Κική Πετρουλάκη / Νομοσχέδιο παραπλάνησης για κακοποιημένες γυναίκες και παιδιά

«Κυρώσαμε την Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης το 2018, θα έπρεπε να έχουμε ήδη αλλάξει λίγο νοοτροπία, να προσπαθούμε να προστατεύσουμε τα θύματα αντί να εστιάζουμε στις ποινές ... Το βασικό πρόβλημα στην ενδοοικογενειακή βία είναι ότι αφήνονται τα θύματα τελείως απροστάτευτα μέχρι τη γυναικοκτονία. Και μετά τιμωρούμε τους δράστες», υπογράμμισε μιλώντας στον 105,5 Στο Κόκκινο και τον Δημήτρη Χατζηνικόλα η πρόεδρος στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο κατά της Βίας Κική Πετρουλάκη.
Θα έπρεπε για αυτό το νομοσχέδιο να έχει ζητηθεί η γνώμη των φορέων προκαταβολικά, το επέβαλε εξάλλου ακόμη και η Οδηγία που ισχυρίζονται ότι ενσωματώνουν τώρα. Μας κάλεσαν λίγους να μιλήσουμε στη Βουλή την Δευτέρα. Τελειώσαμε 10 το βράδυ με μεγάλη χρονική πίεση γιατί δεν ήθελαν να μιλάμε, ήθελαν από εμάς 3λεπτες τοποθετήσεις, κάτι που τελικά δεν ίσχυσε. Αν θέλεις να ακούσεις θα πρέπει να δώσεις χρόνο. Την Τρίτη στις 10 υποτίθεται ότι είχαν επεξεργαστεί όσα είπαμε. Δεν ενσωμάτωσαν απολύτως τίποτα, γιατί προφανώς όλο αυτό είναι για να τηρήσουμε τυπικά τη διαδικασία, όχι επειδή μας ενδιαφέρει να ακούσουμε και να αλλάξουμε κάτι. Θεωρούν ότι γνωρίζουν πώς να το κάνουν και δεν ακούν ποτέ τις γυναίκες και τα παιδιά που κινδυνεύουν.
Ο τίτλος λέει ότι είναι ενσωμάτωση ευρωπαϊκής Οδηγίας, αλλά στα αλήθεια δεν είναι. Έχουν πάρει 9 από τα 51 άρθρα, αυτά που αναφέρονται στην ποινικοποίηση κάποιων πράξεων. Και ακόμη και αυτά τα 9 τα έχουν ενσωματώσει ελλιπώς. Τα υπόλοιπα λένε θα γίνουν από το υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, σε 2 ή 3 δόσεις. Μας το είπαν μετά από μεγάλη πίεση, ότι ο τίτλος είναι παραπλανητικός.
Να μιλήσουμε για την ενδοοικογενειακή βία; Διευρύνουν ακόμη περισσότερο τον θεσμό της ποινικής διαμεσολάβησης για να βγάζουν εκτός δικαστικού συστήματος τους δράστες για σχεδόν όλα τα πλημμελήματα. Δίνουν σε εισαγγελέα υποτίθεται την εξουσία να αποφασίσει ότι αν το θύμα δεν μπαίνει οικειοθελώς στην διαμεσολάβηση, να την ακυρώνει. Πώς θα το αξιολογήσει αυτό ένας εισαγγελέας χωρίς αξιολόγηση κινδύνου, χωρίς να παρακολουθείται η ασφάλεια των θυμάτων; Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις από τη στιγμή της καταγγελίας, όταν ξεκινάει η ποινική διαμεσολάβηση ή μέχρι να φτάσει στο δικαστήριο, ο δράστης έχει γυρίσει πίσω και μένει μαζί με τα θύματά του επειδή «έτσι θέλει». Και τι λένε στις γυναίκες; «Κάνε άλλη μία μήνυση, ότι παραβιάζει τους όρους της ποινικής διαμεσολάβησης ή τους περιοριστικούς όρους». Αυτό δεν είναι προστασία των ανθρώπων. Πρέπει να πάρουμε από την πλάτη τους όλο αυτό το νομικό βάρος.
Επίσης, οι κακοποιητές επιλέγουν και την ψυχολογική βία, που δεν αποδεικνύεται κι όλας. Στις περισσότερες γυναικοκτονίες και παιδοκτονίες, μπορεί ποτέ να μην είχε ασκηθεί σωματική βία (σ.τ.σ. νωρίτερα). Όπου οι δράστες καταφέρνουν να έχουν τον έλεγχο με άλλα μέσα, με ψυχολογική κακοποίηση, με ακραίο έλεγχο, τελευταία με την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, είναι γυναίκες και παιδιά έρμαια στα χέρια των κακοποιητών τους. Όλα αυτά δεν ενδιαφέρουν το νομοσχέδιο.
Όχι μόνο δεν έχουν τίποτα για την πρόληψη. Δεν έχουν τίποτα ούτε για την πρόληψη της επαναθυματοποίησης, ούτε τίποτα για να αυτοσυντονιζόμαστε υπηρεσίες και φορείς. Πρέπει να μας συντονίζει η κακοποιημένη γυναίκα.
Ακούστε την συνέντευξη: