Πριν από έναν χρόνο και πλέον, χάρη στον πακτωλό των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων που είχε ρίξει στην ευρωπαϊκή αγορά η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) για να αντιμετωπιστεί η πανδημία, το Ελληνικό Δημόσιο δανειζόταν με ομόλογα διάρκειας δέκα χρόνων και με επιτόκιο κάτω από 1%. Την περασμένη Τετάρτη δανείστηκε με έντοκα γραμμάτια εξάμηνης διάρκειας πληρώνοντας ουσιαστικά επιτόκιο 3,5% τον χρόνο, όταν την περίοδο 2021-2022 δανείστηκε για έξι μήνες ακόμη και με αρνητικό επιτόκιο…
Γιατί αυτή η τεράστια διαφορά; Και μάλιστα σε μια χώρα που ο πρωθυπουργός της, κουνώντας το δάχτυλο προς την αξιωματική αντιπολίτευση, συνεχώς από το 2019 καυχιόταν ότι είναι θέμα μερικών μηνών η αναβάθμιση της χώρας από τους οίκους αξιολόγησης σε επενδυτική βαθμίδα;
Δεν μπορεί ο υπογράφων να μην συμφωνεί με όσους υποστηρίζουν (επί του συγκεκριμένου θέματος…) την άποψη ότι οι αγορές ξέρουν καλύτερα. Και ξέρουν ότι δεν είναι ευνοϊκές εξελίξεις για την Ελλάδα η διόγκωση του ελλείμματος του ισοζυγίου των εξωτερικών συναλλαγών της αλλά και του χρέους (παρά το τεχνηέντως μειωμένο ποσοστό του ως προς το ΑΕΠ). Ούτε συντελούν σε μια άνετη δημοσιονομική διαχείριση οι διαφαινόμενοι -παρά την κατ’ επίφαση «ελαστικοποίησή» τους- δημοσιονομικοί κανόνες από τις Βρυξέλλες.
Η… χαμένη αναβάθμιση
Οπως απεικονίζεται και στο παρατιθέμενο γράφημα, επί κυβέρνησης Μητσοτάκη έχουν γίνει δύο αναβαθμίσεις της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από τους τέσσερις βασικότερους οίκους αξιολόγησης με βάση την κλίμακά τους, ενώ επί κυβέρνησης Τσίπρα είχαν γίνει έξι.
Οι διακηρύξεις του Κυριάκου Μητσοτάκη το 2019 ότι η χώρα σε δεκαοκτώ μήνες με την κυβέρνησή του θα είχε ανέβει επενδυτική βαθμίδα αποδείχτηκαν «φρούδες ελπίδες». Και μπορεί, όπως έγραφε και ο Economist προ εβδομάδας, ο πληθωρισμός να αυξάνει τα φορολογικά έσοδα κατακόρυφα και να «στρώνει» τον προϋπολογισμό προοιωνίζοντας ακόμη και πλεονασματικό δημοσιονομικό ισοζύγιο, όμως πρόκειται για επιφανειακή ανάγνωση των δεδομένων.
Οταν η Moody’s εκτιμά πως υπάρχει κίνδυνος τα ιταλικά ομόλογα να θεωρηθούν στο ορατό μέλλον junk (σκουπίδια), τι θα γίνει αλήθεια στην υπόλοιπη Ευρώπη, και μάλιστα στην υπερχρεωμένη Ελλάδα; Βεβαίως, ο αισιόδοξος Χρήστος Σταϊκούρας έχει σπεύσει ήδη να συμφωνήσει στις Βρυξέλες για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα.
Το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας, με το οποίο υιοθετείται η λεγόμενη διαπραγμάτευση μεσοπρόθεσμης «τεχνικής τροχιάς» για τις υπερχρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης αλλά και της Ε.Ε., στο βασικό σενάριο για την Ελλάδα προβλέπει από το 2024 πρωτογενές πλεόνασμα 2,2%, το οποίο ήδη έχει γίνει αποδεκτό από την κυβέρνηση Μητσοτάκη (δεσμεύοντας τη χώρα;). Επιπλέον, προβλέπεται για την περίοδο 2029-2031 ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα 3,1% και 3,2% έως το 2033.
Με τόσο «αισιόδοξες προοπτικές», γιατί οι αγορές πλέον δανείζουν την Ελλάδα με 4% και πλέον για τη δεκαετία και με 3,5% για το… εξάμηνο; Δεν λαμβάνουν υπόψη τους τις «επιτυχίες» Σταϊκούρα; Ούτε τις αισιόδοξες προβλέψεις του;
Προφανώς όχι.
Δείτε σχετικό γράφημα
