ΤΩΝ Δ. ΠΑΠΑΔΗΜΟΥΛΗ, Κ. ΚΟΥΝΕΒΑ, ΣΤ. ΚΟΥΛΟΓΛΟΥ, Κ. ΧΡΥΣΟΓΟΝΟΥ
Η επέτειος από τα 60 χρόνια της Συνθήκης της Ρώμης είναι μια πολύ καλή αφορμή για να εξετάσουμε θεσμικά και πολιτικά τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Οι προσπάθειες και οι πρωτοβουλίες ωστόσο δεν εκκινούν και δεν σταματούν στις 25 Μαρτίου στη Ρώμη. Αντίθετα τροφοδοτούνται από τη μαζική συμμετοχή και την κινητοποίηση των Ευρωπαίων πολιτών, που εδώ και πολλά χρόνια προσπαθούν να μεταφέρουν τις βαθιές ανησυχίες τους στις πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης.
Η Αριστερά και οι ευρύτερες προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη οφείλουν να κινηθούν με συγκεκριμένο πλάνο και στρατηγική για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των Ευρωπαίων πολιτών. Οι μέχρι τώρα πρωτοβουλίες, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, πρέπει να ενισχυθούν και να αποκτήσουν μεγαλύτερη σαφήνεια και στόχευση, καθώς βρισκόμαστε ενώπιον κορυφαίων διλημμάτων: είτε θα απαντήσουμε στις ανησυχίες των πολιτών με μια πολιτική που θα έχει πυλώνες την κοινωνική ισότητα και τη δικαιοσύνη, την προστασία των δικαιωμάτων, τη μεγαλύτερη κοινωνική και περιφερειακή σύγκλιση και τη βιώσιμη ανάπτυξη, είτε θα αφεθούμε στις διαλυτικές δυνάμεις του συντηρητισμού και της Ακροδεξιάς, που θέλουν την επιστροφή στην Ευρώπη των ελίτ, του εθνικισμού, των κλειστών συνόρων, την οπισθοδρόμηση σε μια «α λα καρτ» Ευρώπη που θα τρέχει σαν λαγός για να εξυπηρετήσει τα οικονομικά συμφέροντα των λίγων και θα πηγαίνει σαν χελώνα σε ζητήματα που αφορούν την κοινωνική πλειοψηφία, τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.
Η ελληνική κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου όσο και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, επιχειρούν να αναπτύξουν μια κοινωνική ατζέντα που οδηγεί στον ριζικό μετασχηματισμό της Ε.Ε. με στόχο την επιστροφή στις βασικές ιδρυτικές αξίες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος: την αλληλεγγύη, την κοινωνική δικαιοσύνη, τη βιώσιμη ανάπτυξη και τη Δημοκρατία.
Η δημιουργία ενός εναρμονισμένου πλαισίου φορολογικής και κοινωνικής πολιτικής, η ενίσχυση του κοινωνικού κράτους, η αμοιβαιοποίηση του δημόσιου χρέους, ο πλήρης σεβασμός των εργασιακών δικαιωμάτων και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η δημιουργία «εργαλείων» για την πρόληψη της φοροδιαφυγής σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η αύξηση των επενδύσεων και η ισομερής μεταφορά πόρων προς τις αδύναμες περιφέρειες της Ευρώπης, η ταχύτερη εφαρμογή του προγράμματος μετεγκατάστασης προσφύγων και η ενσωμάτωσή τους στα κράτη - μέλη, η ενίσχυση του ρόλου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στη διαδικασία λήψης αποφάσεων στην Ε.Ε., η ενίσχυση της δημοκρατικής λογοδοσίας και του δημοκρατικού ελέγχου του Eurogroup και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, που σήμερα αιωρούνται έξω από το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο, βρίσκονται στον «πυρήνα» της πολιτικής ατζέντας μας και αποτυπώνουν το πολιτικό και ιδεολογικό μας πλαίσιο. Στο κέντρο της κοινωνικής ατζέντας μας παραμένει η μείωση της ανεργίας και η εξασφάλιση θέσεων αξιοπρεπούς εργασίας για όλους του Ευρωπαίους πολίτες.
Την ίδια στιγμή, οφείλουμε να γνωρίζουμε τα όρια των δυνατοτήτων μας, αλλά και τους συσχετισμούς που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη. Η προώθηση των πολιτικών μας προτάσεων απαιτεί στρατηγικές συγκλίσεις στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας και των Πρασίνων. Προϋποθέτει διαρκείς ζυμώσεις με τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και τα εργατικά συνδικάτα, απαιτεί σταθερά και οργανωμένα βήματα. Κυρίως, και πάνω από όλα, απαιτεί όχι μόνο τη διαρκή ενημέρωση των πολιτών, αλλά και τη συμμετοχή τους στις πολιτικές διαδικασίες, τη συλλογική διεκδίκηση των αιτημάτων τους ως βασική προϋπόθεση για να πετύχουμε όσα περισσότερα μπορούμε και προσδοκούν οι λαοί της ενωμένης Ευρώπης από μια σύγχρονη Αριστερά που παραμένει και επιμένει οραματικά.
