Την απόρριψη του ολιγοπωλιακού καπιταλιστικού μοντέλου που προκρίνουν οι νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις εκφράζει στην ΑΥΓΗ της Κυριακής ο Ευριπίδης Στυλιανίδης. Ο βουλευτής της Ν.Δ. δηλώνει ότι πιστεύει στον λαϊκό καπιταλισμό και σημειώνει -στο ερώτημα για την πάταξη της φοροδιαφυγής των μεγάλων επιχειρήσεων- ότι «οι νόμοι ισχύουν για όλους». Ο πρώην υπουργός υπογραμμίζει, μάλιστα, ότι «η ακρίβεια είναι και εισερχόμενο φαινόμενο», ενώ διαμηνύει πως «απαιτούνται αυστηρότεροι και συστηματικότεροι έλεγχοι στην πηγή». Τέλος, τονίζει πως δεν προσπερνά αδιάφορα την υποβάθμιση των προβλέψεων για τον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας από τον ΟΟΣΑ
Κύριε υπουργέ, πρόσφατα ο κ. Σαμαράς είχε υποστηρίξει πως «δεν είναι καλή η ιδέα» της επίσκεψης του Ρ. Τ. Ερντογάν. Τελικά, ποια είναι η αποτίμησή σας για τη συνεδρίαση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας -Τουρκίας;
Οι διεθνείς διαφορές επιλύονται με τρεις τρόπους: με τον πόλεμο που όλοι απευχόμαστε, με διάλογο, που προϋποθέτει και οι δύο πλευρές να σέβονται την αρχή της καλής γειτονίας και να δέχονται τις συνθήκες και το Διεθνές δίκαιο ως βάση συζήτησης, κάτι που δεν ισχύει για την Τουρκία, η οποία μονομερώς και αυθαιρέτως επιδιώκει συνεχώς να διευρύνει παράλογα την ατζέντα των ελληνοτουρκικών διαφορών χωρίς τον παραμικρό σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο, και, τέλος, με επιδιαιτησία, η οποία ξεκινά με τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, συνεχίζεται με διερευνητικές επαφές, ενισχύεται με χρήσιμες συμφωνίες χαμηλής πολιτικής, επιδιώκει συνεννόηση ως προς την ατζέντα και τους κανόνες και καταλήγει σε συμφωνία ή στο Δικαστήριο της Χάγης. Η Ελλάς από το 1975 μέχρι σήμερα επιδιώκει διακομματικά και διαχρονικά τον δρόμο της επιδιαιτησίας, επιμένοντας στην επίλυση της μίας και μόνης διαφοράς που είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Δεν παραιτούμαστε, φυσικά, από το δικαίωμα επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης μας στα 12 μίλια, αφού αυτό αποτελεί συνιστών στοιχείο της εθνικής μας κυριαρχίας, και δεν αποδεχόμαστε τη συνεχή προσπάθεια της Τουρκίας να επιβάλει αυθαίρετα την περιφερειακή της ηγεμονία. Αυτή μας η στάση, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν συζητούμε με την άλλη πλευρά αναζητώντας σημεία προσέγγισης. Οι θεματικές συνεργασίες που προκύπτουν από τις διακυβερνητικές αναμφισβήτητα λειτουργούν θετικά, αίροντας την αμοιβαία καχυποψία και δημιουργώντας πεδία κοινών συμφερόντων. Αυτό διευκολύνει, αλλά δεν λύνει από μόνο του το πρόβλημα. Άλλωστε, μια σοβαρή εθνική στρατηγική δεν έχει ορίζοντα τετραετίας, αλλά τουλάχιστον γενιάς.
Η νέα φορολογική μεταρρύθμιση προκαλεί τις αντιδράσεις επαγγελματικών ομάδων που στηρίζουν τη Ν.Δ. Γιατί οι προσπάθειες εντοπισμού της φοροδιαφυγής δεν εστιάζουν στις μεγάλες επιχειρήσεις, όπως ζητούν οι θεσμικοί φορείς των αυτοαπασχολούμενων;
Προσωπικά, πιστεύω στον λαϊκό καπιταλισμό και απορρίπτω το ολιγοπωλιακό καπιταλιστικό μοντέλο που προκρίνουν οι νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις, όταν αρνούνται τον ρυθμιστικό ρόλο του Κράτους Δικαίου. Πιστεύω, δηλαδή, ότι έχουμε χρέος να στηρίζουμε αυτοαπασχολούμενους, ελεύθερους επαγγελματίες, μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τους μεγάλους να τους αξιοποιούμε ενισχύοντας τη διεθνή ανταγωνιστικότητά τους προκειμένου να επιτυγχάνουμε την εξωστρέφεια της εθνικής μας οικονομίας και όχι την εξαφάνιση των μικρών της εσωτερικής αγοράς. Η αγορά χρειάζεται κανόνες, ισότητα ευκαιριών και κοινωνική κινητικότητα. Αυτό η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το επιχείρησε από την πρώτη στιγμή. Μείωσε ή κατήργησε πολλούς φόρους, στήριξε επιχειρήσεις και εργαζόμενους κατά τη διάρκεια της υγειονομικής και της ενεργειακής κρίσης, έδωσε και δίνει ευκαιρίες σε νέες start-up επιχειρηματικές προσπάθειες. Δεν δικαιούμαστε, όμως, να κλείνουμε τα μάτια στη φοροδιαφυγή, διότι το μαύρο χρήμα δημιουργεί ντόμινο κοινωνικής αδικίας σε βάρος κυρίως των αδύναμων. Αν στο νομοσχέδιο υπάρχουν νησίδες αδικίας, θα διορθωθούν. Αν μείνουμε, όμως, αδρανείς, τότε επιβραβεύουμε την αδικία σε βάρος της συνέπειας και της ειλικρίνειας κάποιων που τώρα αδικούνται. Όσον αφορά τους μεγάλους, καμία αντίρρηση. Οι νόμοι ισχύουν για όλους.
