Αυτή την εβδομάδα σκόπευα να σας διηγηθώ μια ιστορία που εξελίσσεται μερικές εβδομάδες τώρα σε εκείνο το υπόγειο μπαράκι της οδού Μασσαλίας, όπου βρισκόμαστε οι θαμώνες κάθε Τρίτη βράδυ και συζητάμε για την επικαιρότητα, τη φιλοσοφία, την πολιτική και άλλα πολλά.
Μια ιστορία για δύο νέα παιδιά που διαπραγματεύονται τις έννοιες και την ύπαρξη του έρωτα, της αγάπης, της επιθυμίας· φοβισμένα και άγουρα, γεμάτα πόθο το ένα για το άλλο. Μια φωτισμένη ιστορία ελπίδας, αντίδοτο στον ζόφο και στη θλίψη των ημερών.
Ομως την περασμένη Τρίτη εκείνο το ζευγάρι των ερωτευμένων παιδιών, αντί να ανταλλάσσει υποσχέσεις και αγγίγματα, συζητούσε για εκείνα που είπε ο τραγουδοποιός Αλκίνοος Ιωαννίδης από τη συναυλία του στην Τεχνόπολη αναφερόμενος στη Θεσσαλία.
Σκέφτηκα λοιπόν ότι ίσως θα άξιζε τον κόπο να του παραχωρήσω λίγες λέξεις από τη στήλη αυτή.
Παραθέτω:
«Έρχομαι από την καταιγίδα. Έρχομαι από τη λάσπη. Από τον ρημαγμένο παράδεισο, από το Πήλιο, από τα αποκομμένα χωριά, από τα πεσμένα γιοφύρια, από τα κατεστραμμένα σπίτια, τα γκρεμισμένα. Έρχομαι από τη λάσπη. Από τους πνιγμένους ανθρώπους, τα πνιγμένα ζώα, τα πεσμένα δέντρα. Από τις κομμένες εθνικές οδούς. Από την κομμένη, την καμένη, την πνιγμένη χώρα μας.
Ερχομαι από τον Βόλο, που ο δήμαρχος της πόλης, πριν από τρεις μέρες -ο ανεκδιήγητος δήμαρχος- ανεβασμένος σε μια μπουλντόζα, φώναζε στην ερημιά -εκεί που δεν υπήρχε άνθρωπος- “ήρθε το φαΐ και το νερό! Ελάτε να πάρετε!”. Για την κάμερα, κάνοντας προεκλογικό σποτ μπας και τον ξαναψηφίσει κανείς. Έρχομαι από τη χώρα που θα τον ξαναψηφίσουν όμως. Έρχομαι από τη χώρα που ξαναψηφίζουν, δεκαετίες τώρα, όσους μας ρημάζουν.
Από τη χώρα χωρίς Παιδεία, χωρίς Υγεία, χωρίς Πολιτισμό, χωρίς πρόβλεψη, χωρίς προετοιμασία, χωρίς πρόνοια, χωρίς έγνοια, χωρίς φροντίδα, χωρίς ευθύνη. Έρχομαι από τη λάσπη. Και σας ευχαριστώ που μετά τις έντονες μέρες και νύχτες είστε εδώ για να στήσουμε μαζί μια ηλεκτρική γιορτή πάνω στην καταστροφή, και εκτός τόπου και χρόνου. Καλώς βρεθήκαμε, καλή μοιρασιά, αδέρλφια!»
Ο γνωστός σε όλους δήμαρχος Βόλου απάντησε χαρακτηρίζοντας τον Αλκίνοο Ιωαννίδη νούμερο και άσημο που κάνει αρπαχτές προκειμένου να απαξιώσει το πρόσωπο και τις θέσεις του.
Βγαίνοντας από το μπαρ ξημερώματα Τετάρτης, σκέφτηκα ότι δύσκολα μπορούν να απαξιωθούν οι διαπιστώσεις. Μονάχα ίσως το δίδαγμα μπορεί να αμφισβητηθεί. Ότι πρέπει δηλαδή να σκεφτόμαστε δυο φορές τι ψηφίζουμε κι έπειτα άλλες δύο για να ονειρευόμαστε το μέλλον.
