Εμβληματικό κτήριο, ξεχωρίζει για πάνω από έναν αιώνα στο αθηναϊκό τοπίο. Το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ) στεγάζεται στο παλιό εργοστάσιο ζυθοποιίας ΦΙΞ, αθηναϊκό τοπόσημο με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και κοινωνιολογική σημασία.
Στα τέλη του 19ου αιώνα η ζυθοποιία ΦΙΞ μεταφέρθηκε σε νέα θέση, ανάμεσα στη σημερινή λεωφόρο Συγγρού και τη λεωφόρο Καλλιρόης. Στην αδόμητη ακόμη περιοχή, στη δυτική όχθη του Ιλισού ποταμού, κατασκευάστηκε καινούργιο εργοστάσιο. Στα χρόνια που ακολούθησαν το κτήριο υπέστη σταδιακούς μετασχηματισμούς για να καλύψει τις αυξανόμενες ανάγκες της εταιρείας ΦΙΞ.
Σταθμό στην ιστορία του κτηρίου αποτελεί το έτος 1957. Η οικογένεια Φιξ αποφάσισε να εκσυγχρονίσει το εργοστάσιο και ανέθεσε τον ανασχεδιασμό και την ανάπλαση του κτηρίου στον αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτο, έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του μεταπολεμικού μοντερνισμού στην Ελλάδα, σε συνεργασία με τον Μαργαρίτη Αποστολίδη. Το 1961 η ανάπλαση ολοκληρώθηκε. Το βιομηχανικό κτήριο του Ζενέτου αποτέλεσε πρωτοποριακό για την εποχή του αρχιτεκτόνημα και επιβλήθηκε στο μεταπολεμικό αστικό τοπίο με τη δυναμική τής φόρμας του, το μέγεθος και το επίμηκες σχήμα του.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 το κτήριο εγκαταλείφθηκε. Οι φθορές και η ανάρτηση διαφημιστικών πινακίδων αλλοίωσαν τον χαρακτήρα του. Ο προβληματισμός σχετικά με τη διατήρηση και την αξιοποίησή του ήταν έντονος και μακροχρόνιος. Το 1995 μέρος του βορινού τμήματος κατεδαφίστηκε, παρά τις αντιδράσεις της ελληνικής και διεθνούς αρχιτεκτονικής κοινότητας.
Το 2000 παραχωρείται προσωρινά στο νεοσύστατο τότε ΕΜΣΤ ο ισόγειος χώρος τού κτηρίου ΦΙΞ, ενώ δύο χρόνια αργότερα αποφασίζεται να αποτελέσει τη μόνιμη στέγη του μουσείου.
Σύμφωνα με τους αρχιτέκτονες, οι όψεις του κτηρίου επί της λεωφόρου Συγγρού και της οδού Αμβροσίου Φραντζή, που έχουν κριθεί διατηρητέες, αποτελούν βασικό άξονα της ανάπλασης, ενώ η όψη τής λεωφόρου Καλλιρρόης με την κεντρική είσοδο σηματοδοτεί το νέο μουσείο. Το ίχνος του Ιλισού εμπνέει τον σχεδιασμό ενός μεγάλου κατακόρυφου «εδάφους» από αναρτημένα ακατέργαστα μάρμαρα που ακουμπά σε έναν υγρό τοίχο - καταρράκτη. Η τέταρτη όψη του κτηρίου αντιμετωπίζεται ως η πλευρά που περιμένει την ολοκλήρωσή της μετά την κατεδάφιση. Το κτήριο, που σήμερα αναπτύσσεται σε 18.142 τ.μ. και σε οικόπεδο επιφάνειας 3.123 τ.μ., στερείται περιβάλλοντα χώρου, όμως επιστρέφει τον δημόσιο χώρο εσωτερικά, μέσα στο κτήριο. Η ταράτσα προσφέρει στους επισκέπτες πανοραμική θέα του αστικού τοπίου, από την Ακρόπολη μέχρι τον φαληρικό Νότο.
