Η αλήθεια είναι ότι κάθε ενασχόληση με τα οικονομικά δεν είχε κανένα νόημα, αφού τα προβλήματα είχαν λυθεί από μόνα τους. Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος και, ως μη έχων, ου δώσεις, ούτε και τις δόσεις καμιά φορά, που καβάλαγε η μία την άλλη και από επάνω καπέλο οι αυξήσεις που συμπίεζαν, όπως και να το κάνεις, το μετρημένο οικογενειακό εισόδημα.
Μιας λοιπόν και η ενασχόληση με τα οικονομικά τού ήταν σαφές πως δεν θα μπορούσε να αποδώσει οφέλη, αποφάσισε να ασχοληθεί με τα οικονομικά γενικά και θεωρητικά.
Αφενός διότι η θεωρητική προσέγγιση δίνει κατά τεκμήριο απαντήσεις και στα πρακτικά ζητήματα, αφετέρου διότι ακόμα και αν δεν δίνει την απάντηση, δείχνει μια κατεύθυνση.
Ετσι λοιπόν, και με κεντρικό στόχο την αύξηση του εισοδήματος, αφού για τη μείωση των δαπανών είχαν φροντίσει οι εταιρείες ενέργειας, καυσίμων, τηλεπικοινωνιών, μαζί με τις αλυσίδες των σούπερ μάρκετ, κινήθηκε στη λογική των επενδύσεων, παρότι οι γνώσεις του ήταν μάλλον περιορισμένες.
«Δεν χρειάζεται να έχεις πτυχίο πανεπιστημίου για να μοιράσεις δυο γαϊδάρων άχυρα» σκέφτηκε όμως και με γοργά βήματα έφτασε μέχρι τη βιβλιοθήκη του για να συμβουλευτεί όσα βιβλία είχε σχετικά με ανάπτυξη, επενδύσεις και κερδοφορία.
Αφού άρχισε να μελετά όρους όπως η πρόσοδος, η αξία, το κεφάλαιο, η εργατική δύναμη, τα υπερκέρδη σε αντιδιαστολή με την υπεραξία της εργασίας και κάμποσα άλλα μαρξιστικά, που δεν τα πολυκαταλάβαινε κιόλας έτσι όπως ήταν διατυπωμένα ανάμεσα στις μεγάλες παρενθέσεις του ιστορικού υλισμού, έκλεισε τα βιβλία αυτά και άνοιξε τα άλλα της απέναντι όχθης, που, απ’ ό,τι φαινόταν κιόλας, ήταν πιο αποτελεσματική και με λιγότερο δύσκολους όρους.
Απλά πράγματα, σκέφτηκε, επενδύεις σε μέσα παραγωγής, καταθέτεις την προσωπική σου εργασία μαζί με το υπόλοιπο κεφάλαιο για εργάτες και πρώτες ύλες και ρίχνεις και μια σχετική διαφήμιση ώστε να προωθήσεις τα προϊόντα σου και τσουπ: σίγουρα κέρδη!
Το μόνο που απόμενε ήταν να αποφασίσει πού να επενδύσει, σε υψηλή τεχνολογία ή μήπως σε άλλους τομείς της οικονομίας, όπως, για παράδειγμα, στον πρωτογενή τομέα; Να φτουρήσουν και εκείνα τα χωραφάκια στο χωριό που μέναν στέρφα.
Η σκέψη του άρχισε να περιπλέκεται όταν διαπίστωσε ότι στη σύγχρονη οικονομία το παραγόμενο προϊόν κοστίζει ακριβότερα από τα μέσα παραγωγής αντί για το αντίστροφο. Όπως, για παράδειγμα, με το γάλα και με το τυρί, που το κιλό τους κοστίζει ακριβότερα από το πρόβατο. Αλλά κάπου είχε διαβάσει για στρέβλωση και ανακουφίστηκε. Τώρα το μόνο που έμενε να κατανοήσει ήταν γιατί οι παραγωγοί, όπως και οι καταναλωτές, ήταν άφραγκοι.
