Η χώρα γέμισε «ανόητους», «ανύπαρκτους» και «τεμπέληδες» που δεν κατανοούν το μεγαλείο της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Δεν είναι ικανοί να αντιληφθούν τα «επιτεύγματά» της και τον επίγειο «παράδεισο» στον οποίο ζούμε. Έναν «παράδεισο» που αποτυπώνεται στα αντικλεπτικά στα ράφια των σούπερ μάρκετ, στη διαστρέβλωση της Ιστορίας, στη φίμωση και την προσβολή της Δημοκρατίας, των θεσμών και της ενημέρωσης.
Ο «παράδεισος» της διακυβέρνησης Μητσοτάκη έχει ριζώσει τη φτώχεια σε όλα τα επίπεδα. Φτώχεια, πείνα, ανέχεια. Και η κυβέρνηση, αντί να δει το δάσος, κοιτάει το δέντρο. Τάσσεται με τους επιχειρηματίες και τα αντικλεπτικά αντί με την κοινωνία που υποφέρει. Αλλά δεν μένει εκεί... «Πουλάει» κοινωνική ευαισθησία με το «καλάθι του νοικοκυριού».
Φτώχεια στην ουσία της πολιτικής αντιπαράθεσης, που έχει εκπέσει με ευθύνη της κυβέρνησης σε λάσπη και απειλές στην αντίθετη άποψη. Φτώχεια στην ενημέρωση που, παρά τις προσπάθειες (και τα στοιχεία) της ερευνητικής δημοσιογραφίας, η κυβέρνηση κάνει τον ψόφιο κοριό. Φτώχεια στη Δικαιοσύνη, που κοιμάται τον ύπνο του αδίκου πρωθυπουργού εν προκειμένω...
Σε ένα μόνιμο, φτηνό και πολύ βαρετό πλέον σόου, Γεωργιάδης κατά πάντων, για να καλύψει όλα τα προαναφερόμενα, επιδίδεται με τις γνωστές μεθόδους τις Ακροδεξιάς σε δημόσιους τραμπουκισμούς στους πολιτικούς του αντιπάλους και δημοσιογράφους.
Παράλληλα, ο Μητσοτάκης, μέσω της Ομάδας Αλήθειας, υιοθετεί επίσημα τα ακροδεξιά ψεύδη για τους «νεκρούς του Πολυτεχνείου» προσβάλλοντας την ιστορική μνήμη. Σε αντάλλαγμα (γιατί έτσι τα βλέπουν όλα, εμπορεύσιμα και προϊόντα συναλλαγής) αποσκοπούν να κερδίσουν: να φύγει από την επικαιρότητα το θέμα των υποκλοπών, συσπειρώνονται εσωκομματικά διά της πόλωσης και κλείνουν το μάτι στον Βελόπουλο.
Βαρύτατα είναι τα πλήγματα που καταφέρουν στη Δημοκρατία. Γελοιοποιούν τους θεσμούς όταν λένε «φέρτε αποδείξεις» που οι ίδιοι αρνούνται να μαζέψουν. Βαρύτατα πλήττουν την κοινωνία αδιαφορώντας για την ανέχεια στην οποία την οδηγούν και με ύφος Λουδοβίκου 13ου κουνάνε το δάχτυλο και την επιπλήττουν. Υποκριτές, ανάλγητοι και κυνικοί. Παθαίνουν αλλεργία όταν ακούν για οριζόντια μέτρα παρέμβασης και πλασάρουν για κοινωνικό έργο την επιδότηση της ακραίας φτώχειας.
Κυρίως όμως αυτό που πετυχαίνουν με όλα αυτά είναι η κανονικοποίηση του ακροδεξιού λόγου και η εισαγωγή του κυνισμού της ανθρωποφαγίας στον δημόσιο διάλογο ως επιχείρημα. Και αναρωτιέμαι ποιο τελικά είναι το «όπλο» που δικαιολογεί τη χρήση του όρου «επίθεση», τα μακαρόνια έξω από το σπίτι του και τα τρικάκια ή τα αντικλεπτικά στα ράφια μην τυχόν και κανένας πεινασμένος πάρει γάλα για τα παιδιά του, που σε κρίση ακραίας φτώχειας θα έπρεπε να δίνεται δωρεάν...
Και μετά σου μιλάνε για «γερασμένα συνθήματα». Το ψωμί και η ελευθερία ήταν πάντα το θέμα...