Ενώ ο καλπασμός της ακρίβειας εντείνεται, η κυβέρνηση αυξάνει τον ΦΠΑ στο 24% για συγκεκριμένες κατηγορίες αγαθών. Γίνονται αρκετά από την κυβέρνηση για την τιθάσευση των ανατιμήσεων;
Η ακρίβεια είναι και εισερχόμενο φαινόμενο. Απαιτούνται αυστηρότεροι και συστηματικότεροι έλεγχοι στην πηγή. Εκπτωτικές πολιτικές, όπως το «καλάθι» των απαραίτητων προϊόντων ή η εντατικοποίηση του εσωτερικού ανταγωνισμού. Κυρίως, όμως, απαιτείται η ουσιαστική ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης των Ελλήνων, κάτι που επιδιώκεται για πρώτη φορά με την αύξηση μισθών και συντάξεων που προωθεί η κυβέρνηση, την αντιμετώπιση της ανεργίας και, φυσικά, τη δημιουργία νέων θέσεων που φέρνουν νέες επενδύσεις μετά την κατάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας.
Σας προβληματίζει το γεγονός ότι ο ΟΟΣΑ «βλέπει» μείωση του ρυθμού ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας στο 2% το 2024 από 2,4%;
Δεν το προσπερνώ αδιάφορα, γιατί βλέπω τι γίνεται γύρω μας. Η προσπάθειά μας πρέπει να συνεχιστεί. Πιστεύω, όμως, ακράδαντα ότι πρέπει να στραφούμε πιο οργανωμένα, πιο αποφασιστικά και πιο δυναμικά σε τομείς που έχουμε κάπως περιφρονήσει. Για παράδειγμα, η αναδιοργάνωση του αγροτοδιατροφικού τομέα και η σύνδεσή του με τη μεταποίηση και τις επιθετικές εξαγωγές θα μας οχυρώσουν ενόψει της επαπειλούμενης διεθνούς διατροφικής κρίσης. Το σπάσιμο του κρατικού μονοπωλίου στην ελληνική Ανώτατη Εκπαίδευση μπορεί να μας καταστήσει περιφερειακό εκπαιδευτικό κέντρο, αξιοποιώντας τους διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες και δημιουργώντας μια νέα πηγή για το ΑΕΠ, ισχυρότερη από τον τουρισμό. Δικαιούμαστε σημαντικό μέρος των δεκάδων δισ. ευρώ από τη διεθνή εκπαιδευτική αγορά, από την οποία δυστυχώς απουσιάζουμε λόγω ιδεοληπτικών ή συντεχνιακών αντιλήψεων. Τέλος, έχουμε ακόμα την ευκαιρία και τους ανθρώπους να πρωτοστατήσουμε στα θέματα Τεχνητής Νοημοσύνης και, φυσικά, των ηθικών κανόνων που πρέπει να διέπουν την εφαρμογή της.
Κύριε υπουργέ, η ρύθμιση για τα ομόφυλα ζευγάρια προκαλεί διαφορετικές προσεγγίσεις εντός της Ν.Δ. Πρέπει να επιταχυνθούν οι σχετικές νομοθετικές διαδικασίες;
Είναι λάθος αυτή η συζήτηση να προσλαμβάνει βιαστικά, ακτιβιστικά ή ψηφοθηρικά χαρακτηριστικά διότι, από τη μια, συνδέεται με δικαιώματα ανθρώπων και, από την άλλη, με τον αξιακό κώδικα μιας ολόκληρης κοινωνίας. Η Ελλάδα έχει υπογράψει ήδη την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου που προστατεύει τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ελεύθερη επιλογή φύλου, και μάλιστα με τυπική ισχύ ισοδύναμη του συντάγματος. Το σύμφωνο συμβίωσης έλυσε σειρά νομικών θεμάτων και θα μπορούσε άλλωστε να λύσει και άλλα. Πιστεύω, όμως, ότι στο θέμα της οικογένειας με την παραδοσιακή της έννοια πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί. Η αναγνώριση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών δεν μπορεί να διαχωριστεί νομικά και πρακτικά από το δικαίωμα τεκνοθεσίας, όπως κάποιοι αφελώς ισχυρίζονται. Η ελληνική οικογένεια δοκιμάστηκε σκληρά κατά την περίοδο των προηγούμενων κρίσεων και άντεξε κρατώντας όρθια την ελληνική κοινωνία για ακόμη μια φορά. Η έννοια της οικογένειας, όμως, συνδέεται στην ελληνική παράδοση και στο ελληνικό σύνταγμα με την πυρηνική οικογένεια, δηλαδή με τα ετερόφυλα ζευγάρια και, φυσικά, με τα παιδιά. Κυρίαρχο επομένως στοιχείο της όποιας απόφασης δεν μπορεί να είναι άλλο από το συμφέρον του ίδιου του παιδιού.
