Τουλάχιστον εννέα άνθρωποι -ανάμεσά τους ένα βρέφος- έχασαν τη ζωή τους σε νέο ναυάγιο πλεούμενου με μετανάστες στη Μεσόγειο την Τετάρτη, όπως ανακοίνωσαν οι ιταλικές Αρχές. Λίγες ώρες νωρίτερα τρία παιδιά είχαν πνιγεί όταν σκάφος που μετέφερε πρόσφυγες βυθίστηκε ανοιχτά της Χίου. Δύο ναυάγια που σημάδεψαν την ημέρα που με τις ψήφους συντηρητικών και σοσιαλδημοκρατών εγκρίθηκε από την ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου το νέο Σύμφωνο για τη Μετανάστευση και το Άσυλο. Ένα Σύμφωνο που σηματοδοτεί το πολιτικό και ηθικό ναυάγιο της Ευρώπης του ανθρωπισμού και της αλληλεγγύης. Ένα Σύμφωνο που υπερψηφίστηκε από τους ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και πανηγυρίστηκε από την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη παρότι επιτρέπει στα κράτη-μέλη, αντί της πραγματικής, υποχρεωτικής αλληλεγγύης με τη μορφή της ισότιμης μετεγκατάστασης των αιτούντων άσυλο, να επιλέγουν τη χρηματική «αλληλεγγύη», κάτι που αναπόφευκτα μεταφέρει την πίεση στις χώρες πρώτης υποδοχής όπως η Ελλάδα και οι υπόλοιπες χώρες του Νότου που κινδυνεύουν να μετατραπούν σε αποθήκες ψυχών και σε ευρωπαϊκά Γκουαντάναμο.
Είναι χαρακτηριστικό πως το ποσό των 20.000 ευρώ που έπρεπε να καταβάλει ως αποζημίωση το κράτος-μέλος για κάθε πρόσφυγα που δεν θα αποδέχεται μετατράπηκε σε ελεύθερο ποσό που θα προσδιορίζεται μετά από παζάρια με τη χώρα στην οποία θα εγκλωβίζονται πρόσφυγες και μετανάστες. Και αυτή η αθλιότητα ονομάζεται πλέον «Μηχανισμός της ευέλικτης αλληλεγγύης». Με δεδομένα όπως το παραπάνω παράδειγμα, μόνο υπερβολικός δεν ήταν ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Κώστας Αρβανίτης όταν από το βήμα της Ευρωβουλής δικαιολογούσε την αρνητική του ψήφο λέγοντας πως «η ημέρα ψήφισης του νέου Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο είναι μαύρη μέρα για την Ευρώπη, την Ελλάδα και τους κατατρεγμένους αυτής της γης».
