Φωτογραφικό αφιέρωμα / Ο απεργιακός αγώνας των εργαζομένων της ΕΑΣ, που κράτησε 18 μήνες
Το Νοέμβριο του 1990 η κυβέρνηση Μητσοτάκη ψήφισε νόμο για ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΚΟ, βάζοντας μάλιστα στο στόχαστρο και την Επιχείρηση Αστικών Συγκοινωνιών (ΕΑΣ). Τον Φεβρουάριο του 1991, η κυβέρνηση επιχείρησε να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους που είχαν ξεκινήσει απεργία με αίτημα αυξήσεις, λέγοντας πως θα προχωρήσει σε ιδιωτικοποίηση της ΕΑΣ. Η απεργία αποδείχθηκε μακρά και δυναμική, που εν τέλει η κυβέρνηση Μητσοτάκη υποχώρησε και έδωσε αυξήσεις.
Ωστόσο η κυβέρνηση Μητσοτάκη απλά ανέστειλε τα σχέδιά της μόνο για λίγο. Τον Σεπτέμβρη του 1991 η κυβέρνηση της ΝΔ γνωστοποίησε πως θα προχωρήσει σε περικοπές προσωπικού ή ιδιωτικοποίηση της εταιρίας. Οι εργαζόμενοι προκήρυξαν απεργίες διαρκείας και η κυβέρνηση υποχώρησε για δεύτερη φορά. Τον Ιούλιο, όμως, το αρμόδιο υπουργείο ανακοίνωσε πως προχωρά σε 1.200 απολύσεις στην ΕΑΣ με το σχέδιό του να μιλά για συνολικές απολύσεις 3.400 εργαζομένων το 1996.
Οι εργαζόμενοι ξεκίνησαν απεργία διαρκείας και αμέσως κατέκλυσαν τα αμαξοστάσια για να μην κυκλοφορήσουν λεωφορεία. Στις 7 Αυγούστου η κυβέρνηση Μητσοτάκη ζήφισε νόμο για την ιδιωτικοποίηση της ΕΑΣ, ενώ με νυχτερινή έφοδο της αστυνομίας στις 2 Αυγούστου τα ΜΑΤ καταλαμβάνουν τα αμαξοστάσια, επιτάσσοντας λεωφορεία.
Ωστόσο οι απεργοί δεν υποχώρησαν και συνεχίσαν τον αγώνα τους. Τα αμαξοστάσια που ακόμα ελέγχονταν από τους απεργούς γίνονταν καθημερινά πεδίο μάχης από τις επιθέσεις των ΜΕΤ, ενώ συνελήφθη μεταξύ άλλων και ο Ανδρέας Κολλάς, πρόεδρος του σωματείου. Οι απεργοί πάλευαν στοςυ δρόμους ενάντια στους ΣΕΠίτες που κυκλοφορούσαν επιταγμένα λεωφορεία, ενώ η κυβέρνηση κάνει συμφωνίες με ιδιοκτήτες πούλμαν αλλά και τον στρατό που κατεβάζει ΡΕΟ στους δρόμους.
Η απεργία αναδείχτηκε σε κεντρική μάχη ενάντια στην κυβέρνηση, με αποτέλεσμα ακόμα και ο ΣΚΑΙ να διοργανώσει συναυλία αλληλεγγύης υπέρ της απεργίας στο γήπεδο της ΑΕΚ (Οκτώβριος 1992).
Η απεργία έληξε στα μέσα του Σεπτεμβρίου 1993, ενόσω η κυβέρνηση Μητσοτάκη κατέρρεε υπό το βάρος της λαϊκής κατακραυγής που έφερε η πολιτική της.