομη μετανάστευση κι άλλο η χορήγηση της δυνατότητας σε μετανάστες, που ήδη βρίσκονται στη χώρα μας, να μπορούν να εργάζονται νόμιμα προς όφελος της ελληνικής οικονομίας.
Πώς σχολιάζετε την εντολή του Γ. Γεραπετρίτη να αποσυρθεί άμεσα από την έκθεση του γενικού προξενείου της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη το έργο της Τζόρτζια Λάλε με τη ροζ ελληνική σημαία, που συμβολίζει τα φαινόμενα της γυναικοκτονίας και της έμφυλης βίας;
Για μένα, όπως και για κάθε σύγχρονο, ελεύθερο, δημοκρατικό πολίτη, η ελευθερία της έκφρασης, κι ιδίως στην Τέχνη, είναι θεμιτή κι επιβεβλημένη. Προσωπικά, διαφωνώ με την κακογουστιά στην Τέχνη. Αλλά αυτή είναι σχετική έννοια. Όπως και με την προσπάθεια εκμετάλλευσης εθνικών ή θρησκευτικών συμβόλων για λόγους, φθηνών κατά τη γνώμη μου, εντυπώσεων. Αλλά κι αυτό είναι εντελώς υποκειμενικό. Συνεπώς, το έργο της καλλιτέχνιδος με τη ροζ ελληνική σημαία, που εξετέθη στο γενικό προξενείο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη, αν είχε εκτεθεί σε κάποια γκαλερί ή σε κάποιου άλλου είδους έκθεση, μολονότι εμένα προσωπικά δεν θα με συγκινούσε ως καλλιτεχνικό δημιούργημα, θα θεωρούσα ότι είναι σεβαστό κι αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα της καλλιτέχνιδος να το πράξει. Και το κοινό της να το κρίνει. Όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση το έργο δεν εξετέθη σε οποιονδήποτε χώρο, αλλά στο γενικό προξενείο της Ελλάδας, που συμβολίζει το ίδιο το ελληνικό κράτος στους ξένους λαούς, και πάνω από όλους στην ελληνική ομογένεια της Αμερικής. Για μας τους Έλληνες ο σεβασμός στα εθνικά σύμβολα είναι απεριόριστος και αδιαπραγμάτευτος. Και προστατεύεται από την κείμενη νομοθεσία. Και στους επίσημους κρατικούς χώρους δεν θεωρώ σκόπιμο να αλλοιώνονται τα εθνικά μας σύμβολα. Αντίθετα, είναι και παράνομο. Θυμάμαι τι είχε απαντήσει ο κορυφαίος μας μπασκετμπολίστας Γιάννης Αντετοκούνμπο όταν του είχε ζητηθεί από ομάδα Ελλήνων να υπογράψει σε μια ελληνική σημαία: «Εγώ το σύμβολο της πατρίδας μας δεν το βεβηλώνω». Με αυτή του τη στάση συμφωνώ. Και γι’ αυτό θεωρώ ορθή την απόφαση του υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη να απομακρυνθεί η ροζ σημαία από το προξενείο μας, κι ας εκτεθεί ελεύθερα όπου η καλλιτέχνις επιθυμεί.
