Χρυσούλα Παπαγεωργίου / «Δεν θα μας διώξουν από τα Εξάρχεια»
Η πρόεδρος του συλλόγου γονέων του 36ου δημοτικού σχολείου και μέλος των συνελεύσεων για τον Στρέφη και την πλατεία, Χρυσούλα Παπαγεωργίου, μίλησε στον 105.5 στο Κόκκινο και την Αλέκα Ζουμή και αναφέρθηκε στην κατάσταση που βιώνουν οι κάτοικοι όπως και τα παιδιά όλο το τελευταίο διάστημα.
«Υπάρχουν παιδιά σ αυτή τη γειτονιά, υπάρχουν παιδιά που ζουν, πάνε σε σχολείο, παίζουν και συστηματικά αγνοούνται από τις επίσημες υπηρεσίες και τις αρμόδιες αρχές, παίζεται και ένα μπαλάκι πάνω στην πλάτη αυτών των παιδιών, τα όσα έχουν συμβεί στο Στρέφη ή στην πλατεία τον τελευταίο ενάμισι μήνα έχει να κάνει με το πώς θα τρομοκρατηθούμε εμείς οι γονείς και δεν θα αφήνουμε τα παιδιά μας έξω στο δρόμο.
Πριν από λίγο καιρό είχαμε βγάλει πάλι μια ανακοίνωση ως σύλλογος γονέων που είχε τίτλο ‘τα αόρατα παιδιά των Εξαρχείων’, αυτή η ανακοίνωση επικέντρωνε ότι πράγματι υπάρχουν παιδιά σε αυτή την γειτονιά και τους παίρνουν τους ελεύθερους χώρους, συν του γεγονότος ότι τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα συνέχεια με εικόνες βίας, εικόνα βίας είναι το να βλέπεις από το μπαλκόνι σου να δέρνουν κόσμο, αλλά εικόνα βίας είναι ταυτόχρονα το να πρέπει να πας στο σχολείο σου και να υπάρχουν γύρω σου συνέχεια άνθρωποι με αυτόματα όπλα. Εικόνα βίας είναι να βλέπεις ανθρώπους να προσάγονται ή να τους γίνεται εξακρίβωση οκτώ η ώρα το πρωί, την ώρα που βγαίνεις από το σπίτι σου για να πας στο σχολείο, όπως εικόνα βίας είναι να μη σε αφήνουν να παίζεις στην πλατεία που έπαιζες ή στο λόφο που έπαιζες» θα πει αρχικά για να συνεχίσει:΅
«Και παλαιότερα ο σύλλογος γονέων αυτού του σχολείου είχε κάνει και υπόμνημα προς το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ότι δεν είναι δυνατόν να βιώνουμε αυτή την κατάσταση, δεν πήραμε ποτέ απάντηση».
Για τα γεγονότα και την επίθεση στον πατέρα των δύο παιδιών, θα πει: «Από την Δευτέρα που στήθηκε το εργοτάξιο στην περιοχή στο Στρέφη δεν μας αφήνουν να πλησιάσουμε στο λόφο, κάποιοι γονείς του σχολείου έχουν φτιάξει μια θεατρική ομάδα μαζί με τα παιδιά και τις πρόβες τις έκαναν στο θεατράκι του λόφου, το οποίο δεν είναι εργοτάξιο, καμία από τις τρεις μέρες δεν μας άφησαν να προσεγγίσουμε το θέατρο για να κάνουμε πρόβα και μάλιστα ο επικεφαλής της αστυνομίας μας είπε ότι έχουμε εντολή για προσαγωγή και φωνάζαμε ότι πρέπει να πάρουμε τα παιδιά από το σχολείο στη μία η ώρα, που θα μας πάτε στο τμήμα.
Αυτό γίνεται το πρωί, το μεσημέρι η κατάσταση αλλάζει και το απόγευμα συνέβη αυτό που παρακολουθήσατε και χθες και που κατέληξε στο γεγονός του τραυματισμού. Υπάρχουν παντού διμοιρίες υπάρχουν παντού δυνάμεις καταστολής σε όλο το λόφο που όποτε θέλουν κλείνουν το λόφο, αφήνουν τα περάσει όποιον θέλουν, το οποίο δεν είναι ούτε τυπικά νόμιμο γιατί ακόμη και η άδεια που έχει εκδοθεί από το δασαρχείο για τα έργα στο λόφο του Στρέφη ορίζει ότι πρέπει να επιτρέπεται η ελεύθερη διέλευση των πολιτών.
Ο κόσμος φυσικά και έχει τρομάξει αλλά περισσότερο έχει οργιστεί με αυτό που συμβαίνει. Αυτό που ζούμε είναι μια προσπάθεια με διάφορους τρόπους να μας διώξουν από το μέρος το οποίο έχουμε επιλέξει να μένουμε, είτε είναι τα ακριβά ενοίκια, είτε η καταστροφή των χώρων, είτε η καταστολή, αυτό το μήνυμα μας περνάει. Στέλνουν το μήνυμα ότι αυτή η γειτονιά δεν είναι για σας, δεν είναι για κατοίκους.
Ας μας απαντήσει ο κ. Μπακογιάννης με ποιου την άδεια αυτή τη στιγμή βρίσκεται η αστυνομία σε όλη τη γειτονιά, με ποιου την άδεια στη 13.15 που τελειώνουν τα παιδιά το σχολείο υπήρχαν αστυνομικές δυνάμεις έξω από την πόρτα, την ώρα που έφευγαν τα παιδιά από το σχολείο, παιδιά του δημοτικού μαζί με τους γονείς τους, που βγήκε η διευθύντρια του σχολείου και τους είπε ‘σας παρακαλώ φύγετε από την είσοδο γιατί είναι παιδιά’ και της απάντησαν «είναι ελεύθερος χώρος και καθόμαστε όπου θέλουμε» με περίσσιο θράσος.
Εμείς θα συνεχίσουμε να μένουμε. Θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε στο λόφο μας, θα συνεχίσουμε να πηγαίνουμε στην πλατεία μας, θα συνεχίσουμε να κυκλοφορούμε, θα συνεχίσουμε να διεκδικούμε να έχουμε και πεζοδρόμια, να έχουμε και δέντρα, να έχουμε και σχολεία για τα παιδιά μας, θα συνεχίσουμε, δεν θα φύγουμε από αυτή την περιοχή και δεν θα την παρατήσουμε έτσι. Ας σκεφτεί κανείς τον τελευταίο μήνα τι συμβαίνει γενικά στην Αθήνα, πως οι γειτονιές της Αθήνας και οι κάτοικοί της δέχονται μια συνολική επίθεση και έχει να κάνει με το πώς αλλάζει τελικά η πόλη και σε ποιους τελικά απευθύνεται».