Ατζέντα 2030 / Κάνουμε αγορές δεκάδων δισ. ευρώ σε «πλατφόρμες» χωρίς όπλα

Σοβαρά θέματα σπατάλης δημόσιου χρήματος χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα για τις δυνατότητες των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων έθεσε, αναφερόμενος στην Ατζέντα 2030 που παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση Μητσοτάκη και τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Νίκο Δένδια και μιλώντας στον 105,5 Στο Κόκκινο και τον Σπύρο Σουρμελίδη ο πρώην Αρχηγός ΔΕΕΘΑ Χρήστος Χριστοδούλου.

«Ελπίζω αυτή η ατζέντα που ανακοινώθηκε να είναι συνέχεια μιας μελέτης που έγινε από τις 20 Ιανουαρίου του 2019 ως το τέλος Μαΐου της ίδιας χρονιάς. Αυτή η μελέτη παρουσιάστηκε στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη πρώτη φορά στην πρώτη του επίσκεψη, τέλος Ιουλίου ή αρχές Αυγούστου, στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας», είπε ο κ. Χριστοδούλου, θυμίζοντας ότι αυτή αφορούσε:

• πλήρες πρόγραμμα αναδιοργάνωσης των Ενόπλων Δυνάμεων με βάση τα νέα δεδομένα και σε βάθος 15ετίας, από το 2020 ως το 2034, πλήρως τεκμηριωμένη και κοστολογημένη
• ο κόσμος τρελαίνεται με αριθμούς και νούμερα, οπότε να βάλουμε τα πράγματα σε μία σειρά
• αφορούσε το τι ακριβώς θέλει η πολιτική ηγεσία να κάνει

Όπως υπογράμμισε, «η άμυνα είναι κοστολογημένο στοιχείο, αν θέλουμε άμυνα των 700 εκατ. ευρώ, των 2 δισ. ευρώ, των 4 δισ. ευρώ ... η μελέτη έφτανε μέχρι τα 72 δισ. ευρώ. Συμπεριελάμβανε τα πάντα μέσα ανάλογα με το τι σκοπό θέλαμε να εξυπηρετήσουμε. Απλώς να αντιμετωπίσουμε ένα θερμό επεισόδιο; Να πάμε σε ολοκληρωτικό πόλεμο αν οδηγηθούμε εκεί; Για πόσο χρόνο; Μία εβδομάδα, δύο εβδομάδες, ένα μήνα; Όλα έχουν ένα κόστος. Δεν μπορούμε να πούμε ότι σήμερα δώσαμε 2, 5, 7 δισ. ευρώ και "έκλεισε το θέμα"».

Όπως διευκρίνισε σε άλλο σημείο, «τα 780 εκατ. ευρώ αφορούσαν την άμεση ικανοποίηση των τότε αναγκών. Από εκεί και πέρα, αν θέλουμε να κάνουμε έναν πόλεμο της τάξης των 15 ημερών, να έχουμε πλήρη κυριαρχία, να πετύχουμε νίκη διαρκείας σε βάθος 15ετίας ... θα έπρεπε το ελληνικό Δημόσιο να επενδύσει 72 δισ. ευρώ σε υλικό και σε προσωπικό. Γιατί το να αγοράζουμε αεροπλάνα ή φρεγάτες χωρίς να ενισχύουμε το προσωπικό είναι δώρο-άδωρο. Το να προσληφθούν π.χ. 100.000 στρατιωτικοί (ένα "τρελό" νούμερο) χωρίς να υπάρχουν τα μέσα, επίσης είναι παράλογο. Όλα αυτά είχαν βγει, συνδεδεμένα και διατεταγμένα έτσι ώστε να προχωρήσουμε σε ανανέωση 5ης γενιάς υλικού με ανάλογο προσωπικό και συνδεδεμένα με την δική μας αμυντική βιομηχανία. Οι εξυπηρετήσεις των φρεγατών, κορβετών που θα προμηθευόμασταν, άλλων ελικοπτέρων ή αεροσκαφών, θα γίνονταν στην Ελλάδα σε μεγάλο ποσοστό».

«Μετά», συνέχισε, «έρχεται το προσωπικό. Τι μέσα θέλουμε και τι προσωπικό ... το πρόγραμμα συμπεριελάμβανε τα πάντα, Στρατό, Πολεμικό Ναυτικό και Πολεμική Αεροπορία ... όσον αφορά το ναυτικό, παρουσιάστηκε από τον τότε Αρχηγό ΓΕΝ Νίκο Τσούνη στον πρωθυπουργό, για την αεροπορία από εμένα πριν το ταξίδι του στις ΗΠΑ, συζητήσαμε για όλο το πακέτο για την Πολεμική Αεροπορία ως το 2047».

