Δημήτρης Παπανικολόπουλος / Ο Δεκέμβρης του ’08 καθόρισε την εκλογική προτίμηση μιας γενιάς
Ο Δημήτρης Παπανικολόπουλος, διδάκτορας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου και συγγραφέας του βιβλίου «Δεκέμβρης 2008: Ανάλυση και ερμηνεία. Οι αιτιώδεις μηχανισμοί πίσω από τα συγκρουσιακά γεγονότα», μίλησε Στο Κόκκινο για την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και τη συμβολή της στις μετέπειτα πολιτικές εξελίξεις της χώρας.
«Το διαδίκτυο μπήκε στη ζωή του κινήματος και άρχισε να παίζει έναν κρίσιμο ρόλο ιδιαίτερα όσον αφορά την οργάνωση. Επίσης, η οριζοντιότητα εμφανίστηκε στη μορφολογία του κινήματος και έκτοτε δεν βγήκε. Μάλλον είμαστε σε μία νέα εποχή όπου οι κάθετες ιεραρχικές μορφές οργάνωσης υποχωρούν σταθερά και αντικαθίστανται από τις οριζόντιες μορφές οργάνωσης. Η άμεση δράση είναι ακόμα ένα χαρακτηριστικό που μας έμεινε από την εξέγερση του Δεκέμβρη του ‘08. Η ιδέα πως πρέπει να δράσουμε στο τώρα και αδιαμεσολάβητα, κάτι που βλέπουμε την τελευταία δεκαετία της κρίσης να το εμπιστεύεται όλο και περισσότερο η γενιά των μιλλένιαλς και ειδικά οι μικρότερες ομάδες του αντιφασισμού, του φεμινισμού και της οικολογίας, στις οποίες είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για να συμμετάσχει κάποιος» είπε στον Κώστα Σαββόπουλο και τη Μαρία Θανασούλια.
Ο Δημήτρης Παπανικολόπουλος εκτιμά πως η κρίσιμη συμβολή του Δεκέμβρη του ’08 στις μετέπειτα πολιτικές εξελίξεις, συχνά αποσιωπάται ή απλώς δεν κατανοείται. Ωστόσο θεωρεί πως καθόρισε την εκλογική προτίμηση μιας ολόκληρης γενιάς η οποία διαμορφώθηκε βλέποντας τη στάση των κομμάτων ως προς την εξέγερση.
«Όλα τα κόμματα του τότε συνταγματικού τόξου στο ποσοστό που αντιπαρατέθηκαν στην εξέγερση, τη δυσφήμισαν και δήλωσαν ευθαρσώς ότι είναι κάτι που δεν αποδέχονται και θα ήθελαν να λήξει σύντομα, προκάλεσαν μία απέχθεια προς τα πολιτικά κόμματα αυτής της γενιάς που μπήκε στην πολιτική μέσω της εξέγερσης. Ως εκ τούτου, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ σταμάτησαν να αναπαράγονται στις νεαρές ηλικίες από τον Δεκέμβρη του 2008 και μετά. Το αποτέλεσμα αυτού του διαζυγίου το είδαμε στις εκλογές του 2012 και του 2015».
Όσο για την τότε στάση του ΣΥΡΙΖΑ, ο συγγραφέας θεωρεί πως το κόμμα έβαλε εκείνη την περίοδο μία παρακαταθήκη για το μέλλον. «Όταν αυτοί οι νέοι θα γίνονταν πολίτες και θα ψήφιζαν, θα εμπιστεύονταν το μοναδικό κόμμα το οποίο εκείνη τη στιγμή είπε ότι η εξέγερση ήταν δίκαιη και πως το πολιτικό σύστημα θα έπρεπε να ακούσει τους νέους. Αυτό το άκουσαν οι νέοι, το αξιοδότησαν. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε την ίδια στάση και στις πλατείες, φέρνοντας τα αιτήματα των πλατειών στο κοινοβούλιο. Συνεπώς, η αρχική θετική εντύπωση ενισχύθηκε. Θα πρέπει να σημειώσουμε πως ότι είναι αρνητικό για τους μεγάλους και τους νοικοκυραίους, μπορεί να είναι θετικό για τη νεολαία» τόνισε.