Μαίρη Μηνά / Αν αναγνωρισιμότητα σημαίνει αγάπη και οικειότητα τότε είναι καλοδεχούμενη
«Το Αμαντέους στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά είναι κάτι πολύ διαφορετικό από αυτό που είδαμε στην ταινία του Μίλος Φόρμαν. Πρόκειται για μία παράσταση που έχει προσεγγίσει το όλο θέμα και τη γραφή του Σάφερ με μία νέα αίσθηση εφευρετικότητας, με πολύ χιούμορ και με μία κλωτσιά απέναντι στη σοβαροφάνεια» επισήμανε μιλώντας Στο Κόκκινο η ηθοποιός Μαίρη Μηνά.
Στη Μαρία Θανασούλια και στον Κώστα Σαββόπουλο εξήγησε πως «Επί σκηνής επικρατεί μεγάλη ένταση, θερμοκρασία και ενεργητικότητα. Η μουσική του Μότσαρτ ακούγεται ζωντανά και σε πρώτη παγκόσμια βλέπουμε τον ηθοποιό που υποδύεται τον Μότσαρτ, τον Γιάννη Νιάρρο, να παίζει ο ίδιος στο πιάνο τη μουσική του σπουδαίου συνθέτη».
«Η περίοδος των λοκντάουν ήταν μία πολύ δύσκολη περίοδος. Το να επιστρέφει κανείς στο επάγγελμά του και μάλιστα σε ένα θέατρο όπως αυτό της Επιδαύρου, εγώ το εισέπραξα ως ευλογία. Είναι ένα από τα πιο όμορφα θέατρα όλου του κόσμου, με ευεργετικές ιδιότητες πάνω στον ψυχισμό ενός ανθρώπου ίσως λόγω της ιστορικότητας του, της τοποθεσίας του, της φύσης γύρω του. Είναι ένα θέατρο όπου πραγματικά νιώθεις σαν να κάνεις ένα μπάνιο και να βγάζεις από πάνω σου όλα αυτά που έχουν αφήσει οι προηγούμενοι μήνες και τα προηγούμενα χρόνια» ανέφερε σχετικά με την εμπειρία της καλοκαιρινής περιοδείας του Ορέστη όπου πρωταγωνιστούσε.
Σχετικά με την αναγνωρισιμότητα που προκύπτει από τη συμμετοχή σε μία τηλεοπτική επιτυχία όπως η «Αγγελική» στην οποία πρωταγωνίστησε την περασμένη σεζόν, η Μαίρη Μηνά θεωρεί πως κανένας δεν θα υποστεί κάτι παραπάνω από αυτό που αντέχει.
«Εγώ φοβόμουν πολύ αυτή την έκθεση και ενδεχομένως το σοκ που θα ένιωθα από τη μία μέρα στην άλλη. Ακριβώς όμως επειδή η σειρά έγινε μέσα στην καραντίνα, δεν έβγαινα και δεν ένιωσα αυτή τη μετάβαση. Το έζησα μόνο μέσα από τα social media. Από την άλλη, όλο αυτό είναι ένας μύθος. Δηλαδή τί σημαίνει αναγνωρισιμότητα; Το να δέχεσαι μηνύματα αγάπης και οι άνθρωποι να σε προσεγγίζουν με μία επιπλέον οικειότητα και να σε αισθάνονται δικό τους άνθρωπο; Αν είναι αυτό, τότε είναι πολύ καλοδεχούμενο και πολύ αγαπητικό», εξήγησε.
«Το κίνημα metoo ήταν η επούλωση πληγών που είχαν προηγηθεί. Όλα όσα έγιναν, καλώς έγιναν, βγήκαν στο φως και πλέον δεν φοβόμαστε για τέρατα κάτω από το κρεβάτι μας. Νομίζω ότι η επόμενη μέρα είναι πολύ πιο ευοίωνη τόσο για το χώρο του θεάτρου, αλλά και γενικότερα. Έχει ξημερώσει μία εποχή που πρεσβεύει η καλοσύνη και όχι η φρίκη. Κι αν αυτό έπρεπε να γίνει με αυτόν τον βάναυσο τρόπο, ας είναι η μέρα που ξημερώνει μία ημέρα όπου στοιχεία όπως ο σεβασμός και η αλληλεγγύη να έρθουν σε πρώτο πλάνο» είπε χαρακτηριστικά.