Σχολιάζοντας τις εξοπλιστικές συμφωνίες που ακολούθησαν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ο κ. Χριστοδούλου είπε ότι «βλέπω κάποια πράγματα, όπως π.χ. ότι "μπήκε στη ζωή μας" το Rafale. Είχε μπει σε κάποιες φάσεις πριν αλλά βγήκε λόγω κόστους. Ξαφνικά, αγοράζουμε Rafale. Ξαφνικά αγοράζουμε φρεγάτες Belharra. Οι 3 ή 4 φρεγάτες, τα 10 ή 30 Rafale, δεν εξυπηρετούν απόλυτα τον σκοπό, αν δεν μπουν μέσα στο πακέτο της τεχνολογίας που θέλουμε και του στόχου που θέλουμε να υλοποιήσουμε ... Τώρα ακούγεται το F-35, ότι πλησιάζουμε προς τα εκεί».

«Η αμυντική βιομηχανία ήταν αλληλένδετα συνδεδεμένη σε κάθε πρότασή μας με τις εξελίξεις στις ΕΔ, είτε αεροπορία είτε ναυτικό είτε στρατό ξηράς. Αυτά τα πράγματα πρέπει να είναι συνδεδεμένα. Όχι μόνο για μείωση κόστους, αλλά κυρίως για την υποστήριξη. Δεν μπορούμε να βασιζόμαστε διαχρονικά σε τρίτους, χωρίς να έχουμε λόγο όταν υλοποιούμε ένα τόσο μεγάλο πρόγραμμα», είπε ο πρώην Α/ΓΕΕΘΑ και σημείωσε ότι «το άλλο μεγάλο λάθος που βλέπω τώρα είναι ότι πρώτα αγοράζουμε και μετά πουλάμε».

Όπως εξήγησε, «κανένα οπλικό σύστημα δεν πρέπει να απαξιώνεται ξαφνικά και να πηγαίνουμε σε κάτι καινούργιο ... Πρώτα ξεκινάς να αξιοποιείς αυτό που έχεις μέχρι να ικανοποιεί τεχνολογικά και επιχειρησιακά, για να προχωρήσεις παρακάτω. Μετά, έρχεσαι και "δένεις" νέα οπλικά συστήματα, καταργώντας κάποια. Όταν αρχίσεις να σκέφτεσαι τι θα καταργήσεις, δεν θα τα πετάξεις πριν τα αξιοποιήσεις σωστά. Έχουμε μάθει να αγοράζουμε, δεν έχουμε μάθει να πουλάμε ... για τα παλιά, μη αναβαθμισμένα Mirage 2000 π.χ. έπρεπε να κλείσει η συμφωνία για την προμήθεια των Rafale. Από τη στιγμή που βάζεις ένα νέο τύπο, ήταν και είναι τρελό. Ήμουν Αρχηγός με 200+ αεροπλάνα, με 7 τύπους. Ξέρετε τι σημαίνει 7 τύποι; Δεν μπορείτε να φανταστείτε το κόστος που ανακύπτει γιατί εξυπηρετείς κομματάκι-κομματάκι, τύπο προς τύπο, θέλεις τεράστιο δυναμικό σε προσωπικό. Ενώ αν έχεις κοινό τύπο, μπορείς να έχεις συγκεκριμένα άτομα να κάνουν συγκεκριμένη δουλειά, συγκεκριμένες συσκευές ... Μία μονάδα αεροσκαφών με τρεις πολεμικές Μοίρες κοστίζει 25% λιγότερο από αυτή με δύο πολεμικές Μοίρες ... χρησιμοποιούσα και χρησιμοποιώ στοιχεία από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους των ΗΠΑ ... αν δεν κάνουμε οικονομία στις ΕΔ και δεν δούμε επιχειρησιακά πού στοχεύουμε, συνεχώς θα ξοδεύουμε, κουβαλώντας νερό με το καλάθι».

«Μιλάνε όλοι για "πλατφόρμες"», είπε ο κ. Χριστοδούλου, αλλά «οι "πλατφόρμες" είναι το μέσο. Το κυρίαρχο στοιχείο που έπρεπε και πρέπει να δούμε είναι τα όπλα. Το να έχω 100 ή 1000 F-35 ή Rafale, να τα κάνω τι αν δεν έχω τα όπλα (τα πυρομαχικά); ... πρώτα ότι θέλουμε αυτά τα όπλα, μετά ότι τα φέρουν αυτές οι "πλατφόρμες" ... Δυστυχώς δεν γίνεται αυτό. Αγοράζουμε την "πλατφόρμα", παρακαλάμε για το όπλο. Το όπλο θέλω πρώτα, όχι την "πλατφόρμα"». Σημειώνεται σχετικά η περίπτωση των φρεγατών Μπελαρά (FDI - Belharra) που ενώ οι επιτελείς αναζητούσαν τις δυνατότητες που παρέχουν οι πύραυλοι επιφανείας-επιφανείας SCALP NAVAL, τελικά αγοράστηκαν χωρίς αυτούς.