«...Επιτρέψτε μου να εκφράσω την αμέριστη αλληλεγγύη μας στον ελληνικό λαό, ιδιαίτερα στις Ελληνίδες γυναίκες, που ήταν ανάμεσα στα πρώτα θύματα της νεοφιλελεύθερης επίθεσης στην Ευρώπη από την αρχή της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008.
Εμείς, στη Γαλλία, θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας για να γίνει σεβαστή η επιλογή του ελληνικού λαού, που εκφράστηκε δημοκρατικά τον περασμένο Ιανουάριο, και για να στηριχθεί η ελληνική κυβέρνηση που κρατάει σταθερή στάση απέναντι στις πιέσεις των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων, τους Ευρωπαίους εταίρους της, αλλά και την ανεξέλεγκτη δημοκρατικά Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το ΔΝΤ κ.λπ.
Αυτό δεν είναι για εμάς μόνο θέμα αλληλεγγύης προς τις Ελληνίδες, είναι θέμα κοινού ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος.
Η Γαλλία είναι επίσης κάτω από ισχυρή πίεση από τον ευρωπαϊκή επιτροπή «να επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις».
Το πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που υπέβαλαν οι υπουργοί μας προβλέπει ένα σχέδιο σκληρής λιτότητας και ένα νέο νόμο - απορρύθμιση του εργατικού δικαίου. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο διαβόητος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, δήλωσε στην Ουάσιγκτον ότι η Γαλλία θα ήταν "ευτυχής αν κάποιος αναγκάσει το Κοινοβούλιο της να ψηφίσει σκληρές μεταρρυθμίσεις". Πρότεινε ξεκάθαρα την έλευση της τρόικας στη Γαλλία.
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποια ορόσημα για την κατάσταση των γυναικών στη Γαλλία. Η χώρα μου δεν είναι απρόσβλητη από τα διαρθρωτικά φαινόμενα, όπως περιγράφηκαν για την Ελλάδα, σχετικά με τη θέση της γυναίκας στην εργασία, συνδυάζοντας το γνωστό μείγμα καπιταλιστικής και πατριαρχικής εκμετάλλευσης.
Η απασχόληση των γυναικών ως επί το πλείστον περιορίζεται στις εξής επαγγελματικές οικογένειες: εκπαιδευτικοί (64,9%), πωλήτριες (75,8%), διοικητικοί υπάλληλοι στο Δημόσιο (72,9%), γραμματείς (97,9%) και βοηθοί (92,5%), διοικητικοί υπάλληλοι επιχειρήσεων (78,9%), νοσοκόμες και μαίες (88,9%), οικιακές βοηθοί (98%). Δηλαδή, σε τομείς όπου οι μισθοί είναι χαμηλότεροι και οι ευκαιρίες για σταδιοδρομία και εξέλιξη είναι περιορισμένες.
Οι μισθολογικές ανισότητες είναι σημαντικές: οι γυναίκες κερδίζουν 27% λιγότερο από τους άνδρες. Η μισθολογική διαφορά στην ίδια θέση και με ισοδύναμη πείρα είναι της τάξης του 9%: αυτό το χάσμα συνιστά διάκριση "καθαρή" και ασκείται από τους εργοδότες προς όφελός τους.
Το ύψος της σύνταξης για τις γυναίκες είναι 53% λιγότερο από τους άνδρες.
Σχετικά με την ανεργία, μετά από μια περίοδο συμφιλίωσης, το χάσμα των φύλων διευρύνεται και πάλι: το 30% των γυναικών που μπήκαν πριν από 7 χρόνια στον κόσμο της εργασίας και οι οποίες έχουν πολλά παιδιά σήμερα είναι ανενεργές ή άνεργες. Η ανασφάλεια αυξάνεται: το 80% των θέσεων της μερικής απασχόλησης καταλαμβάνονται από γυναίκες.*
Για τριάντα χρόνια, με την εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων πολιτικών, οι παλινδρομήσεις στα δικαιώματα των γυναικών έχουν πολλαπλασιαστεί. Οι γυναίκες στη Γαλλία αντιμετωπίζουν σήμερα τριπλή επίθεση.
Επίθεση στην εργασία με μια σειρά νόμων που απορυθμίζουν την εργατική νομοθεσία αυξάνοντας την ανεργία και την ανασφάλεια. Ο τελευταίος είναι ο νόμος Macron, ο νόμος του «υπουργού Οικονομικών» μας, ένας «πολύ-νόμος» με 160 άρθρα, που μοιάζει με τα Μνημόνια των 300 σελίδων, που έφταναν στην Ελλάδα μέσω της τρόικας, ο οποίος έχει διατάξεις για την ιδιωτικοποίηση αεροδρομίων μέχρι και για την επέκταση της εργασίας και τις Κυριακές.
Επίθεση, επίσης, στις δημόσιες υπηρεσίες και την κοινωνική πρόνοια, ενώ το κοινωνικό σύστημα που η Γαλλία κληρονόμησε από το Εθνικό Συμβούλιο Αντίστασης ήταν στο επίκεντρο των κατακτήσεων για τις γυναίκες. Για παράδειγμα, το σύστημα των δημόσιων παιδικών σταθμών και σήμερα εξακολουθεί να επιτρέπει ποσοστό επιστροφής των γυναικών στην απασχόληση, υψηλότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Πιστεύω ότι ο πρώτος επείγων φεμινιστικός αγώνας είναι ο αγώνας ενάντια στη λιτότητα. Το υπουργείο Υγείας ανακοίνωσε 22.000 περικοπές θέσεων εργασίας ανά έτος για τρία χρόνια στα δημόσια νοσοκομεία. Αυτό σημαίνει το κλείσιμο πολλών υπηρεσιών αλλά και ολόκληρων νοσοκομείων.
