Κοινωνικοί Λειτουργοί / Παράλογο να στέλνουν τους ανασφάλιστους στα Επείγοντα των νοσοκομείων

«Σε περίοδο πανδημίας που όλοι αναγνωρίζουμε ότι το δημόσιο σύστημα υγείας έχει επιβαρυνθεί τα μάλα και η ανεπαρκής πρωτοβάθμια φροντίδα ασχολείται κυρίως με τους εμβολιασμούς, θα έπρεπε να είχε επινοηθεί τώρα, ακόμα και αν δεν γινόταν η συνταγογράφηση από ιδιώτες, κι όχι να αναιρείται η ισότητα των ανασφαλίστων πρόσβασης στην υγεία», είπε Στο Κόκκινο και στον Νίκο Ξυδάκη, η υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων του Συνδέσμου Κοινωνικών Λειτουργών Ελλάδας, Αμαλία Γκώρου. 

«Η ισότιμη πρόσβαση ασφαλισμένων και ανασφάλιστων στις υπηρεσίες υγείας, καθιερώθηκε μόλις πριν έξι χρόνια. Ως κοινωνικοί λειτουργοί, έχουμε πολύ νωπές μνήμες ανθρώπων που έμειναν χωρίς περίθαλψη λόγω του ότι υπήρξαν ανασφάλιστοι και δεν μπορούσαν να καλύψουν το κόστος για την φαρμακευτική τους αγωγή και θεραπεία. Η υγεία είναι ένα κοινωνικό αγαθό στο οποίο κάθε άνθρωπος θα πρέπει να έχει πρόσβαση με ισότητα. Είναι άξιο απορίας, το σκεπτικό της απόφασης να καταργηθεί η δυνατότητα συνταγογράφησης φαρμάκων, θεραπευτικών πράξεων και διαγνωστικών εξετάσεων στους ανασφάλιστους πολίτες από το σύνολο των πιστοποιημένων στο Σύστημα της Ηλεκτρονικής Συνταγογράφησης Ιατρών, περιορίζοντάς την μόνο στους ιατρούς του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) και των δημόσιων δομών παροχής υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Ο τρόπους που οι συγκεκριμένοι άνθρωποι και οι οικογένειές τους, θα εξυπηρετηθούν βρίσκοντας ραντεβού στις υπηρεσίες  πρωτοβάθμιας που ασχολούνται κυρίως με τους εμβολιασμούς ή στο καταπονημένο προσωπικό των νοσοκομείων, είναι ένα πρόβλημα προς λύση.   
 
Αν υποθέσουμε ότι ένα παιδάκι έχει μία λοίμωξη και χρειάζεται αντιβίωση, θα πρέπει προκειμένου να συνταγογραφηθεί να πάει σε εφημερεύον παιδιατρικό νοσοκομείο, ενώ θα μπορούσε να γίνει από τον ιδιώτη συμβεβλημένο γιατρό της γειτονιάς. Η απόφαση του υπουργείου ενέχει τον κίνδυνο πολλοί άνθρωποι να παραμελήσουν την υγεία τους. Επίσης ο εξορθολογισμός των δαπανών που επικαλείται η συγκεκριμένη απόφαση για τους ανασφάλιστους, δεν μπορεί να επιτευχθεί γιατί πολλοί μπορεί να οδηγηθούν στην μη έγκαιρη διάγνωση και άρα στην υποχρεωτική νοσηλεία σε νοσοκομείο. Γι’ αυτό υποστηρίζουμε ότι η πρόληψη πάντα στοιχίζει φθηνότερα και προσφέρει πολλαπλές ωφέλειες.    

Το ζήτημα δεν είναι μόνο η εποχή υγειονομικής κρίσης κατά την οποία ψηφίστηκε αυτή η τροποποίηση. Είναι και το ζήτημα ότι αναιρείται η ισότητα ασφαλισμένων και ανασφαλίστων, το οποίο είναι πολύ βασικό για να αντιμετωπίζονται όλοι οι άνθρωποι με τον ίδιο τρόπο και με αξιοπρέπεια».