Η κυβέρνηση κατέθεσε εκτάκτως (!) νομοσχέδιο για τις υποκλοπές. Ανοίγει μήπως έτσι ο δρόμος για να πέσει φως; Απλώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης ,μετά την «ομερτά» διά του απορρήτου, ουσιαστικά επιχειρεί να προστατευτεί από την υποχρέωση να παραδώσει στοιχεία για τον εφιάλτη που έστησε στη χώρα που φέρει τον τίτλο «Ελληνική Δημοκρατία». Τίποτα δεν τον σταματά.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σκάνδαλο υποκλοπών / Γιατί και πώς το Predator λειτούργησε απερίσπαστο επί τόσα χρόνια
Η κυβέρνηση ουδέποτε ενημέρωσε την ΑΔΑΕ για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, καθώς, όπως σημειώθηκε σε ανακοίνωση της Αρχής, «το ίδιο το σύνταγμα προβλέπει στο άρθρο 19, παράγραφος 2 ως εγγύηση για τη διασφάλιση του απορρήτου των επικοινωνιών (θεμελιώδους δικαιώματος απολύτως απαραβίαστου κατά τη διατύπωση του συνταγματικού κειμένου) την ΑΔΑΕ, η οποία, παρά τα όσα συνέβησαν τους τελευταίους μήνες, ουδέποτε ενημερώθηκε αρμοδίως»!
Τελικά ο Κ. Μητσοτάκης επιχειρεί να κλείσει πόρτες και παράθυρα για να αποφύγει τη θεσμική καταδίκη των πράξεών του. Όταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο, έστησε μια επιτροπή παρωδία για να συγκαλύψει την υπόθεση, αρνήθηκε να αντιμετωπίσει τον Αλέξη Τσίπρα στη Βουλή και εξαφανίστηκε όταν η ευρωπαϊκή Εξεταστική Επιτροπή PEGA έφτασε στην Ελλάδα. Είναι αυτή συμπεριφορά αθώου;
«Δεν έχουμε μόνο παραβίαση του συντάγματος με ευθύνη του πρωθυπουργού, αλλά και δυσλειτουργία, αν όχι απροθυμία, της Δικαιοσύνης να διερευνήσει σε βάθος» τόνισε ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του ΕΚΠΑ Γιώργος Σωτηρέλης, εκτιμώντας πως «έπρεπε να έχουν ήδη ασκηθεί ποινικές διώξεις».
Οι αποκαλύψεις όμως θα συνεχιστούν, καθώς πλήθος ιδιωτικών συμφερόντων αναμείχθηκε σ’ αυτή τη βρόμικη επιχείρηση. Κρίσιμα στοιχεία συνομιλίων εμπορευτήκαν και κατέληγαν σε όσους πλήρωναν αδρά για να τα αποκτήσουν. Η οργή του κουμπάρου Μαρινάκη -όσο κρατάει- δεν ήταν άσχετη μ’ αυτό και δεν αφορά μόνο την αποκάλυψη για την παρακολούθησή του. Αφορά και την πληροφορία ότι ιδιώτες ήταν ενήμεροι των συνομιλιών του και έδειξε μάλιστα ως μεσάζοντα τον ιδιοκτήτη της εταιρείας Krikel Γ. Λαβράνο, που είχε θέση στην έδρα των παρακολουθήσεων σε ειδικό κτήριο στην Αγία Παρασκευή.
Το σύμπλεγμα των αλληλεξαρτήσεων είχε απογειωθεί, καθώς ο πρωθυπουργός είχε δώσει το ελεύθερο σε υπουργούς και στελέχη τού κυβερνητικού μηχανισμού να ροκανίζουν το δημόσιο χρήμα και να συνάπτουν σχέσεις για πλουτισμό και προστασία. Πάνω από 7 δισεκατομμύρια ευρώ δόθηκαν, κατά κανόνα σε κομματικούς φίλους με απευθείας αναθέσεις. Για όλα αυτά το Μαξίμου απαιτούσε πλήρη υποστήριξη για τις παρανομίες, έχοντας με τον τρόπο αυτό εκτεθειμένους και εκβιάσιμους όλους σχεδόν τους υφισταμένους.
Ακόμα και η προκλητική μπίζνα του βουλευτή Πάτση, που δανείστηκε από την Τράπεζα Πειραιώς 4,3 εκατομμύρια για να αγοράσει κόκκινα δάνεια από την ίδια τράπεζα (!) στο 1/15 της αξίας τους και έτσι να εισπράξει από τους οφειλέτες πολλαπλάσια χρήματα ακόμα και τις ακίνητες περιουσίες τους, δεν συγκίνησε καμιά ανεξάρτητη Αρχή ελέγχου. Άλλωστε, στα τραπεζικά στελέχη έχει παραχωρηθεί από τη φαμίλια με νόμο (!) καθεστώς ασυλίας ό,τι κι αν κάνουν!
Ορισμένα περιστατικά μάλιστα ξεπέρασαν και την πλέον σκληρή σάτιρα όταν σε τηλεοπτική εκπομπή ρωτήθηκε ο Θ. Πλεύρης αν είχε σχέσεις με τον εμπορευόμενο εισαγωγέα των παράνομων λογισμικών παρακολουθήσεων Γ. Λαβράνο. Απάντησε πως δεν είχε και όταν του θύμισαν «μα είναι κουμπάρος σας», άφησε άφωνο τον ερωτώντα λέγοντας: «Γιατί, είπα εγώ πως δεν είναι κουμπάρος μου;». Και δεν είναι κουμπάρος μόνο του Πλεύρη. Είναι και του ανιψιού Δημητριάδη, του υπουργού Άμυνας Παναγιωτόπουλου (!) και του γενικού γραμματέα του υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ. Τσουβαλά!
Κι αν όλα αυτά αφορούν τους εγχώριους παίκτες της εξουσίας, στο διεθνές περιβάλλον η χώρα ρεζιλεύεται, καθώς ο πρωθυπουργός θεωρείται αναξιόπιστος και επικίνδυνος από τα μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Χαρακτηριστικό είναι το άρθρο στους Financial Times, όπου υπενθυμίζεται ότι ο Κ. Μητσοτάκης εμπλέκεται σε σκάνδαλο υποκλοπών, όπως και ο πατέρας του, και προσθέτει: «Όσο περισσότερο καθυστερεί η κυβέρνηση να δώσει εξηγήσεις τόσο περισσότερο φαίνεται ότι έχει κάτι να κρύψει. Η κωλυσιεργία της κινδυνεύει να προκαλέσει περισσότερη ζημιά στη φήμη της σταθερής και εύρυθμης διακυβέρνησης που έχει αποκτήσει με τόσο κόπο η Ελλάδα».
Πόση ζημιά ακόμη θα κάνει στη χώρα ο χειρότερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης; Αυτό είναι το ζητούμενο.
