Ένα πολιτικό άρθρο που κριτικάρει την κοινοβουλευτική επιλογή μας ξεκινά με τη φράση «Αν σε κάτι δικαιώνεται ο παππούς Κάρολος είναι η περίφημη φράση του, που αποτελεί κλισέ πλέον, ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα». Ίσως αγνοεί ο φιλοκυβερνητικός αρθρογράφος ότι ο παππούς Κάρολος (Μαρξ) αυτό το έγραψε στο βιβλίο του «18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη» ακριβώς για μια περίπτωση εκλεγμένου ανιψιού που κατάφερε να γίνει βασιλιάς και έτσι προικοδότησε την πολιτική ιστορία με τον όρο «Βοναπαρτισμός». Πράγματι ο βοναπαρτισμός δεν έχει τίποτε από το μεγαλείο του προηγηθέντος συγγενούς Ναπολέοντα Βοναπάρτη κι αποτελούσε, με την έννοια αυτή, μια φάρσα.
Αν πάλι δεν το αγνοεί, τότε διερωτάται κανείς αν μιλάνε για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου. Το καθεστώς Μητσοτάκη, αν και συχνά χαρακτηρίζεται ως «ορμπανικό», ωστόσο του ταιριάζει καλύτερα ένας όρος που έρχεται από παλιά. Ήδη από τον 19ο αιώνα ως «Βοναπαρτισμός» ονομάστηκε το πολιτικό φαινόμενο κατά το οποίο η εξουσία συγκεντρώνεται σε ένα πρόσωπο που τυπικά μεν έχει τη λαϊκή αποδοχή, αλλά κυβερνά αυταρχικά εξυπηρετώντας τους στόχους μιας ολιγαρχίας. Σταδιακά οι θεσμοί κενώνονται περιεχομένου κι απομένουν «κύμβαλα αλαλάζοντα».
Αυτή την εκτροπή καταγγέλλει με εμφατικό τρόπο η στάση μας στις ψηφοφορίες από δω και πέρα, σε μια καχεκτική δημοκρατία όπου οι θεσμοί της καθίστανται διακοσμητικοί. Έρχεται δε να προστεθεί σε ένα πλούτο επιχειρημάτων, έναντι των οποίων οι αντίπαλοί μας, σαν τον στρατηγό Λάμαχο, εξακολουθούν να απαντούν: «μπλα-μπλα-μπλα με εκλέξατε!». Δεν έχουν λοιπόν παρά να ενσκύψουν στους Αχαρνής (Αχαρνείς) προκειμένου να διαπιστώσουν την τύχη που τους περιμένει στο φινάλε!
Υπονοείται στις απαντήσεις τους η απλοϊκή αντίληψη, δημοκρατία ίσον πλειοψηφία. Είναι περίπου το ίδιο επιχείρημα Μητσοτάκη πως άπαξ και διασφαλίσω την ψήφο του λαού όλα τα υπόλοιπα περιττεύουν κι αδιαφορώ. Επομένως μπορώ να κάνω ότι θέλω. Αυτό εξυπονοεί ότι τυχόν επανεκλογή του θα έχει επιλύσει το θέμα της δικαιοσύνης δια της λαϊκής ψήφου.
Ρωτούν επίσης υποκριτικά οι απορούντες, πού είδατε την απειλή κι αποχωρείτε από τις ψηφοφορίες; Πράγματι σήμερα η δημοκρατία δεν κινδυνεύει από πραξικόπημα ούτε από εκλογές βίας και νοθείας. Η δε "Χρυσή Αυγή" είναι εκεί που της αξίζει. Δεν γίνονται όμως έτσι πια αυτά τα πράγματα. Ούτε καν στα καθεστώτα του Τραμπ, του Όρμπαν ή του Μπολσονάρο έγιναν έτσι …
Το κράτος του «Μεγάλου Ανιψιού» δεν είναι απλώς μεροληπτικό υπέρ των συγγενών εξ αίματος. Στο συγκεντρωτικό, αυταρχικό κράτος, με την εκλογική νομιμοποίηση από τον λαό, περιστέλλονται συμμετοχικές, κομματικές και ταξικές εκφράσεις γιατί παραβλάπτουν τάχα το μεγαλείο του Έθνους. Ο δε "ανώριμος λαός" συμμετέχει αποκλειστικά ψηφίζοντας! Το κυριότερο όμως είναι ότι η συγκεντρωτική εκτελεστική εξουσία επιτρέπει στο "άγνωστο" ρυπαρό κέντρο της να συνενώνει τις ποικίλες ελίτ υπό μια σκληρή ιεραρχική και συντονισμένη εξουσία (κράτος, ΜΜΕ, τράπεζες, διαπλοκή). Προς τούτο με μαφιόζικες μεθόδους παρακολουθούνταν σύμπασα η ελληνική ελίτ ...
Με το επιχείρημα πως «άπαξ κι έχω την ψήφο του λαού όλα τα υπόλοιπα περιττεύουν κι αδιαφορώ», οι τάχα φιλελεύθεροι κάνουν ότι δεν έχουν ξανακούσει «περί της τυραννίας της πλειοψηφίας» του Τζον Στιούαρτ Μιλ ("Περί Ελευθερίας" εκδ. Επίκουρος). Τους παραξενεύει λοιπόν σφόδρα η στάση μας γιατί απλώς δεν πήραν ποτέ στα σοβαρά τις διαμαρτυρίες όλων αυτών, κι όχι αποκλειστικά ημών, που επισημαίνουν ότι κινδυνεύει η Δημοκρατία. Γιατί με την βαρύτητα αυτής της προειδοποίησης η κοινοβουλευτική μας στάση είναι απολύτως σύμμετρη κι αρμόζουσα και θα έπρεπε να αναρωτιούνται καλύτερα τι καθήκοντα παράγει γι’ αυτούς η συνταγματική επιταγή.
Υ.Γ.: Στη συζήτηση που προηγήθηκε της πρώτης μας αποχώρησης από την ψηφοφορία ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ κ. Βρούτσης μου απάντησε πως είναι προφανώς δικαίωμα του ΣΥΡΙΖΑ να κάνει κάτι τέτοιο, αλλά είναι και δικαίωμα δικό τους να το χαρακτηρίσουν εκτροπή! Οπότε πατσίσαμε σαν μικρά παιδιά λέγοντας κάτι το ολότελα ασυνάρτητο, πως η άσκηση ενός δικαιώματος μπορεί να συνιστά εκτροπή.-
Η Θεοδώρα Τζάκρη είναι βουλευτής Πέλλας και μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ.
