Τάκης Καφετζής / Ο Δεκέμβρης του 2008 κλειροδοτήθηκε και στους Αγανακτισμένους
«Τα όσα ακολούθησαν τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου 2008, έφεραν πολλά ρήγματα στο μοντέλο της μεταπολίτευσης», είπε Στο Κόκκινο και στον Νίκο Ξυδάκη, ο καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, Τάκης Καφετζής.
«Πριν τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, υπήρχε ένα ισχυρό φοιτητικό κίνημα ενάντια στο άρθρο 16 και την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων. Επίσης το καλοκαίρι του 2007, με τις πυρκαγιές στην Ηλεία, πραγματοποιήθηκαν δυο-τρεις αυθόρμητες συγκεντρώσεις στην πλατεία Συντάγματος, αρκετά μαζικές για την εποχή, οι οποίες οργανώθηκαν μέσω καλέσματος από το διαδίκτυο και αποτέλεσαν την πρώτη ένδειξη, ότι οι κινητοποιήσεις δεν ακολουθούν τους παλαιούς διαδρόμους.
Αυτό το είδαμε το βράδυ της δολοφονίας, όπου σε λιγότερο από μια ώρα, πάνω από 10.000 διαδηλωτές κατέκλυσαν την Αθήνα. Αυτή η κινητοποίηση από τα κάτω, έφερε πάρα πολλά ρήγματα στο μοντέλο της μεταπολίτευσης και αμφισβήτησε τον τρόπο της κινητοποίησης, που πλέον δεν γίνεται μέσω των παλαιών γνωστών θεσμικών διαύλων, αλλά μέσα από μία αυθόρμητη, από τα κάτω κινητοποίηση η οποία δεν προσιδιάζει σε πολιτικό κόμμα της αριστεράς ή της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς.
Το σύνθημα το οποίο κυριάρχησε σε όλες τις συναντήσεις που υπήρξαν σε συνοικίες, σε γειτονιές και πόλεις της Ελλάδας, ήταν το “Ιστορία ερχόμαστε - Κοιτάμε ψηλά”. Αυτό ήταν κάτι το οποίο ξεπερνάει τα δεδομένα της συμβατικής πολιτικής και το είδαμε να συνεχίζεται στην περίφημη πλατεία των αγανακτισμένων.
Το κρίσιμο στοιχείο που υπάρχει σε αυτή την κόκκινη γραμμούλα που συνδέει τα γεγονότα του 2008, είναι ο αυθορμητισμός των μαζών, όπως έλεγε η Ρόζα Λούξεμπουργκ. Είναι το θυμικό, το συγκινησιακό στοιχείο της αμεσότητας την οποία αρνείται ο σκληρός ορθολογισμός του αστικού πολιτισμού. Αυτός ο αυστηρός ορθολογισμός δεν θέλει να έχει καμία σχέση με οτιδήποτε δεν μπορεί να μπει σε ένα δρόμο λογικής και συναίνεσης. Πώς μπορεί όμως να υπάρχει συναίνεση και λογική μπροστά σε μία εκτέλεση;
Αυτή η αυθόρμητη κινητοποίηση, εκφράστηκε με πολύ μεγάλη ένταση για δύο εβδομάδες μετά τη δολοφονία. Το κέντρο της Αθήνας την 8η Δεκεμβρίου ήταν μία κόλαση με δεκάδες χιλιάδες κόσμου. Ο αυθορμητισμός κληροδοτήθηκε στους Αγανακτισμένους οι οποίοι δεν είχαν κατ' ανάγκη κομματικό πρόσημο. Ήταν αυθόρμητο κίνημα που είχε στοιχεία από το κίνημα της αντί-παγκοσμιοποίησης και αποτέλεσε για μένα την ελπίδα για υπέρβαση μιας κατάστασης η οποία συνδυάζει πολιτικό αυταρχισμό, την κατάργηση του αστικού κράτους δικαίου και την ξέφρενη πορεία συμφερόντων προς την εξουσία. Από την μία τα ασφαλή συμφέροντα και απ’ την άλλη, οι επισφαλείς άνθρωποι».