Στέφανος Ντούσκος / «Δύσκολο και μοναχικό το ταξίδι μέχρι το χρυσό»
Μίλησε για τους κόπους πέντε ολόκληρων χρόνων που… έπιασαν τόπο στην Ιαπωνία και επισήμανε το μοναχικό ταξίδι που χρειάστηκε να κάνει για να φτάσει μέχρι εδώ. Επανέλαβε ότι στήριξη από την πολιτεία δεν υπήρχε και ότι δίπλα του βρέθηκαν οι γονείς και οι προπονητές του.
«Με περίμενε μια πολύ θερμή υποδοχή στα Γιάννενα, δεν το περίμενα, είμαι πολύ χαρούμενος. Είναι κάτι που όποιος δεν το ζήσει δεν μπορεί να καταλάβει, για να γίνεις Ολυμπιονίκης ειδικά στα μετάλλια πρέπει να καταβάλεις πολύ μεγάλη προσπάθεια και από κει και πέρα για να κάνεις όλους τους Ελληνες περήφανους και την πατρίδα σου και τον τόπο σου, είναι κάτι το μοναδικό. Ολη αυτή η αποθέωση εύχομαι να τη ζήσω και τα επόμενα χρόνια».
«Η αλήθεια είναι ότι πίστευα στον εαυτό μου, είχα κάνει αρκετή προπόνηση, τώρα για τα μετάλλια είναι πολύ δύσκολο να πεις ‘εντάξει θα πάω να πάρω ένα μετάλλιο’ γιατί όλα κρίνονται στις λεπτομέρειες, ποιος θα είναι καλύτερος εκείνη τη μέρα, πως θα κάτσει ο καιρός, να φανταστείτε έμειναν εκτός παγκόσμιοι πρωταθλητές όπως είναι ο Γερμανός.
Το θέμα ήταν να βρεθώ στην καλύτερή μου δυνατή κατάσταση, ο στόχος μου πιο πριν ήταν να μπω στον τελικό, ειδικά στο σκιφ βαρύ που είναι και το πιο δύσκολο αγώνισμα στην κωπηλασία. Από εκεί και πέρα αφού βγήκα πρώτος στα ημιτελικά πίστευα για ένα μετάλλιο. Δεν ήξερα αν θα ήταν το χρυσό, ο τελικός δεν έχει σχέση με τον ημιτελικό, από τον πρώτο μέχρι τον έκτο όλοι μπορούν να κερδίσουν ένα μετάλλιο και να βγουν και έκτοι. Αυτό που ήθελα ήταν να βγάλω τον καλύτερό μου αγώνα στον τελικό, όπως κι έγινε».
Το ήθελα πάρα πολύ, έχω κουραστεί πάρα πολύ αυτά τα πέντε χρόνια, με καθημερινή προπόνηση, με 300 και πλέον μέρες στο Ολυμπιακό κωπηλατοδρόμιο του Σχοινιά, με οκτώ ώρες προπόνηση κάθε μέρα και δύο ρεπό την εβδομάδα απογευματινά. Είμαστε κλεισμένοι μέσα και μόνο προπόνηση και με τον covid δεν μπορούσαμε να πάμε και πουθενά από φόβο μην κολλήσουμε».
«Μέχρι τώρα δεν υπήρχε κάποια βοήθεια από την πολιτεία. Ελπίζω μετά τα μετάλλια να αλλάξει κάτι. Μακάρι να γίνουν όλα καλύτερα, είναι ένας μοναχικός αγώνας, είναι δύσκολα και δεν υπήρχε κάποια στήριξη, όχι μόνο από την πολιτεία αλλά ούτε από κάποιους χορηγούς που είχα εμπιστευτεί και τους ζητούσα να με βοηθήσουν αλλά δεν υπήρχε κάποια στήριξη, ήταν πολύ δύσκολο αυτό το ταξίδι, από εδώ και πέρα ελπίζω να αλλάξουν κάποια πράγματα και να μπορούμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε γιατί έχουμε δώσει όλη μας τη ζωή για τον αθλητισμό και είναι κρίμα κάποιοι αθλητές να σταματούν γιατί δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα λόγω της οικονομικής κατάστασης. Την οικογένειά μου την βλέπω έναν μήνα στους 12, είναι πολύ δύσκολο».
Για την κατάσταση που βιώνει η χώρα με τις πυρκαγιές: «Μόνο σεβασμός στους πυροσβέστες και σε όλους όσους προσπαθούν να σώσουν σπίτια και ζωές, είναι πολύ λυπηρό αυτό που συμβαίνει αυτή την στιγμή στην Ελλάδα».