Στη Γαλλία 130 κέντρα άμβλωσης έκλεισαν τα τελευταία 10 χρόνια.
Η υγεία των γυναικών βρίσκεται σε κίνδυνο. Είναι η ίδια λογική της καταστροφής που δρα ενάντια σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες: όλο όσα απελευθέρωναν τις γυναίκες από καθήκοντα, δίνοντάς τους χρόνο, δέχεται επίθεση. Και αυτή η κατάσταση τους φέρνει πάλι πίσω στο σπίτι και σταδιακά αποκλείονται από την εργασία. Μειώνονται επίσης οι κοινωνικές παροχές προς τους πλέον ευάλωτους και φέρνουν χιλιάδες γυναίκες σε συνθήκες φτώχειας.
Συντηρητική ιδεολογική επίθεση που αυξάνεται, με μια Δεξιά που ριζοσπαστικοποιείται και ένα «Εθνικό Μέτωπο», ακροδεξιό κόμμα, πολύ υψηλό σε ποσοστά και σε ανοδική τάση. Η επίθεση αυτή περισσότερο βασίζεται σε μια αντιδραστική συζήτηση για την οικογένεια, που αμφισβητεί το δικαίωμα των γυναικών να ελέγχουν το σώμα τους και να επιλέξουν τη μητρότητα. Η Mαρίν Λεπέν λέει, για παράδειγμα, ότι η έκτρωση χρησιμοποιείται από γυναίκες ως «αντισυλληπτικό», δηλαδή ότι είναι το αποτέλεσμα της ανεύθυνης συμπεριφοράς των γυναικών και όχι μια δύσκολη απόφαση και μια ιατρική διαδικασία με πολλαπλές συνέπειες για το σώμα και την ανθρώπινη ψυχολογία.
Μπροστά σ' αυτήν την κατάσταση, το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας ( PCF) εργάζεται για την παραγωγή αναλύσεων και ενημερωτικών εντύπων για την εκπαίδευση για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ιδίως μέσω τού «Φεμινισμός & Κομμουνισμός» (Δελτίο της Επιτροπής για τα Δικαιώματα της Γυναίκας του PCF) και πρωτοβουλιών όπως «η Εβδομάδα του Φεμινισμού». Δουλεύουμε για την ενδυνάμωση των κινητοποιήσεων για τα δικαιώματα των γυναικών, στηρίζουμε τις πρωτοβουλίες που λαμβάνονται με την ευκαιρία των 40 χρόνων του δικαιώματος στην άμβλωση, φέρνοντας το σήμα κατατεθέν μας: Η στενή σχέση του αγώνα ενάντια στην πατριαρχία και του αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό.
Η αντιμετώπιση της κρίσης και η πορεία για την Ευρώπη του αύριο θα πρέπει να έχει και φεμινιστικές λύσεις. Πρέπει να αναλάβουμε το ρόλο μας στην ανάπτυξη ενός σχεδίου για μια νέα Ευρώπη. Πιστεύω ότι οι εκστρατείες μας ως κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι καλό εργαλείο. Πιστεύω, επίσης, ότι σήμερα έχουμε προχωρήσει αρκετά με συγκεκριμένες προτάσεις σχετικά με την αξιοπρεπή εργασία για τις γυναίκες. Για παράδειγμα: η «ρήτρα του πλέον ευνοούμενου Ευρωπαίου» ως μέθοδος για τη σύγκλιση των δικαιωμάτων «προς τα πάνω» και την ανάπτυξη της ευρωπαϊκής συνεργασίας στον τομέα της καταπολέμησης της αδήλωτης εργασίας.
Η φεμινιστική συμβολή στην κατασκευή ενός μεγάλου κινήματος κατά της λιτότητας σε επίπεδο Ε.Ε. είναι απαραίτητη και θα είναι αποφασιστικής σημασίας για εμάς να κερδίσουμε τη μάχη με τους υποστηρικτές της φιλελεύθερης πολιτικής. Οι πρόεδροι του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς ξεκίνησαν την ιδέα μιας συμμαχίας ενάντια στη λιτότητα («ΑΑΑ», όπως το τριπλό Α από έναν οργανισμό αξιολόγησης) και θα πρέπει να σκεφτούμε ταυτόχρονα τόσο τη συνεισφορά μας στη διαδικασία αυτή όσο και τη συμβολή που μπορεί να έχει η πραγματοποίηση αυτής της ιδέας, για να φέρουμε τις γυναίκες της Ευρώπης κοντά στους φεμινιστικούς στόχους.
Κυρίες και κύριοι, θα καταλάβετε ότι, αυτό που σας προτείνω είναι να περάσουμε στην επίθεση για να ανοίξει μια νέα περίοδος κατακτήσεων για τα δικαιώματα των γυναικών στην Ευρώπη».
(Σημ. Σ.Ε.: Την απόδοση του κειμένου από το πρωτότυπο επιμελήθηκε η Κατερίνα Παπαθεοδώρου)
