Ο Βρετανός ιστορικός της Οικονομίας Άνταμ Τουζ σε μια πρόσφατη συνέντευξή του σε γερμανική εφημερίδα υποστήριζε ξεκάθαρα ότι το αποκαλούμενο «chip act», η απαγόρευση δηλαδή εξαγωγών μικροτσίπ στην Κίνα, που επέβαλαν οι ΗΠΑ και αναγκάστηκαν να ακολουθήσουν οι Ευρωπαίοι, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ανοιχτή κήρυξη οικονομικού πολέμου προς το Πεκίνο. Όπως πρόσθεσε, μπορεί να προσπαθούν κάποιοι να γλυκάνουν το χάπι, αλλά αυτή είναι η ουσία. Άλλωστε, κάποιοι δεν διστάζουν να μιλούν και για έναν πραγματικό πόλεμο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας.
Είναι άγνωστο αν ο Εμανουέλ Μακρόν είχε διαβάσει αυτή τη συνέντευξη. Σίγουρα όμως γνωρίζει τις θεωρίες που διακινούνται τελευταία για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Από αυτή την άποψη, η δήλωσή του, επιστρέφοντας από το Πεκίνο, ότι η Ε.Ε. δεν έχει κανέναν λόγο να εμπλακεί σε «κρίσεις που δεν είναι δικές της», μόνο τυχαία δεν έγινε. Ο Γάλλος Πρόεδρος ήξερε πολύ καλά για τι μιλούσε κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τη φιλοδοξία του να ξαναβάλει στο τραπέζι την ιδέα της «στρατηγικής αυτονομίας», που φαινόταν να θάβεται ολοκληρωτικά μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και την απόλυτη ευθυγράμμιση της Ευρώπης με τη στρατηγική των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Τα λεγόμενα του Γάλλου Προέδρου ξεσήκωσαν τους «ατλαντιστές», που τον κάκισαν επειδή εξισώνει τη «σύμμαχο Αμερική» με την «ανταγωνίστρια Κίνα». Ίσως όμως να έπρεπε να αναζητήσουν την ουσία πίσω από τις ρητορείες. Ο Μακρόν ταξίδεψε στο Πεκίνο μαζί με την αφρόκρεμα της γαλλικής βιομηχανίας. Όπως ακριβώς είχε κάνει λίγες εβδομάδες νωρίτερα ο Όλαφ Σολτς και μόλις λίγες μέρες πριν ο Πέδρο Σάντσεθ. Όλοι τους έκλεισαν δουλειές πολλών δισεκατομμυρίων στο Πεκίνο. Μόνο η συμφωνία της γαλλικής Airbus με τους Κινέζους έφτασε τα 36 δισεκατομμύρια ευρώ.
Αφόρητη πίεση από τις ΗΠΑ
Για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες ισχύει αυτό που σημείωνε στην προαναφερθείσα συνέντευξή του ο Άνταμ Τουζ σε σχέση με τη Γερμανία. «Το Βερολίνο πιέζεται να κάνει μια επιλογή μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Το μέλλον της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας είναι ωστόσο αδιανόητο χωρίς την Κίνα. Αλλά η πίεση των ΗΠΑ στους Γερμανούς να επιλέξουν μεταξύ Αμερικής και Κίνας είναι αφόρητη».
Η πίεση αυτή οφείλεται στη στρατηγική απόφαση των ΗΠΑ να μην επιτρέψουν στην Κίνα να αποκτήσει πρωτοκαθεδρία σε κανέναν τομέα. Αλλά, όπως σημείωσε ο ιστορικός «προλαβαίνοντας» τον Μακρόν, «δεν πρέπει να υπάρξει κανένα δυνατό σενάριο εμπλοκής της Ευρώπης σε μια στρατιωτική σύγκρουση με την Κίνα. Ούτε καν στο πλευρό των εταίρων του ΝΑΤΟ».
Βεβαίως, όταν κλείνεις συμφωνίες πολλών δισεκατομμυρίων με το Πεκίνο, είναι σαν να υπογράφεις μια συμφωνία ανακωχής μαζί του, ακόμα κι αν, σε αντίθεση με την Ουκρανία, οι ΗΠΑ αποφάσιζαν να εμπλακούν ενεργά σε μια στρατιωτική σύγκρουση με την Κίνα με αφορμή την Ταϊβάν ή οτιδήποτε άλλο. Αυτό είναι που ενοχλεί λοιπόν τις ΗΠΑ και τους «δορυφόρους» τους, μερικοί από τους οποίους θα πρόκριναν ακόμα και μια ανοιχτή σύγκρουση με τη Μόσχα.
Τώρα ο Μακρόν στέλνει ένα σαφές μήνυμα, που δεν αφορά κυρίως τους δεδηλωμένους «ατλαντιστές» στην Ανατολική Ευρώπη, αλλά σίγουρα το Βερολίνο, τη Μαδρίτη, τη Ρώμη, τις Βρυξέλλες. Κάποια στιγμή το δίλημμα θα είναι τόσο επιτακτικό, που θα πρέπει να αποφασίσουν. Το Παρίσι θέλει να επιδιορθώσει την πυξίδα της Ευρώπης, που έμοιαζε «μεθυσμένη», επιτρέποντας στον καθένα να κοιτά προς όποια κατεύθυνση προτιμούσε.
