Ολοι αυτοί που επέμεναν ότι η δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων σημαίνει κόφτες και παρεμπόδιση της πρόσβασης στη δημόσια Ανώτατη Εκπαίδευση μάλλον δικαιώνονται πολύ πιο σύντομα από ό,τι και οι ίδιοι θα περίμεναν. Με διαρροή προς το Βήμα της περασμένης Κυριακής, το υπουργείο Παιδείας έσπευσε να αποκαλύψει τον σχεδιασμό του για αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στα πανεπιστήμια και την αντικατάσταση των Πανελλαδικών εξετάσεων με μια διαδικασία πολλαπλώς εξοντωτική για τους υποψήφιους και τις οικογένειές τους.
Κόφτες πάνω στους κόφτες
Πίσω από διάφορα απαστράπτοντα καλλολογικά στοιχεία που κοσμούν τη διαρροή («νέος εθνικός αδιάβλητος τρόπος εξέτασης», «δύναμη στη διδακτική διαδικασία του Λυκείου» κ.λπ. κ.λπ.) αυτό που αντιλαμβάνεται κανείς είναι το εξής: το υπουργείο Παιδείας μελετά να προσμετράται για την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο ο βαθμός απολυτηρίου στις τρεις τάξεις του Λυκείου. Για τον σκοπό αυτό, οι μαθητές θα δίνουν εξετάσεις σε όλα τα μαθήματα με θέματα από την Τράπεζα Θεμάτων, ενώ (σύμφωνα με τα όσα μελετά το υπουργείο) θα δίνουν και Πανελλαδικές εξετάσεις. Και αυτό παρατίθεται ως υπέρβαση του αναχρονιστικού θεσμού των Πανελλαδικών, εκσυγχρονισμός, αξιοπιστία και όλα αυτά.
Το τι σημαίνουν στην πράξη αυτά τα σχέδια δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς: η Τράπεζα Θεμάτων, εφαρμοζόμενη σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν αξιολογείται ποτέ και συστηματικά υποβαθμίζεται, λειτουργεί ως ένας τεράστιος κόφτης. Ο βαθμός δυσκολίας των θεμάτων είναι που καθορίζει αν θα περάσουν πολλοί, λίγοι ή και κανείς, ανάλογα με τις προθέσεις των ιθυνόντων. Πολλαπλασιάζουμε τη συνθήκη αυτή επί τον αριθμό των μαθημάτων μιας σχολικής χρονιάς. Και ύστερα πολλαπλασιάζουμε αυτό που θα βρούμε επί τρία. Και βρίσκουμε τι προσπάθεια θα απαιτηθεί, πόσος κόπος, πόσο άγχος, πόσα ξενύχτια, πόσα πήγαινε - έλα στα φροντιστήρια, μέχρι να θεμελιώσει ένα παιδί μια καλή προϋπόθεση εισαγωγής στο δημόσιο Πανεπιστήμιο. Και μετά να δώσει και Πανελλαδικές εξετάσεις. Βρίσκουμε επίσης και πόσοι θα εγκαταλείψουν το Λύκειο αρνούμενοι να μπουν σε αυτή τη διαδικασία.
Για χατίρι των ιδιωτικών ΑΕΙ
Είναι προφανές ότι όλο αυτό γίνεται για χατίρι των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Ούτως ή άλλως οι Πανελλαδικές δεν μπορούσαν να σταθούν σαν σύστημα με τη λειτουργία των ιδιωτικών ΑΕΙ. Διότι όταν έχεις δύο κατηγορίες σχολών, όπου στις μεν μπαίνεις με μια δύσκολη, εργώδη και ανταγωνιστική διαδικασία και στις δε απλώς καταβάλλοντας τα δίδακτρα, δύσκολα θα θεωρηθούν μεταξύ τους ισότιμες. Επομένως, από τη στιγμή που θα δοθεί η δυνατότητα σε διάφορα funds και σούπερ μάρκετ πτυχίων της μαρτυρικής Κύπρου να ανοίξουν μαγαζιά στην Ελλάδα, ήταν θέμα κοινής λογικής να σκεφτεί κάποιος ότι το σύστημα των Πανελλαδικών θα αλλάξει. Τι κάνουν λοιπόν: εισάγουν στη διαδικασία άλλες τρεις πίστες, που για να τις περάσει κανείς θα χρειαστεί να κάνει φροντιστήρια από την 5η Δημοτικού. Ελπίζοντας ότι, στο σημείο αυτό, μια οικογένεια με ελάχιστη οικονομική επιφάνεια θα σκεφτεί ότι τελικά είναι προτιμότερο να γράψει το παιδί της σε ένα ιδιωτικό πανεπιστήμιο, παρά να φορτωθεί με έξοδα και άγχος για μια ολόκληρη εξαετία. Δηλαδή αυτό που λέγαμε εξ αρχής: κόφτες πάνω στους κόφτες για την πρόσβαση στη δημόσια Ανώτατη Εκπαίδευση, για να ωφεληθούν τα ιδιωτικά μαγαζιά.
Πανηγυρίζουν τα ιδιωτικά σχολεία
Δεν είναι μόνο τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που ωφελούνται. Ωφελούνται επίσης τα ιδιωτικά σχολεία. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η αβάστακτη αυτή διαδικασία συνεχών εξετάσεων θα είναι κατά πολύ πιο άνετη στα ιδιωτικά σχολεία, όπου και τα θέματα διαρρέουν ευκολότερα και οι καλοί βαθμοί πέφτουν αφειδώς, διότι στην οικονομία της αγοράς πρέπει να είναι και ο πελάτης ευχαριστημένος. Και έχουμε το υπέροχο παράδοξο, να ενισχύονται τα ιδιωτικά σχολεία έτσι ώστε οι μαθητές τους να αποκτήσουν προβάδισμα για την εισαγωγή στο δημόσιο Πανεπιστήμιο, σε σχέση με τους μαθητές των δημοσίων σχολείων που δεν έχουν παρά να κόψουν τον λαιμό τους. Και να αναμετρηθούν σε καμιά 45αριά μαθήματα με την Τράπεζα Θεμάτων, την ώρα που οι μισές θέσεις καθηγητών δεν είναι καν συμπληρωμένες. Το ότι τα φροντιστήρια πανηγυρίζουν επίσης, δεν θέλει καν συζήτηση.
Εννοείται ότι το υπουργείο δίνει αυτές τις διαρροές για να σταθμίζει αντιδράσεις. Αλλά το τί έχει στο μυαλό του είναι προφανέστατο. Η κυβέρνηση ισοπεδώνει τη δημόσια Παιδεία προς χάριν των επιχειρηματιών, πολύ πιο γρήγορα και πολύ πιο επιθετικά από ό,τι ο καθένας θα περίμενε.
